"ไมตรี..สิ..มีเพื่อน"
น้ำตาซึมไหลหยดรดสองแก้ม
สายตาแย้มแจ่มใสได้ชุ่มฉ่ำ
เอ่อจากตาล้างคราบอาบระกำ
ที่ฉาบซ้ำจากนักล่า..ที่ฆ่าคน
เมื่อได้เห็นเฟ้นรอยถ้อยทีท่า
หยาดยิ้มหราอิ่มสุขทุกแห่งหน
สันติสุขเริ่มเห็นเป็นตัวตน
ที่เคยหม่นพ้นบ้างอย่างวันนี้
ก่อนเคยเหงาเศร้าโศกเหมือนโลกหยุด
ก่อนเคยยุดฉุดใจไม่สุขี
ก่อนเคยตรมขมขื่นฝืนชีวี
ก่อนเคยมีแต่ตัว..ไร้หัวใจ
มองเห็นแสงข้างหน้าพาสร้างฝัน
หวังว่าโลกสุขสันต์เมื่อวันใหม่
สามัคคีเพื่อนบ้านกังวานไกล
น้ำตาไหลด้วยสุขไร้ทุกตรม
ณ ที่ใดมีรัก..มักมีสุข
ใดขาดรักมักทุกข์..ไม่สุขสม
ช่างจริงแท้แน่นักปักคำคม
คนนิยมทั่วโลกปัดโศกมาน
ควรสร้างมิตรเถิดเพื่อนเตือนใจรู้
ไม่อดสูยามอับคนขับขาน
ไมตรีใจไร้หม่นทนยืนนาน
ตลอดกาลตลอดไป...เยื่อใยมี...
"บ้านริมโขง"
๒๔ กันยายน ๒๕๕๔
