ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ความตั้งใจในอกตกผลึก
จนรู้สึกอ้างว้างอย่างเหงาเหงา
และบางคราหม่นหมองนั่งมองเงา
แฝงรอยเศร้าข้างใน, เมื่อได้เจอ

หวั่นและไหวไปหมดเกินอดกลั้น
หลับตาฝันหดหู่อยู่เสมอ
หลงไหลในความจริงสิ่งเลิศเลอ
นำเสนอหลุดพ้น, แห่งหนใด

อยู่อย่างผู้เดียวดายสายลมผ่าน
หนาวร้าวรานวิญญาณจะต้านไหว
อาจบาดเจ็บหลายช่วงถึงดวงใจ
แต่ก็ไม่ให้เห็น, อยู่เช่นเดิม

ได้แต่ร้องรำพึงถึงความเหงา
โลกสีเทาเราหวังกำลังเริ่ม
จนบางครั้งหวาดหวั่นตัวสั่นเทิ้ม
แล้วก็เคลิ้มนอนหลับ, กับน้ำตา

ทุกนาทีกระดิกระริกไหว
ลมหายใจไม่อาจปรารถนา
ทุกค่ำคืนยืนเหงา-เศร้าอุรา
ความเหว่ว้าถูกย้ำ, เพื่อรำพึง.


 

[นพตุลาทิตย์]

รำพึง รำพัน สวรรค์หนอ
ฉันหงอ ฉันเศร้า เจ้ารู้ไหม
ไม่มอง ไม่เห็น ไม่เป็นไร
ขอใฝ่ ขอฝัน ทุกวันคืน


ตุลาทิตย์

แต่งๆไปคอมแฮ้ง จำได้แค่นี้ เซง  emo_78หมดรมณ์

[กาญจนธโร]

วันฟ้าหลัว มัวหม่น เพียงคนเผลอ
ทอดตาเหม่อ เพ้อดัง ชิงชังเหงา
ด้วยดายเดียว เปลี่ยวคว้าง ตามอย่างเงา
ใจเก่าเก่า เคล้าแปลบ แสบจนชิน

ซบแอบกลาง หว่างหงอย กับรอยร้าว
อาจบางคราว ราวหมด รสถวิล
คนใจบาง ครางแผ่ว กับแววจินต์
แพรวดับสิ้น ยินย้ำ คำอาลัย

เคยพร่างพราย กลายกลับ ลาลับสูญ
เคยเกื้อกูล ทูนเทิด เกิดสงสัย
สุขเคยปัน สรรสิ่ง กลับชิงชัย
เนื่องฤทัย นัยสอง จึงหมองมาน

ห่างเพื่อนพ้อง น้องพี่ จักพลีมอบ
ร้อยเรียงกอบ ตอบปม คารมหวาน
ห่างคนรัก หักห้าม ฤทธิ์ลามราน
วุ่นวนพล่าน ซานซม ขื่นขมกราย

ถึงวันนี้ ที่เฝ้า จับเจ่าทุกข์
ไร้คนปลุก ปลอบจิต มิตรสหาย
เพราะห่างเถา เหล่าพงศ์ ธำรงกาย
จึงขาดสาย สืบสาน ให้ซ่านทรวง

ฟ้ายังหลัว มัวหม่น คนยังเศร้า
ปากยังเฝ้า เว้าวอน ขอพรสรวง
โปรดเถิดหนา ฟ้าเอ๋ย เชยแดดวง
พ้นจากบ่วง ห้วงเหงา เงาเดียวดาย

ปภัสร์
๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๔


 

[ไม่รู้ใจ]

วันที่ใจ ไร้มิตร คิดขมขื่น
วันที่ฝืน ยืนสู้ อยู่มิไหว
วันที่รัก จักห่าง ร้างเลือนไกล
วันที่ใคร ไม่เอ่ย เผยคำลา

วันที่เพื่อน เชือนแช แลตาหลบ
วันที่จบ ลบวาด ปรารถนา
วันที่เหงา เศร้าหม่น ปนน้ำตา
วันที่ล้า พาหวั่น ฝันสิ้นมนต์

ไม่รู้ใจ

[สายใย]

 

เธอจะเคยเป็นใคร  ฉันไม่รู้..?
เธอเป็นผู้ลึกลับ ฉันสับสน
เธอคงชอบมอบหมายทุกชายชน
ให้วุ่นวนแย่งยื้ออยากถือครอง

หรือจะชอบให้ชายเขาหมายแย่ง
แล้วขันแข่งความตายได้ยกย่อง
ไอ้หนุ่มแว้นส์ดันตายไม่สมปอง

สะก๊อยซ์ต้องยอมพลาดเป็นทาสกาม ..ชิมิ ? ...

 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

]

เหม่อมองฟ้า  รำพึง  ถึงความเหงา
สุดแสนเศร้า  ร้าวระบม  ให้ขมขื่น
น้ำตานอง  สองแก้ม  แถมกล่ำกลืน
ให้สุดฝืน  คืนนี้  มิมีใคร

อยากจะบอก  ใจมันเหงา  เศร้าที่สุด
อยากจะหยุด  ฉุดนาที  ที่สดใส
หากจะย้อน  วันเวลา  พากลับไป
คงเอาใจ  ใครสักคน  จนล้นทรวง

พระอาทิตย์อัสดง

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เนต

[สายใย]

 

เคยกล้ำกลืนฝืนทนอย่างคนเหงา
เคยโศกเศร้าช้ำใจอย่างใหญ่หลวง
เคยระทมขมนักพิษรัก.. ลวง
เคยติดบ่วง ระบมเก้อ เพราะเผลอใจ