ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

"ขอเป็นคน สุดท้าย ในใจเธอ"
************

วันไหนเธอ ปวดร้าวไร้เขาใคร
วันที่ใจ สับสน ต้องทนเหงา
ฉันเฝ้ามอง อยากให้ คลายบรรเทา
อยากเป็นเงา เคียงคู่  คอยดูแล

ให้ฉันเป็น ดอกไม้ สีใสสด
ช่วยปล่อยปลด เปลื้องช้ำ ยามมีแผล
มอบกลิ่นหอม ละมุน กรุ่นดวงแด
จะไม่แคร์ สายตา ถ้าใครมอง

ฉันจะไม่ เสียใจ แม้ใครหยัน
จะอยู่ใน แจกัน มิหวั่นหมอง
ปักกลางใจ เธอไว้ ให้ครอบครอง
ประดับห้อง เคียงขวัญ ทุกวันคืน

วันที่เธอ ระทม ถูกถมทับ
ฉันจะรับ ลบรอย มีปล่อยฝืน
เป็นแรงใจ ในวัน อันกล้ำกลืน
จะอยู่ยืน ยามที่ ไม่มีใคร

ขอเป็นคน สุดท้าย ระบายหม่น
เพื่อคอยดลให้แย้ม แต้มรอยใส
วันที่เธอ ทุกข์ท้น หมองหม่นใจ
ไม่มีใคร เคียงคู่ ต้องอยู่เดียว

จะเป็นคน สุดท้าย มิให้เก้อ
คอยเสนอ ประคอง ปองแลเหลียว
ฉันขออยู่ ตรึงแน่น เป็นแผ่นเกลียว
แม้เพียงเสี้ยว เศษใจ มิไกลเธอ...

"สุนันยา"

<a href="http://www.youtube.com/v/LStK_XOnLcM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/LStK_XOnLcM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ภู กวินท์]

ไม่ต้องเป็นคนสุดท้ายที่ได้รับ
แค่เธอนับดวงดาวพราวเสนอ
คือความรักคิดถึงพึงจะเจอ
ไม่เลิศเลอล้ำค่า, น่าชื่นชม

ขอแค่เพียงเรียงรายประกายพิศ
เนรมิตคิดหาเอามาห่ม
ให้คลายหนาวร้าวกร่อนหวนผ่อนลม
ว่าปร่าขมตรมนัก, จักหายไป

ย้ำคำถามตามมาว่าประจักษ์
คืนหน่วงหนักเธอเศร้าและเหงาไหม?
หากหมองหม่นบนฟ้าศรัทธาไกล
ดาวนั่นไงแทนฉัน, อย่าหวั่นเลย

คือดาวดวงห้วงจิตสนิทแนบ
บรรเทาแทบแอบข้างอย่างเฉลย
ละอองไอให้อุ่นจนคุ้นเคย
พร้อมเปิดเผยเอ่ยรับ, เมื่อหลับตา.

............................

 

[พิมพ์วาส]

ยามที่เธอไร้คู่คลอเปล่าเปลี่ยวเหงา
และความเศร้าเร้าทรวงแสนขื่นขม
ขอให้เธอคนนี้อย่าตรอมตรม
อย่าเศร้าสมหม่นหมองดวงวิญญา

เมื่อครานี้ฉันจะมอบส่งความรัก
เธออย่าชักเฝ้าวรคร่ำครวญหา
ฉันจะเป็นดั่งสายฝนที่ซาดซา
ให้ความล้าเหนื่อยเหงานั้นหมดไป

(ขอโทษนะค่ะที่ไม่ตรงประเด็น)

[♥หทัยกาญจน์♥]

ฉันไม่ขอ  รอเป็น  คนสุดท้าย
ในจุดหมาย  มั่นเป็นคน  เดียวเสมอ
ขอให้มั่น  ในรัก  เพียงเพราะเธอ
หาให้เจอ  เพียงรักเดียว  และหนึ่งใจ

[jampalow]

ความรักแท้..หายากยิ่ง..สิ่งที่เห็น
แต่ขอเป็นแรงใจให้เธอหวัง
ให้มีรักเคียงคู่อยู่จีรัง
เป็นเหมือนดั่งนกคู่ฟ้าปลารักดาว

ให้รักกันมั่นคงดำรงมั่น
ชื่นชีวันหรรษาแม้หน้าหนาว
อยากรักแน่แก่ใจรักยืดยาว
เราจะก้าวพร้อมกันขอสัญญา..

