ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กังวาน]

ขอร้องไห้ครั้งสุดท้ายไม่อายฟ้า
เสียน้ำตาให้อีกหน...คนเหลวไหล
เพราะรักมากห่วงมากยากทำใจ
คนอะไร...เลวนัก...ยังรักเธอ

ตั้งแต่เราพบกันเมื่อวันก่อน
เฝ้าอาทรห่วงใยใจเสมอ
คิดว่าฝันฉันเป็นจริงทุกสิ่งเจอ
แค่ละเมอเท่านั้นนั่นแหละจริง

เมื่อไม่รักทำไมเล่าจึงเฝ้าหวง
หรือกลลวงหลอกฉันไม่ทันหญิง
รักเธอมอบตอบให้มันไม่จริง
สุดท้ายทิ้งฉันเศร้าเหงาเดียวดาย

ขอร้องไห้ครั้งสุดท้าย...เธอตายแล้ว
ใจฉันแป้วยิ่งนักรักสูญหาย
จะไม่รักใครสักคนจนวันตาย
รักมลายไปกับเถ้า...วันเผาเธอ

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ร้องให้พอร้องเถิดครั้งสุดท้าย
ร้องให้กับความใจง่ายเมื่อพลั้งเผลอ
อย่าได้จำลบมันไปภาพของเธอ
อย่าได้เพ้อละเมอฝันจงทำใจ

เมื่อต้องเจ็บต้องซ้ำด้วยคำรัก
ขอใจจงแน่นหนักอย่าหวั่นไหว
หยาดน้ำตามีค่ามากเพียงใด
อย่าร่ำไห้ต่อไปเธอไม่มอง

บางครั้งเรื่องหัวใจไยพูดยาก
เชื่อลมปากหากคิดพาจิตหมอง
ให้หัวใจหมดไปไม่ต่อรอง
ก็ไม่ควรเรียกร้องฟ้องดวงแด

เช็ดเสียเถิดน้ำตามาเริ่มใหม่
เก็บหัวใจไว้ให้ใครที่แยแส
อย่าทำตัวเยี่ยงชายหมายอ่อนแอ
ไม่มีใครพ่ายแพ้แก่ความรัก

                              with love"

[Design with love ᵔᴥᵔ]

 “ไม่มีใครพ่ายแพ้แก่ความรักจริงหรือ” << karnkai

ตอบคุณ karnkai ค่ะ ^^"

ความรักเป็นสิ่งที่งดงามยิ่งนัก...
ทุกคนอยากจะครอบครองมัน  แต่น้อยคนนักที่จะเรียนรู้ เพื่อรักษามันไว้
ทุกคนชื่นชมเพียงความหอมหวานของมันเพียงเพราะมันคือ “ความรัก” อย่างนั้นหรือ 
ที่เราพยามไขว่คว้ามัน เพราะ “รัก” อย่างนั้นหรือ 
ความรักไม่เคยทำให้ใครเจ็บปวด  ไม่เคยมอบน้ำตาให้แก่ใคร
ไม่เคยมอบความเสียใจให้แก่ใคร   มันไม่เคยทำใครให้ช้ำใจ    

เมื่อมีรัก ก็ชมนักว่ามันดีนักหนา  ...แต่เมื่อที่เลิกรากันไปเล่า
จะมีสักกี่คนที่เห็นคุณค่าของมัน กลับมองมันเป็นเยี่ยงยาขม กลับมองว่ามันทำร้าย

ทั้งที่จริงแล้ว มันก็เป็นเพราะตัวเราเองไม่ใช่หรือ 
เมื่อเรียนรู้ที่จะรัก ย่อมควรเผื่อใจให้กับความเจ็บช้ำ 
เพราะในโลกแห่งความเป็นจริงไม่มีใครอยู่กับความรักได้ตลอด  เมื่อพบแล้วก็ควรเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
“ความรักมันไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต  แต่ชีวิตที่ไร้รักก็ไม่สมควรเรียกว่าชีวิตเช่นกัน” 

