| 26 ตุลาคม 2011, 07:38:PM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
 |
« เมื่อ: 26 ตุลาคม 2011, 07:38:PM » |
 ชุมชน
|
ผกผินบินเดียว
ผกผินบินเดียว...เทียวตามสาย
ลมพัดซัดหาย...คล้ายเคลื่อนคล้อย
กลางปีกฉีกกว้าง...ขวางลมลอย
นกเอยนกน้อย....หงอยลำพัง
อิสระเสรี...ที่ค้นหา
บินโบกโยกมา...นำพาหวัง
โฉบเฉียวเลี้ยวลด..หมดพลัง
ก้าวเข้ากงขัง...ชิงชังกาย
คราบินบินไกล...ในฟากฟ้า
อยู่บนนภา..หาความหมาย
สูงสุดจุดดาว..พราวพร่างพราย
มองจันทร์สลาย...กับสายตา
ยามเฉียวเลี้ยวลด..บทลงต่ำ
ถลายืนเหยียบย้ำ...น้ำค้างหญ้า
เกาะอิงกิ่งไม้...ไพรพนา
มองจ้องนภา...ลาจากจร
สุดท้ายปลายปีก...ฉีกขาดหวิ่น
ลงแอบแนบสินธุ์.....ถิ่นอักษร
เคยเดินเพลินเล่น...เช่นละคร
เหลือเพียงเสียงกลอน..ตอนเดียวดาย
หทัยกาญจน์ |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เมฆา..., amika29, พิมพ์วาส, ภู กวินท์, พี.พูนสุข, รพีกาญจน์, Prapacarn ❀, ลมหนาว, มานพ, อริญชย์, เอ๊พ, คันไถ, สุนันยา, จ.รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
|
|
|
|
| 30 ตุลาคม 2011, 08:51:PM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 30 ตุลาคม 2011, 08:51:PM » |
ชุมชน
|
๐ ดั่งนกน้อย ลอยคว้าง กลางเวหา
ท่องนภา ฟ้ากว้าง อย่างสุขสม
บินท่องไป ใจจิต เชยชิดชม
เพลินภิรมย์ ชมฟ้า เหนือธานินทร์
๐ คือเสรี ที่ใจ หมายไขว่คว้า
แม้อุรา ว้าเหว่ ทุ่มเทสิ้น
ยอมโดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงา เศร้าชีวิน
เป็นปักษิณ บินเดี่ยว ท่องเที่ยวไปฯ
Hathaichanok
ดั่งปักษิณ ผกผิน วนบินเล่น
ลอยลมเด่น ดูดารา คว้าฝันใฝ่
ข้ามแผ่นดิน สินธุ์ธาร ห้วงกาลใด
โบกบินไกล ใกล้จุดหมาย ณ ปลายทาง
อิสระ เสรี ที่ประสงค์
บินเยี่ยงหงส์ เหิรฟ้า นภากว้าง
ทั่วทุกทิศ พิศดู รู้ทุกอย่าง
เจ้านกน้อย จะปล่อยวาง สรรค์สร้างรัง
หทัยกาญจน์
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
|
|
|
|
| 31 ตุลาคม 2011, 08:06:PM |
|
จ.รัตติกาล
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 31 ตุลาคม 2011, 08:06:PM » |
ชุมชน
|
"วิหกหวงปีก"
วิหกเหิรหักเหกลางเวหา
สองปีกล้ามุ่งหน้าหาจุดหมาย
ไร้แหล่งหลักพักพิงให้อิงกาย
หากิ่งไม้สร้างรังหวังพักพิง
ปีกด้านชารู้ว่าไม่ช้าหัก
เลยลองพักกลางป่าถลาดิ่ง
เกาะขอนไม้เหนื่อยหน่ายเดียวดายจริง
ไร้อุ่นอิงกิ่งไม้มันไม่มี
ออกบินต่อค้นหาผืนป่าใหม่
แม้ท้อใจแต่รักในศักดิ์ศรี
ลงตรงไหนแปลกใจในทุกที
ป่าทุกที่ไม่ดีพอถักทอรัง
กระพือปีกฉีกฟ้าหาบางสิ่ง
เหนื่อยใจยิ่งป่่าไหนให้ความหวัง
วนเวียนอยู่ซ้ำซากลำบากจัง
อีกกี่ครั้งจะมีรังได้ดั่งใจ
หวนคิดถึงผืนป่าที่ลาหลีก
เพราะห่วงปีกให้ทิ้งลงคงไม่ไหว
สร้างรังพักต้องหักปีกเลยหลีกไกล
ป่าแห่งใดปีกไม่หลุดคงหยุดลง
ชอบบินเดี่ยวเที่ยวชมล่องลมทั่ว
ก็เลยกลัวอดทำตามความประสงค์
ไร้ซึ่งปีกเหมือนไปอยู่ในกรง
ยังใหลหลงสายลมยากข่มใจ
วิหกน้อยหยิ่งผยองประคองปีก
ค้นหาอีกต้องมีบ้างฟ้ากว้างใหญ่
ทุกผืนป่าเลยลามิอาลัย
ดั่นด้นไปป่าในฝันมันต้องเจอฯ
จ.รัตติกาล
|
|
|
|
|
|
