เรื่อง รักของฉัน(เมื่อตอนสมัยเรียน ปวช.)
วันหนึ่งวันนั้นผมก็เข้าเล่น อินเตอร์เน็ตตามปกติ ก็เข้าไปดูในHi5ของผมตามปกติปรากฏว่า มี Hi5ชื่อ สาวดอน..... มาขอเป็นเพื่อน ผม จึงรับเธอไว้
แต่นานเลยเธอมาทักทาย..ว่า สวัสดี ผมก็เลยตอบกลับไปแล้วก็เลยถามชื่อไป
ว่าชื่ออะไร เขาก็บอกว่า ชื่อ..จา ผมก็เลยถามต่อว่าคุณเรียนที่ไหน เขาบอกว่า..เทคนิคดอน ผมก็เขียนกลับไปว่า อ๋อ ......เทคนิคดอนนี่เองนึกว่าที่ไหน แล้วเยถามต่อว่าปีไร เขาบอกว่า....ปี1 ผมก็เลยถามว่าโดน รีทายหรือเปล่า เธอก็ตอบมาว่า....ใช้แล้วเธอโดนรีทาย (รีทาย..แปลว่า..รีทายออกจากสถาบัน)ผมจึงถามเธอต่อว่า..แล้วจะเรียนต่อให้จบไหม เธอก็บอกว่า..ต้องเรียนให้จบ อืม....เออ
ผมจึงแกล้งถามเธอไปว่า มีแฟนหรือยัง เธอ...ก็บอกว่า...มี เฮ้ย ยังไม่มี
ผมก็เลย...ขอเบอร์เธอทาง Hi5 เลย เธอก็ให้เบอร์มา 08...... ผมก็เลยบอกว่าเดี๋ยวเราจะโทรไปน่ะ ....อืม ผมจึงปิดคอมพิวเตอร์แล้วรีบรุดไปหยิบโทรศัพท์ที่ในห้องแล้วก็กดเบอร์ของเธอ 08........แล้วก็กดปุ่มโทรออกไป ได้ยินเสียงดัง ตู๊ด...ตู๊ด...ฮัลโหล ใครน่ะ.. อ๋อ..เราเอง อเนก ไง ผมตอบ เธอ ก็บอกว่า อืม.....อเนก หรือ นึก ว่าใคร เราก็คุยกันอยู่นานสองนาน แล้วที่สุด ผมก็เอ่ยปากว่า....ผมอยากเจอเธอจะได้ไหม เธอจึงตอบว่า...ก็ได้เราอยากเจอเธอมานานแล้ว อเนก งั้นเดี๋ยววันศุกร์นี้ผมไปหาที่บ้านเธอได้ไหม...ผมถาม เธอก็ตอบว่า..มาซิเดี๋ยวให้เพื่อนไปรับ อืม..แล้วจะให้ผมไปรอที่ไหนหล่ะหน้า ม.ศรีทุม หรือ ใกล้ดี...ผมกลับไป ค่ะ..เดี๋ยวจะให้เพื่อนไปรับน่ะ...เธอบอก ครับ....เดี๋ยววันศุกร์ผมไปน่ะ...ผมบอก ค่ะ... เดี๋ยวแค่นี้ก่อนน่ะครับพอดีเดี๋ยวจะต้องทำงานด้วยแค่นี้น่ะครับ.. ผมกล่าวบอกลาเธอ ค่ะ..แล้วเจอกันวันเสาร์น่ะ..เธอตอบกลับมา..... บ้าย..บาย
พอถึงวันศุกร์ เพื่อนเธอก็โทรมาถามว่า ......จะมากี่โมง ผมจึงตอบกลับไปว่า......ประมาณ 10โมงเช้า น่าจะถึงตอนซัก11โมง มั้ง ผมก็ไม่แน่ใจ อืม..... เดี๋ยวเราโทรไปน่ะ เธอบอก บ้าย...บาย
ผมจึงขึ้นรถเมลล์ไปที่หน้า ม.ศรีปทุม ก็ถึงเวลาซัก 11โมงพอดีเลยโทรถาม เพื่อนของ จา ว่า.... อยู่ไหนเนี่ยมารับหน่อยถึงแล้ว เธอจึงบอกว่า...อยู่ที่ไหนแล้วล่ะ...เธอถาม ผมจึงบอกเธอว่า....รออยู่ที่ประตู1 ม.ศรีปทุม ก็เลยเดินมาเจอกันคนล่ะครึ่งทาง แล้วก็ต่อรถเมลล์เพื่อไปที่บ้านของ...จา ที่อยู่ห่างจาก ม.ศรีปทุมไป 3ป้ายรถเมลล์ พอถึงซอยแล้ว เราก็เดินเข้าไปกับเพื่อนของ...จา แล้วเพื่อนของจา ก็หยุดซื้อของกินอยู่ พอเสร็จแล้ว เราก็เดินเข้าไปในซอย บ้านของ....จา อยู่ในริมคลอง พอผ่านร้านชำ ก็เจอผู้หญิงปั่นจักรยานมาผมก็งง หน้าคุ้นๆก็เลยถามเพื่อน จา ว่า ใช่..จา หรือ ป่าว เพื่อน จา ก็บอกว่าใช่ ผมก็...อืมชักชอบแล้วซิน่ะ ..... เธอก็ถามผมว่ากินอะไรหรือป่าว อเนก ผมก็เลยบอกว่า...