[♥หทัยกาญจน์♥]

ขอขอบคุณ  แรงใจ  ให้ฉันหวัง
เป็นพลัง  ก้าวต่อไป  ในทุกครา
ณ วันนี้  มีความสุข  รอเธอมา
ลั๊ล ลั๊ล ลา  รักแท้อยู่  ที่ใดกัน

[สุนันยา]

ไม่ต้องเป็นคนสุดท้ายที่ได้รับ
แค่เธอนับดวงดาวพราวเสนอ
คือความรักคิดถึงพึงจะเจอ
ไม่เลิศเลอล้ำค่า, น่าชื่นชม

ขอแค่เพียงเรียงรายประกายพิศ
เนรมิตคิดหาเอามาห่ม
ให้คลายหนาวร้าวกร่อนหวนผ่อนลม
ว่าปร่าขมตรมนัก, จักหายไป

ย้ำคำถามตามมาว่าประจักษ์
คืนหน่วงหนักเธอเศร้าและเหงาไหม?
หากหมองหม่นบนฟ้าศรัทธาไกล
ดาวนั่นไงแทนฉัน, อย่าหวั่นเลย

คือดาวดวงห้วงจิตสนิทแนบ
บรรเทาแทบแอบข้างอย่างเฉลย
ละอองไอให้อุ่นจนคุ้นเคย
พร้อมเปิดเผยเอ่ยรับ, เมื่อหลับตา.


"ทำมะดา"
............................

 

หากไม่หมาย ให้เป็น เช่นสุดท้าย
คงมีอื่น มากมาย ให้ห่วงหา
ฉันไม่หวัง สิ่งใด ให้นำพา
ปรารถนา เพียงแค่ คอยแลมอง

ยามเมื่อเธอ หม่นไหม้ ไร้สิ้นหวัง
ขอเป็นกำ ลังใจ ช่วยคลายหมอง
เมื่อเธอล้ม ซมซาน ฉันประคอง
คอยเกี่ยงข้อง ด้วยห่วง ดั่งดวงใจ

ไม่คิดแทรก หากแม้น มีใครอื่น
เขาหยิบยื่น  สุขสม ภิรมย์ให้
เมื่อเธอชื่น ฤดี มีเขาใคร
จะมองเธอ อยู่ไกลไกล ไม่วอแว

ขอเป็นคน สุดท้าย ไร้ใครต่อ
ที่ฉันขอ คือใน ใจถ่องแท้
ไม่เป็นหนึ่ง -สอง-สาม -เพื่อตาแล
สุดท้ายแน่..ที่ฉัน ต้องการเป็น..

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ยามที่เธอไร้คู่คลอเปล่าเปลี่ยวเหงา
และความเศร้าเร้าทรวงแสนขื่นขม
ขอให้เธอคนนี้อย่าตรอมตรม
อย่าเศร้าสมหม่นหมองดวงวิญญา

เมื่อครานี้ฉันจะมอบส่งความรัก
เธออย่าชักเฝ้าวรคร่ำครวญหา
ฉันจะเป็นดั่งสายฝนที่ซาดซา
ให้ความล้าเหนื่อยเหงานั้นหมดไป

"พิมพ์วาส"

(ขอโทษนะค่ะที่ไม่ตรงประเด็น)

ยินดีรับ ซับรอย คอยปลอบเศร้า
คลายความเหงา ขื่นขม ตรมหวั่นไหว
หวังเธอยิ้ม เริงรื่น ชื่นละไม
ฉันก็ พลอย สุขใจ ในคำนึง


มองตรงนี้ จะเห็น เป็นฉันอยู่
คอยเคียงคู่ ประคอง ปองคิดถึง
หากเธอเซ-ล้าถอย จะคอยดึง
ขอเป็นหนึ่ง ในทรวง ที่ห่วงใย..


