ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

วันวาน หวานชื่น คืนสุข
วันนี้ มีทุกข์ หมองไหม้
พรุ่งนี้ จะเป็น เช่นไร
หัวใจ คงช้ำ เศร้าตรม

ก่อนเธอ เคียงคู่ ดูชื่น
เช้าตื่น ขึ้นมา ขื่นขม
เธอทิ้ง ฉันไป ใจซม
ทับถม  กันมาก เกินไป

ร้อยรัก มานาน เกินเหลือ
จึงเบื่อ เผื่อใจ จึงได้
หรือรัก ฉันน้อย กว่าใคร
จึงเผา หัวใจ ไหม้เกรียม



ฉันเอง..

[มานพ]

ก่อนเธอเจอพี่มีชื่น
ยามตื่นพี่หอบจอบเสียม
เขาสวนพรวนดินถิ่นเรียม
น้องเตรียมข้าวปลามาทาน

ร้อยรักสลักถักใจ
หวั่นไหวในน้ำคำหวาน
หรือรักมักน้อยคอยนาน
ซมซานรานร้าวหนาวทรวง


 “มานพ”

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

วันวาน ผ่านไป ไม่กลับ
ลาลับ ดับเลือน เยือนเยี่ยม
สุขใด ไหนเปรียบ เทียบเทียม
โหดเหี้ยม ยามนึก ตรึกตรอง

ใจผ่าว ร้าวรุม สุมอก
นรก เปลวไฟ ไหม้หมอง
วันเก่า เคล้าคลอ พนอมอง
ย้อยหยด รดนอง น้ำตา

เหลือเพียง อดีต กรีดลึก
รู้สึก แรงโรย โหยหา
แม้รู้ ผ่านไป ไม่มา
เกินกว่า ตัดใจ ได้ลง

 

"กานต์ฑิตา"
๒๗ กันยายน ๒๕๕๔

...............โดนปาดหน้า  ................

[กังวาน]

พรุ่งนี้ ไม่มี มาถึง
ฉันจึง มาหา อย่าเหนียม
ใครจัก รักเธอ เทียบเทียม
ฉันเตรียม หัวใจ ให้เธอ

อย่าร่ำ รำพัน หวั่นไหว
คนใกล้ อยู่นี่ เสมอ
คนอื่น แค่ฝัน ละเมอ
พร่ำเพ้อ ขื่นขม ซมซาน

วันนี้ อยู่นี่ ที่รัก
พำนัก ที่ฉัน ฝันหวาน
จะรัก เธอยืน ยาวนาน
ชั่วกาล ดินฟ้า มลาย

[ระนาดเอก]

วันวาน หวานชื่น คืนสุข
วันนี้ มีทุกข์ หมองไหม้
พรุ่งนี้ จะเป็น เช่นไร
หัวใจ คงช้ำ เศร้าตรม

ก่อนเธอ เคียงคู่ ดูชื่น
เช้าตื่น ขึ้นมา ขื่นขม
เธอทิ้ง ฉันไป ใจซม
ทับถม  กันมาก เกินไป

ร้อยรัก มานาน เกินเหลือ
จึงเบื่อ เผื่อใจ จึงได้
หรือรัก ฉันน้อย กว่าใคร
จึงเผา หัวใจ ไหม้เกรียม



ฉันเอง..

มิอยากเห็นแสงอุทัยไขแสงเช้า
มิอยากเห็นม่านเศร้าเร้าเต็มเปี่ยม
มิอยากตอบใครใครเพราะใจเจียม
มิอยากเตรียมตัวรับความระทม

เคยรอวันพรุ่งนี้ที่เปี่ยมฝัน
วันที่ความหฤหรรษ์หมั่นเพาะบ่ม
วันที่กำลังใจพร่างสายลม
วันที่ชมเมฆขาวราวรูปใจ

กาลวันรุ่งพรุ่งนี้ที่ขาดรัก
ความหวังสิ้นเหหักยากคืนใหม่
วินาทีที่เยือนเหมือนความนัย
คือเปลวไฟที่ลามยามขาดเธอ

พรุ่งนี้เป็นเช่นไรใจเจ้าเอ๋ย
รอเวลาสังเวยเลยหม่นเหม่อ
อนิจจาฟ้าไยให้พบเจอ
แล้วพอเผลอพรากเขา..เล่าทำไม..

ระนาดเอก

 

[ฉันเอง]

วันพรุ่งนีจะเป็นเช่นไรหนอ
เคยพนอเคลียเคล้าเจ้าสุขสม
วันหวานชื่นผ่านไปใจเศร้าตรม
แล้วทับถมเกินแบกรับให้จับวาง

แสนคิดถึงเป็นห่วงให้โหยหา
สุดจะกลั้นน้ำตาที่บ่าขวาง
ปล่อยให้ไหลเจิ่งนองทั้งสองทาง
วันพรุ่งนี้อาจเบาบางจากหัวใจ

 

ฉันเอง..

[sitang]

หากวันนี้เรามีแต่ความรัก
พรุ่งนี้จักอย่างไรสำคัญไฉน
อาจจะทุกข์สุขเคล้าระคนไป
มิเป็นไรแค่วันนี้เรามีเรา
ขอให้ความรักอันบริสุทธิ์
อย่ายั้งหยุดลงทางกลางความเหงา
อย่าจืดจางลบเลือนเหมือนบางเบา
ให้มีเราตราบวันพรุ่งนี้มี

สิตางศุ์

๒๘๐๙๒๕๕๔

[สะเลเต]

ก่อนรุ่งพรุ่งนี้ที่หวัง
สักครั้งคืนมาหาฉัน
เฝ้ารอรักอยู่คู่กัน
ฝากจันทร์นั้นช่วยอวยชัย

วิงวอนก่อนรุ่งพรุ่งนี้
คนดีที่ฉันฝันใฝ่
ด้วยรักปักตรึงซึ้งใจ
เคียงใกล้ดั่งเก่าเฝ้ารอ

---สะเลเต---