ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กามนิต]

รู้สึก นึก คิด เขียน
โชคชัย  บัณฑิต’

        ทัศนะเกี่ยวกับการเขียนบทกวีที่นำมาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครั้งนี้ ไม่น่าจะต่างจากที่เคยรับรู้กันมาก่อน เพียงแต่พยายามจะทำให้เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน เพราะเอาเข้าจริงวิธีการนำเสนอเนื้อหาของบทกวีมีความเป็นศิลปะมากกว่าความเป็นศาสตร์ที่มีกฎเกณฑ์แน่นอนตายตัวเหมือนสูตรเคมี ในที่นี้จะขอผูกเป็นคำคล้องจองเกี่ยวกับการเขียนบทกวีเพื่อให้จำง่าย ดังนี้  เขียนให้ตรงรู้สึก  นึกอีกภาพขึ้นเปรียบ  เรียบเรียงคมความคิด  ประดิษฐ์ถ้อยคำกวี


(อ่านเต็ม ๆ ที่ : สมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย)

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

    แกรบเกรียบเมื่อเหยียบใบไม้กรอบ         แล้งไล้รุมรอบทุกกรอบกร้าน
 กระจ่างฟ้ากว้างกว้างก็ว่างงาน                         แรงร้อนตะวันฉานอยู่ฉาดโชน

ว่าจะไม่แล้วเชียว....แต่ขอนิดนึงก้แล้วกัน....ความจริงบทกวีบทนี้ ถือเป็นกวีแท้  กวีหรือกลอนที่มีชีวิต
บุคคลที่ไม่ถือกฎเกณฑ์จนตรงเป็นไม้บรรทัด ย่อมจะเปิดใจให้กว้างและยอมรับงานเขียนแบบนี้ได้
แต่กับบุคคลประเภทแข็งกระด้างไม่ยอมยืดหยุ่นเอาซะเลย  อย่าว่าแต่การยอมรับเลย
เห็นอะไรที่มันขัดกับกฎเกณฑ์ที่ตนรู้มานิดๆหน่อยๆนอกจากจะไม่ยอมรับแล้วซ้ำยังตีความว่าผิดไปเสียอีก
เรื่องทำนองนี้ผมให้รู้สึกอึดอัดใจอยู่หลายครั้งหลายหน  ไอ้ครั้นจะพูดมากไปก็จะเป็นเรื่องเป็นราวไปเปล่าๆ
บางครั้งก็เบื่อๆเซ็งๆไปเลย

[...สียะตรา..]

 



......กฎมีไว้ให้เรียน....ส่วนจะคิดแล้วเขียน...นั่นแล้วแต่..ความรู้สึก.....ของตัวเอง...

[ดอกกระเจียว]

โดยปกติวิสัยบทกลอนกวีที่ผมเขียน สิ่งที่ผมจะพยายามเน้นก็คือการให้ภาพ อารมณ์ที่สมจริงแก่ผู้อ่าน ติดมาจากสำนวนแถวๆคนปะกิตโน่นฮ่าๆ ใช้แต่คำง่ายๆ ถ้าเป็นภาพวาดก็จะออกแนวภาพของ วินเซน แวนโก๊ะ ดูเผินๆแล้วไม่สวย แต่ ถ้าดูให้ดีเขาจะวาดได้งดงามมาก แล้วที่เหมือนน่ะก็ไม่ได้เหมือนอย่างที่ผู้วาดตั้งใจ คือจะวาดอีกอย่างแล้วมันไปเหมือนอีกอย่าง อย่างเช่น รูปผู้หญิงกวาดถนนดูดีๆ แล้วเหมือนขนมปังปิ้ง รูปดอกทานตะวัน ดูๆแล้วเหมือนพาย ฮ่า

กลอนกวีเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง แล้วก็มีหลายเทคนิค แล้วแต่จะเลือกใช้กัน สำหรับผม ผมจะเลือกในแนวที่คิดว่าชอบที่สุด เรื่องจะถูกใจคนอ่านไหมอันนี้ก็แล้วแต่ เพราะผมมันไม่ใช่คนที่คอยเอาใจคนอื่น ผมก็นักอ่านคนหนึ่ง ประมาณว่าเข้าขั้นเหมือนกัน บางคนอาจจะสงสัยว่าอ่านเก่งมีด้วยเหรอ..เหอะๆ เพราะเขาหรือเธออาจต้องการเก่งกว่าผมก็ได้...อันนี้ไม่มีคำอธิบาย