"สุนันยา"

ไม่เห็นว่าตรงไหนไม่ตรงประเด็นนี่คะ..

[ไพร พนาวัลย์]

      

ไม่ขอวาดคาดหวังดั่งจิตฝัน
ไม่ขีดคั่นมั่นปองต้องเคียงข้าง
ไม่บังคับขับไสให้นวลปราง
ต้องราร้างห่างรักที่ปักทรวง

ขอเพียงให้โอกาสคนพลาดพลั้ง
ที่ความทุกข์ประดังจนพังร่วง
ด้วยใจนี้แหลกแล้วหมดทั้งดวง
เพียงหนึ่งช่วงเพลาเข้ามาพัก

ขอเพียงหยดน้ำใจให้ชุ่มชื้น
ได้พักฟื้นชั่วคราวเพราะหนาวหนัก
รับไออุ่นกรุ่นกลิ่นประทิ่นรัก
เข้าทายทักภักดีที่แบ่งปัน

แต่โปรดรู้ตัวพี่ใช่ดีพร้อม
อาจต้องซ่อมแซมบ้างในบางขั้น
มีบกพร่องหมองไหม้ไร้เทียมทัน
แต่ใจนั้นมั่นคงตรงต่อเธอ

 
"ปรางค์  สามยอด"

 

[สุนันยา]

ขอขอบคุณ  แรงใจ  ให้ฉันหวัง
เป็นพลัง  ก้าวต่อไป  ในทุกครา
ณ วันนี้  มีความสุข  รอเธอมา
ลั๊ล ลั๊ล ลา  รักแท้อยู่  ที่ใดกัน

"หทัยกาญจน์"

คนสุดท้าย มิใช่ของ สำรองค่า
ไม่มีมา ต่อท้าย ใหโศกศัลย์
และไม่มี ก่อนหน้า มาผูกพัน
สุดท้ายคือ หนึ่งนั้น ไม่ปันใคร...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ความรักแท้..หายากยิ่ง..สิ่งที่เห็น
แต่ขอเป็นแรงใจให้เธอหวัง
ให้มีรักเคียงคู่อยู่จีรัง
เป็นเหมือนดั่งนกคู่ฟ้าปลารักดาว

ให้รักกันมั่นคงดำรงมั่น
ชื่นชีวันหรรษาแม้หน้าหนาว
อยากรักแน่แก่ใจรักยืดยาว
เราจะก้าวพร้อมกันขอสัญญา..


"jampalow "

จะอยู่เรียง เคียงหมาย ไม่แปรเปลี่ยน
วันวกเวียน เพียรร้อย ถ้อยห่วงหา
สร้างความฝัน เกี่ยวก้อย ไม่ถอยลา
ปรารถนา หวังดี ด้วยมีเธอ

ก่อเกิดเป็น สายใย ในความรัก
ให้ตระหนัก ว่าฉัน มั่นเสมอ
จะอยู่เป็น สุดท้าย แม้ไม่เลอ-
ค่าเสมอ เพียงหนึ่ง..ไว้ตรึงทรวง...


"สุนันยา"

[สุนันยา]

ขอขอบคุณ  แรงใจ  ให้ฉันหวัง
เป็นพลัง  ก้าวต่อไป  ในทุกครา
ณ วันนี้  มีความสุข  รอเธอมา
ลั๊ล ลั๊ล ลา  รักแท้อยู่  ที่ใดกัน

"หทัยกาญจน์"

รักแท้อยู่ ที่ใจ ชายหญิงคู่
ต่างรับรู้ เคuยงมอบ คอยปลอบขวัญ
เธอรอใคร ให้เป็น เป็นสัมพันธ์
คือรักมั่น ประครองไว้ ..คงได้เชย...


