ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

เธอคือที่อยู่ของหัวใจ

ด้วยความรัก ภักดี ฉันมีให้
จากดวงใจ ซื่อตรง และคงมั่น
ไม่อาจบอก รักนี้ ชั่วนิรันดร์
แต่รักนั้น อยู่ตราบวัน ฉันสิ้นใจ

โปรดดูแล ตัวเอง ให้ดีนะ
ฉันนี้จะ ห่วงเธอ มากรู้ไหม
อยากโอบกอด พลอดพร่ำ ย้ำความนัย
ให้ได้ยิน เสียงหัวใจ กันและกัน

เพราะ”เธอคือ ที่อยู่ ของหัวใจ”
ตรึงติดไว้ แน่วแน่ ไม่แปรผัน
ด้วยรักนี้ มีเพียงหนึ่ง ซึ่งผูกพัน
ทุกคืนวัน ใจฉัน นั้นจริงเออ

อยากบอกย้ำ ซ้ำซ้ำ คำว่ารัก
ให้ประจักษ์ รักนั้น มั่น เสมอ-
ลมหายใจ นี้มีไว้ มอบให้เธอ
จะไม่ทำ ให้เก้อ เพ้อเดียวดาย/.....



ไม่อยากบอก ว่าจะรัก ชั่ว นิรันดร์
รักถึงวัน ฉันสิ้นใจ พอไหมเธอ

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

อันดวงใจ อยากใคร่ ใส่เติมรัก
ก็จะมัก ฝังจิต คิดสมหมาย
เธอรู้ไหม ว่าใจ ใคร่เดียวดาย
จะมิหน่าย ทิ้งเธอ เสมอกาล

ความรักปอง เราสอง หมองหมายคู่
จะรออยู่ ในใจ ใคร่สมาน
รู้ไหมเธอ รักเสมอ เผลอดวงมาน
มิอาจหาญ ทิ้งเธอให้เมอมัว

ในสี่ห้อง หัวใจ ใคร่ยกให้
เอาไว้ใส่ ดวงใจ ใฝ่ทูนหัว
อย่ารักเลิก เลิกรักจัก ต้องกลัว
ไม่เผลอตัว ไปรักใคร ใฝ่รักเธอ

 

[สุนันยา]

เพราะรักที่มัให้ ด้วยใสซี่อ
เขานั้นคือ ที่หนึ่ง ซึ่งเสมอ
เป็นที่อยู่ ของใจ ใสเลิศเลอ
คอเสนอแนะนำ ชื่นฉ่ำจินต์

ทั้งหวงห่วง ภักดี ที่ประจักษ์
รักแสนรัก ชื่นชม สมถวิล
เฝ้าอาทร ร้อนหนาว ร้าวชีวิน
อยากโบยบิน แนบเนา ทั้งเช้าเย็น

เพราะเธอคือ ที่อยู่ ของใจฉัน
ฝากสัมพันธ์ ดวงจิต พิศให้เห็น
รัตติกาล หรือทิวา  อย่าลำเค็ญ
เพียงหนึ่งเดียว ที่เน้น เป็นยาใจ..


"สุนันยา"

[Nuanna2]

 


กลอนเพราะทุกกลอนเลยค่ะ


 

[sitang]

ใจเอยเคยอยู่อย่างว่างเปล่า
ยามเหงาเหน็บหนาวจนหวั่นไหว
โดดเดี่ยวเดียวดายในดวงใจ
อยู่ในความเหว่ว้าอาดูร
เคยคิดวาดหวังเอาไว้
ความรักคงได้เป็นศูนย์
คงขาดคนคอยเทิดทูน
คงสูญสิ้นแล้วดวงชีวา
แต่พอเพียงพบสบพักตร์
ความรักบังเกิดโหยหา
ดวงใจอยู่ในใต้ดวงตา
จึงรู้ว่าเธออยู่ในดวงใจ

สิตางศุ์
๑๗๑๐๒๕๕๔

[สุนันยา]

โปรดดูแล เธอให้ ใจแข็งแกร่ง
เพราะเธอคือ กำแพง รู้บ้างไหม
ฉันคนนี้ ขออิง พักพิงใจ
ยอมเป็นผู้อาศัย อยู่ใกล้เธอ

แม้มิได้ อยู่ชั่วนิจนิรันดร์
แต่ทุกวัน มิไกล ให้พลั้งเผลอ
คอยเป็นเงา เคียงใกล้ หมายปรนเปรอ
รักสมอ ถึงสุดท้าย ปลายชีวิน

อย่าทำร้าย ตัวเอง ด้วยเกรงเหงา
คราเธอเศร้า ฉันล้า พาถวิล
ใจฉันอยู่ ที่เธอ ทั่วทั้งจินต์
ตราบจนสิ้น ถึงวัน ฉันสิ้นลม...

"สุนันยา"