อย่างที่ฉันบอกไปว่า “ไม่มีใครพ่ายแพ้แก่ความรัก” ฉันไม่ได้โกหก ...ฉันพูดความจริง 
เพราะ “รัก”  ไม่ใช่การแข่งขัน ไม่มีใครแพ้ และไม่มีใครชนะ ..ทุกคนเสมอภาค
เพราะทุกคนมีสิทธิ์ที่จะรักและได้รักเท่า เท่ากัน   
แต่ถึงอย่างไรแม้จุดจบสุดท้ายความรักมันอาจจะเจ็บปวด  แต่เราก็เป็นคนที่เลือกเองไม่ใช่หรือ   
..เมื่อเราเลือกที่จะรักเอง.. แล้วจะโทษใครเล่า ความรัก อย่างนั้นหรือ     

                                                           Design with love^^"

[..กุสุมา..]

ต้องร่ำร้องทำไมรักไร้ค่า
ใยเก็บมาผูกจิตพิษสลาย
รักต่ำค่าทิ้งน่ะอย่าเสียดาย
ร้องถึงตายรักนั้นมิผันคืน

เก็บความช้ำวันวานเผาผลาญทิ้ง
รักไม่จริงลวงเราเศร้าขมขื่น
ความเจ็บช้ำเก็บพกลงอกกลืน
อย่าหวลคืนเลิกลาเลิกอาลัย
.. กุสุมา ..
 

<a href="http://www.youtube.com/v/MJZ_Eo9LCLk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/MJZ_Eo9LCLk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

 

[เปรียว]

เคยร้องไห้หลายหนอย่างคนแพ้
ใจเป็นแผลรุกลามเกินห้ามหัก
พอกันทีกับนิยามของความรัก
เคยจมปลักมานานกับการรอ

ถึงวันนี้จะอยู่อย่างผู้กล้า
หน้าไหนมาทำลายไม่ร้องขอ
เพราะวันนี้ใจแกร่งเข้มแข็งพอ
จะไม่ง้อผู้ใดเชื่อใจตน

เปรียว

 

[...สียะตรา..]

......จะโทษใคร....เมื่อหม่นหมอง..มองคนผิด

...อสรพิษก็อาจเปรียบเทียบนิสัย

...ไร้สำนึกตรึกการุณย์..คุณ..ผู้ใด

...ทั้งหัวใจ...หยาบเย็น....เห็นแก่ตัว

[อัศจรรย์จิต]

เสียน้ำตาให้เขาเพราะเรารัก
ยามถูกผลักหัวใจให้ไกลเขา
รักเคยเรียงเคียงพบกลับซบเซา
ทุกข์ทอดเงาหมองช้ำสุดกล้ำกลืน

ได้แต่สั่งน้ำตาอย่าไหลร่วง
หากเขาห่วงคงแคร์ไม่แค่ฝืน
หากเขารักคงมั่นไม่สั่นครืน
คงจุดยืนรักเราได้เท่าเดิม

ห้วงเวลาต่อจากนี้ขอหนีห่าง
ลบรอยด่างหมองหม่นไม่ค้นเริ่ม
รักหลอกหลอกชอกช้ำต้องจำเจิม
เอาน้ำตามาเสริมเพิ่มกำลัง

พอทีเถอะเปรอะเปื้อนหลายเดือนผ่าน
หยุดร้าวรานจบไปใจจงฝัง
ใช่อาฆาตมาดร้ายแค่หน่ายชัง
ฉันจึงสั่งใจว่าอย่าร่ำร้อง

[ทอฝัน]

<a href="http://www.youtube.com/v/t_yhopcQ0WQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/t_yhopcQ0WQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

...ฝากให้ใครบางคน ข้างบนนั้น...!!!

