"เงาดำ"
เมฆวนเวียนเปลี่ยนทรงไม่คงที่
ดูมากมีแตกต่างฟ้าช่างก่อ
เหมือนใจคนวนไปไม่รู้พอ
ปรุงเติมต่อล่อลวงห้วงมายา
สิ่งแวดล้อมห้อมข้างต่างวิถี
ประเพณีที่ถือสื่อภาษา
วัฒนธรรมดำรงค์สืบพงศ์มา
พัฒนานิสัยจิตใจคน
ประสบการณ์นานมาแต่คราหลัง
คำสอนสั่งครั้งเก่าเฝ้าฝึกฝน
ทั้งสนุกสุขเศร้าเหงาทุกข์ทน
ความสับสนหม่นหมองนองน้ำตา
จึงซึมซับรับรู้ที่ดูเห็น
ก่อตัวเป็นตะกอนก้อนใหญ่หนา
หยาบกระด้างล้างลบกลบจรรยา
เพียงเพราะว่าค่าวัตถุฉลุใจ
ความเป็นเพื่อนเลื่อนลอยเริ่มถอยหนี
ความอารีมีกันเคยปันให้
เปลี่ยนเป็นเกลียดเคียดแค้นฝังแน่นใน
เต็มฤทัยอภัยนั้นมันไม่มี
จากเป็นมิตรผิดแผกแบ่งแยกออก
กลิ้งกลับกลอกหลอกล่อเติมต่อสี
คอยระบายป้ายเปื้อนเพื่อนทุกที
เอาสิ่งดีทาทาบเคลือบอาบตัว
เมฆนั้นลอยคล้อยเคลื่อนแล้วเลือนหาย
ฟ้าก็กลายสดใสคลุมไปทั่ว
แต่กิเลสตัณหาอันน่ากลัว
ยังหม่นมัวทั่วใจไม่รู้เลือน
มหาซัง...ขอโทษที่ทำให่งง
