ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เมื่อ...ไม่เหลือเยื่อใยในสวาท
เมื่อ...ไม่อาจวาดฝันอันผ่องฉาย
เมื่อ...คนใหม่ได้แนบแอบอิงกาย
เมื่อ...จุดหมายปลายทางกว้างกว่าเดิม

เธอ...เปลี่ยนผันวันนี้ที่รับรู้
เธอ...พร้อมสู้อยู่ได้ไม่ต้องเสริม
เธอ...มั่นใจในตนปนเหิมเกริม
เธอ...ริเริ่มเติมแทรกแยกฤดี

หมด...อาลัยในหวังพังภินท์จบ
หมด...ใจคบพบกันหันหลังหนี
หมด...ศรัทธาชาเฉยเผยท่าที
หมด...วจีที่ล้ำฉ่ำชื่นใจ

รัก...เราจึงถึงจุดหยุดไปต่อ
รัก...แตกหน่อก่อร่างสร้างรักใหม่
รัก...ลางเลือนเหมือนทางกว้างออกไป
รัก...สดใสไม่เหลือเพื่อจดจำ

ฉัน...เจ็บปวดรวดร้าวหนาวสะท้าน
ฉัน...อาการหวานอมขมกลืนกล้ำ
ฉัน...ซาบซึ้งตรึงใจในทุกคำ
ฉัน...ชอกช้ำกรรมหนักรักเป็นพิษ

เมื่อเธอหมดรักฉันในวันนี้
คุณความดีทั้งหลายคลายศักดิ์สิทธิ์
จบสิ้นกันทั้งที่มีชีวิต
ฉากรักปิดม่านจบไม่พบเจอ

 

"กานต์ฑิตา"
๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๔

[กาญจนธโร]

ครา สวาสดิ์ขาดเยื่อแล้ว......บั่นใย
ครา หม่นหมองครองใน......มุ่นช้ำ
ครา ฝันเจิดเพริดไกล......ไร้รื่น ทรวงแฮ
ครา ตื่นสะอื้นย้ำ......ยอกให้ใจสลาย

ขวัญ ดายคลายเก่าร้าง......ไมตรี
ขวัญ ห่างจางฤดี......พี่พ้อ
ขวัญ หมายใหม่มากมี......มนเผื่อ เลือกฤๅ
ขวัญ เร่เหรักล้อ......เล่นลิ้นเพียงสรวล

ร้าง ล้วนครวญคร่ำร้าว......รอนราน
ร้าง ค่าจมปลักมาน......จ่อมเศร้า
ร้าง สิ้นกลิ่นเพรงกาล......เคยกรุ่น อวลเฮย
ร้าง สิ่งวิงวอนเว้า......รุ่มเร้าถั่งถม

เรียม ตรมขมขื่นนี้.....พลีนาง
เรียม จึ่งรำพึงพลาง......ก่นเก้อ
เรียม เพียรพร่ำกลับจาง......พจน์เฝื่อน เฝือนอ
เรียม สะทกอกเพ้อ......เหม่อคว้าเงาฝัน

ปภัสร์
๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๔