ไม่เอาอะไรหรอก เพื่อนของจาก็บอกว่า ซื้อเหล้าดีกว่า ก็เลยซื้อเหล้ามานั่งกินกันในบ้านของจา บ้านของจาต้องเดินเข้าริมคลองอย่างว่า เราทั้ง3คน มี2คนเดิน 1คนปั่นจักรยาน เพื่อไปที่บ้านของจา บ้านของ..จา เป็น บ้าน2ชั้นเป็นบ้านที่จัดสวยมาก ใกล้ริมคลอง ผมก็จัดการเตรียม เหล้า เตรียม อะไรมากิน กินได้ซักพัก พี่ชาย ของ...จา ก็มา พีของจาชื่อว่า..พี่นนท์ จาบอกว่า..พี่นนท์น่ะในริมคลองไม่เคยกลัวใคร โหย...จีบน้องรุ่นใหญ่แล้ว ผมคิดในใจ เสร็จแล้วเราก็นั่งกินกันได้เวลาประมาณซัก 5โมงเย็น จาก็เดินมาบอกว่า เดี๋ยว จา จะไปบ้านเพื่อนไปด้วยกันไหม อเนก อืม...ตกลงไปด้วย ผมตอบตกลงไป ในทันที เพราะว่าผมเริ่มจะหลงเสน่ห์เธอแล้วล่ะซิ อเนก เอ๋ย....... พอเวลา 6โมงเย็น จา ก็พานั่งรถไปกับเพื่อนของจา ไปที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ วนตั้ง1รอบแล้วกลับมาที่เดิม ผมก็งง เอ๊ะ จะกลับมาทำไม ซักพักรถเมล์ ก็เลยป้ายบ้าน จา ไป เลยไปที่ไหน ผมก็จำไม่ค่อยได้ เข้าไป เพื่อนของจา ก็ลงไปกดเงินมาซื้อเหล้าตามเดิมและเดินเข้าไปที่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่แยกหนึ่งในกลางซอยนั้นสุดซอย มีชายสองคนนั่งอยู่ จา ก็ทักเพื่อนของเขาว่า...ไงสบายดีไหมไม่เจอนาน..... เออ...สบายดีว่ะเป็นไงบ้างล่ะ แล้วนั้นพาใครมาด้วย... ชายสองคนถาม อ๋อ...แฟน จาเอง เธอตอบแบบยิ้ม หน้าตาสดใส ผมมองหน้าเธอแล้วคิดในใจ....ทำไมแกมันมีเสน่ห์มากมายอะไรขนาดนั้นฉันชอบแกว่ะ แล้วผมก็นั่งกินเหล้า กับพวกชายสองคนนั้น
ชายสองคนนั้นก็ท่าทางเป็นมิตรดีเข้ามาทักทายกันอย่างสนุกสนานในวงเหล้าจนกระทั่งเวลาประมาณ4ทุ่มกว่าๆมั้งถ้าจำไม่ผิด ผมดันเกิดอาการอะไรไม่รู้ไปนั่งคนเดียวอยู่ๆก็ร้องไห้โวยวายไม่ฟังใคร แล้วจาก็เข้ามาถามว่า อเนกเป็นอะไร ผมก็โวยวายไปว่า....ไม่เคยมีใครรักเราเลยพรรณนาไปเรื่อยตามประสาคนที่เคยอกหักมาเกือบตลอดในเวลานั้น จา ก็เลยปลอบใจว่าไม่เป็นไร ไม่มีใครรัก ก็ยังมีจาน่ะที่รักอเนกน่ะ.... พูดคำนี้แล้วผมก็ยิ่งชอบเธอมากเลยถึงที่สุด
แล้วในที่สุดเธอก็ชวนผมกลับบ้านของเธอโดยรถแท็กซี่นั่งกลับเข้าซอยที่เธออยู่
พอลงจากรถผมก็โวยวายอีกทีหนึ่งว่าโน่นว่านี่ ก็เลย เตะเวทีที่เขาตั้งไว้ในซอย
นั้นประมาณ2-3ทีได้ตอนนั้นเมาเลยไม่รู้สึกเจ็บอะไรก็เดินกลับไปกับจาหน้าตา
เฉยเข้าบ้านจาไปก็ขึ้นไปเข้านอนที่ห้องของจา พอเช้า จา ก็ปลุกให้ตื่น ผมก็ตื่น
ขึ้นมาด้วยอาการเจ็บเท้าอย่างหนัก จา ก็เลยมานวดให้ และหลังจากคืนนั้น ผม
จาก็ได้อยู่ด้วยกันประมาณ2คืนที่บ้านของจาญาติพี่น้องเธอน่ารักมากทุกคนล้วน
เอาใจใส่อย่างดีพาไปเที่ยวสวนจตุจักรก็ไป มีความสุขจริงๆ พอถึงวันที่สามผม
ก็ต้องกลับบ้านแล้ว..ไม่อยากจากแกเลย จา หลังจากนั้นผมก็ไม่ค่อยได้เจอเธอก็
ไปหาบ้างบางโอกาส..........ยังคิดถึงอยู่เหมือนเดิม น่ะ จา....................
อเนก-ตะวันออก
ถึงตอนนี้ก็คงจะอีกนาน.........เที่เราจะเจอกัน