"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

รักแท้อยู่ ที่ใจ ชายหญิงคู่
ต่างรับรู้ เคียงมอบ คอยปลอบขวัญ
เธอรอใคร ให้เป็น เป็นสัมพันธ์
คือรักมั่น ประครองไว้ ..คงได้เชย...


"สุนันยา"

ขอพบพาน  รักแท้  สักหนึ่งครั้ง
ขอเพียงหวัง  เป็นพลัง  สุดเฉลย
ขอเพียงถัก  รักผ่านกลอน  รำพันเพย
สุดเอื้อนเอย  ขอพบพาน  รักของเธอ

หทัยกาญจน์

[สุนันยา]

     

ไม่ขอวาดคาดหวังดั่งจิตฝัน
ไม่ขีดคั่นมั่นปองต้องเคียงข้าง
ไม่บังคับขับไสให้นวลปราง
ต้องราร้างห่างรักที่ปักทรวง

ขอเพียงให้โอกาสคนพลาดพลั้ง
ที่ความทุกข์ประดังจนพังร่วง
ด้วยใจนี้แหลกแล้วหมดทั้งดวง
เพียงหนึ่งช่วงเพลาเข้ามาพัก

ขอเพียงหยดน้ำใจให้ชุ่มชื้น
ได้พักฟื้นชั่วคราวเพราะหนาวหนัก
รับไออุ่นกรุ่นกลิ่นประทิ่นรัก
เข้าทายทักภักดีที่แบ่งปัน

แต่โปรดรู้ตัวพี่ใช่ดีพร้อม
อาจต้องซ่อมแซมบ้างในบางขั้น
มีบกพร่องหมองไหม้ไร้เทียมทัน
แต่ใจนั้นมั่นคงตรงต่อเธอ

 
"ปรางค์  สามยอด"

 

ไม่มีใคร ไหนที่ ดีพร้อมหมด
อย่ารันทด ด้วยถ้อย ร้อยเสนอ
ค่อยปรับจูล หากใจ นี้ใฝ่เจอ
ถึงไม่เลิอค่าล้ำ อย่าช้ำเลย

อดีตกาล ผ่านแล้ว เหมือนแก้วร้าว
ไม่ใสวาว แวววับ ที่ปรับเผย
ขัดล้างใจ ใสสด ปลดเปลื้องเลย
แล้วมาเผย คำผอง  เพียงสองใจ

เดินคู่ไป ข้างหน้า อย่าท้อถอย
 น้องจะคอย เป็นแรง แสงอุ่นใส
ช่วยประคอง ยามต้อง หมองอาลัย
จะอยู่ใกล้ ด้วยรัก ไม่จากลา

เพียงพี่นั้น อย่าผัน ปันเป็นสอง
สุดท้ายต้อง หนึ่งเดียว อย่าเลี้ยวหา
ลำดับอื่น ต่อท้าย เมื่อไกลตา
อีกคนเคย อยู่หน้า ต้องลากัน...


"สุนันยา"

[สุนันยา]

ขอพบพาน  รักแท้  สักหนึ่งครั้ง
ขอเพียงหวัง  เป็นพลัง  สุดเฉลย
ขอเพียงถัก  รักผ่านกลอน  รำพันเพย
สุดเอื้อนเอย  ขอพบพาน  รักของเธอ

หทัยกาญจน์

คงต้องใช้ เวลา ถ้าจะรัก
ให้ประจักษ์ จริงแท้ แน่เสมอ
ร้อยรำพั กานท์กลอน อ้อนละเมอ
อาจจะเจอ สักวัน นะขวัญตา...


"สุนันยา"