[กังวาน]

เคารพในความคิดเห็นและข้อเสนอแนะของทุกท่านครับ
แต่ผมมีความเห็นส่วนตัวว่าในการอ่านและแต่งกลอนนั้น
ผมใช้อารมณ์และความรู้สึกมากกว่ากฎเกณฑ์ต่างๆ
บางคนไม่ถูกฉันทลักษณ์ แต่สัมผัสใจ ผมก็รู้สึกซาบซึ้ง
ตาม ผมเองวิจารณ์ไม่ได้ว่าใครแต่งดีหรือไม่ดี แต่บอก
ได้ว่าอันไหนชอบอันไหนไม่ชอบ เข้ามาอ่านเขียนที่นี่
เพราะใจรักอย่างเดียว ก็คงเหมือนกับความรักนั่นแหละ
เพราะความรักไม่มีเหตุผลครับ..ขอแสดงความนับถือ

           
             
 
           

[สุนันยา]

สุเองก็ ไม่มีความรู้อะไร
อาศัย ใจรัก การเขียนกลอน
กฏ อะไร ไม่เข้าใจหรอกค่ะ คอยจำ พี่เค้า
ถ้าหาก ..ทำสิ่งใด เป็นการ ไม่เหมาะสม
ก็ขออภัยด้วยนะคะ

เหตุผลเดียวกับคุณ karnkaiค่ะ

[ดอกกระเจียว]

ผมเพิ่งจะอ่านหนังสือแปลเรื่อง"โลกของเธอบิเบียน่า"เพิ่งจบ เป็นหนังสือแปลจากต่างประเทศ ประเทศสเปน เป็นเรื่องราวของเด็กหญิงที่กำพร้าแม่อาศัยอยู่กับพ่อขี้เมา พออ่านจบทำให้ผมรู้สึกรักเด็กหญิงผู้ไร้เดียงสานี้อย่างจับใจ

มีบางตอนที่ผู้เขียนสื่อให้เห็นถึงอุปนิสัยของคนที่เก็บความลับได้ดี ซึ่งมันไม่ใช่นิสัยของผมเลย คือคนที่เป็นผู้ฟังที่ดี มากว่าจะเป็นผู้พูด เป็นคนที่ยอมรับคนอื่นมากกว่าที่จะยอมรับแต่ตัวเอง คนลักษณะนี้จะเก็บความลับได้ดี แต่คนที่คิดว่าไม่มีใครล่วงรู้ความลับที่เขาเก็บงำนั้นก็ใช่จะเป็นเรื่องดี เพราะนิสัยแบบนั้นเป็นนิสัยของขโมย

ในเรื่อง"โจรกรรมวิตถาร" ของคุณยายอกาธา คริสตี้ เฮอร์คูล ปัวโรว์ ไปปาฐกถาในอพาร์ทเม้นแห่งหนึ่งที่มีคดีลักขโมยเกิดขึ้นบ่อย มีผู้พักซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะเป็นนักศึกษามาฟังกันทุกวัน และต่อมาเขาก็จับขโมยได้...มีใครอ่านยังหนอ (แล้วรู้ไหมทำไมเขารู้)

เอ...แล้วแบบไหนดี


ปล: เขียนแบบนี้จาเข้ากับหัวข้อไหม รู้สึก นึก คิด เขียน

[ดอกกระเจียว]

ยังมีอีกนะ...ลึกๆลงไปในจิตใจของคนที่เป็นขโมยนั้น คือคนที่แสวงหาผลประโยชน์เห็นแก่ได้อย่างเดียว ซึ่งเขาเปรียบไว้เป็นเหมือนหนูที่สกปรก เรามารู้จักนิสัยของหนูกัน...

ในหนังสือเรื่อง"ชาร์ล๊อตเพื่อนรัก" คนเขียนพยายามอธิบายถึงนิสัยของหนู ที่ในเรื่องชื่อ"เทมเปิลตัน" ไว้ว่า สกปรก ไม่มีมารยาท กินจุ บ้าสมบัติ และไม่มีความละอายใจ แต่ในเรื่องเทมเปิลตันน่ะแสนดีออก หุหุ

อ่านแล้วซึ้งนะเรื่องนี้...ขอบอก ห้องผมเต็มไปด้วยหนูแต่ผมก็เป็นมิตรกับมัน มันเพิ่งวิ่งผ่านหน้าผมไปเมื่อตะกี้นี้เอง

"ยุฮูววว ไปไหนพวก" ฮ่า