[พิมพ์วาส]

ร้องร่ำไห้ อำลา คราสุดท้าย
ร่ำให้ตาย อกใจ ยังเสียสูญ
เฝ้าครวญคร่ำ อยู่เดียว เปลี่ยวอาดูร
ด้วยอสูร พรากรัก แลจากไป

ขอวันนี้ ร่ำไห้ คราท้ายสุด
แลขอหยุด น้ำตา ที่รินไหล
แม้อยู่เดียวเปล่าเปลี่ยวมิมีใคร
แม้อย่างไรขอยืนหยัด ด้วยตัวตน
 

[สะเลเต]

หัวใจฉันนั้นดื้อยึดถือรัก
แม้ช้ำสักสิบหน....ยังทนไหว
หล่นลงบ่วงห้วงรักเธอดักไว้
แสนปวดร้าวฤทัย...ได้แต่เพ้อ

เก็บน้ำตาไหลนองได้สองถัง
ที่รินหลั่งทุกวันนั้นท่วมเอ่อ
หากยังร้องต่อไปใคร่บอกเธอ
ทั้งอำเภอคงท่วมอ่วมเพราะเรา

ครั้งสุดท้ายแล้วนะจะร้องไห้
เพราะฉันกลัวอุทกภัย...เกรงใจเขา
กลั้นน้ำตารินหยาดอาจบรรเทา
ช่วยแบ่งเบาอีกแรงแจ้งบอกเธอ
 .. ...
---สะเลเต---

[yaguza]

เป็นพระคุณ ที่สุด หยุดร้องไห้
อุทกภัย ท่วมท้น จนล้นเอ่อ
สุดระกำ ซ้ำซาก ไม่อยากเจอ
บอกซิเออ ใครทำ ให้ช้ำใจ

เขาคนนั้น มันทำ ให้ช้ำชอก
จงรีบบอก เดี๋ยวเฮีย ไปเคลียร์ให้
ช่างใจร้าย เหลือทน คนอะไร
มันน่าจับ ดีดไข่ เอาไฟลน

...........ยากูซ่า...........

[สะเลเต]

คนผู้นั้นชื่อว่าสล่าผิน
ขายลูกชิ้นแคบควายท้ายถนน
แสนระกำกลืนกล้ำช้ำกมล
เขามาปล้นหัวใจสุดท้ายลา

เฮียยาขา)))))จัดการสถานหนัก
เราไม่รักหนูนี้...จึงหนีหน้า
จุดไฟคอยเร็วไวไม่รอช้า
เฮียยาขา....กล้ากล้าหน่อยหนูคอยดู

---สะเลเต---

[yaguza]

นึกว่าใคร ท่านปู่จี นี่ดอกหรือ
เขาร่ำลือ สล่าผิน จนชินหู
ว่าปู่จี ของเรา เฒ่าหัวงู....(อิอิ ขออภัยที่ล่วงเกินเด้อคับ)
เรื่องเจ้าชู้ มือไว ใครไม่เกิน

ใจเย็นเย็น เดี๋ยวเฮีย จะเคลียร์ให้
ว่าอย่างไร พี่สล่า อย่าทำเขิน
ไปหลอกเขา ให้ช้ำ พี่ทำเกิน
อย่ามองเมิน รีบมาเคลียร์ เสียไวไว

มานี่เลย ถ่างขา ถอดผ้าออก
อย่างที่บอก ถกก้น แล้วลนไข่
ให้เจ้าแกง ได้ยล จนสะใจ
ครั้งต่อไป คงไม่กล้า มาหลอกลวง

..........ยากูซ่า..........

[สะเลเต]

เป็นพระคุณ ที่สุด หยุดร้องไห้
อุทกภัย ท่วมท้น จนล้นเอ่อ
สุดระกำ ซ้ำซาก ไม่อยากเจอ
บอกซิเออ ใครทำ ให้ช้ำใจ

เขาคนนั้น มันทำ ให้ช้ำชอก
จงรีบบอก เดี๋ยวเฮีย ไปเคลียร์ให้
ช่างใจร้าย เหลือทน คนอะไร
มันน่าจับ ดีดไข่ เอาไฟลน

...........ยากูซ่า...........

ทำไม ให้เยอะจัง..อิอิ

 

[yaguza]

 

[สล่าผิน]

นึกว่าใคร ท่านปู่จี นี่ดอกหรือ
เขาร่ำลือ สล่าผิน จนชินหู
ว่าปู่จี ของเรา เฒ่าหัวงู....(อิอิ ขออภัยที่ล่วงเกินเด้อคับ)
เรื่องเจ้าชู้ มือไว ใครไม่เกิน

ใจเย็นเย็น เดี๋ยวเฮีย จะเคลียร์ให้
ว่าอย่างไร พี่สล่า อย่าทำเขิน
ไปหลอกเขา ให้ช้ำ พี่ทำเกิน
อย่ามองเมิน รีบมาเคลียร์ เสียไวไว

มานี่เลย ถ่างขา ถอดผ้าออก
อย่างที่บอก ถกก้น แล้วลนไข่
ให้เจ้าแกง ได้ยล จนสะใจ
ครั้งต่อไป คงไม่กล้า มาหลอกลวง

..........ยากูซ่า..........

ก็แค่หลอกคร้้งเดียวเที่ยวประกาศ
สล่าพลาดเพียงหนต้องโดนบ่วง
มามัดมือ ถ่างขา พาไฟล้วง
แหม!แสนห่วงไข่นักกลัวชักตาย...อิอิ

เขาแค่หลอก มาลอกผ้า ท่านยานี่
สะเลเต คนดี นี้มุ่งหมาย
คงแค้นเรา อยากมาฆ่าชีพวาย
คนใจร้าย รักท่านยา กลับฆ่าเรา

คงร้องไห้ครั้งสุดท้ายก่อนตายจาก
ร้อนไข่มาก ท่านยา ท่านมาเผา
สะเลเต ไม่ห้าม ตามเหมือนเงา
ร่วมมือเขา เผาสล่า ฆ่าลงคอ

ยากูซ่า เอาใจ ในครั้งนี้
เพราะเขามี เป้าหมาย คล้ายหวังก่อ
ความสัมพันธ์ มีให้ ได้พนอ
จากนั้นก็ ตีจาก พรากเจ้าไกล

ระวังนะ สะเลเต เล่ของเขา
ยากูซ่า หลอกเอา รู้หรือไม่
ดูสิโหด ปานนั้น นั่นแหละใจ
พี่ปวดไข่ เขาหัวเราะ เพราะใจดำ

โอ้ยร้อนไข่ ต้องไปแล้ว อิอิ

สล่าผิน

[รพีกาญจน์]

ตอนที่พูด ปูดไป เธอไม่คิด
กระเถิบชิด รีบเชย เลยถลำ
คายความแค้น แผนร้าย หมายกระทำ
หญิงใจดำ อำมหิต คิดฆ่าอา

เสียงโอดโอย โหยหวน ชวนสยอง
เจ็บไข่สอง ทุรน เช่นคนบ้า
ท้ายหยุดดิ้น สิ้นหมด หยดน้ำตา
ยากูซ่า คนอะไร ใจร้ายจริง

หลานห้าหก ตกใจ ไห้สุดขีด
ร้องว้ายหวีด ตะโกน กระโจนวิ่ง
สล่าเมื่อย เปลือยร่าง ถ่างเห็นปลิง
หากเฉยนิ่ง กำพร้า อาแน่นอน

ยากูซ่า มาจากไหน ข้าไม่สน
แกก็คน ข้าก็คน โดนสั่งสอน
กระชากดาบ อาบฝุ่นพิษ ฤทธิรอน
กดปุ่มออน ปล่อยหมามุ่ย ฉุยออกไป

ใส่เจ้ายา เจ้าแกง แย่งกันหนี
เกาก้นที เกาหน้าที หนีไม่ไหว
เปลื้องเสื้อผ้า ด่าคัน เกาบรรลัย
แสนสะใจ ไข่กับคัน มันจริงจริง
 
รพีกาญจน์ 59 หลานเขยอาผิน