-- ไอน้ำ --
นั่งกอดเข่า.เหงาใจ.แบบไร้รัก
เคยหนุนตัก.หยอกล้อ.ก่อไฟหนาว
ค่ำคืนเพ็ญ.เอนกาย.ไม่อายดาว
ทุกเรื่องราว.ผูกพัน.เหมือนวันวาน
สรรพางค์.เปียกชุ่ม.ด้วยนุ่มลิ้น
ยังถวิล.ครวญคบ.ยากลบหาร
กลิ่นดอกโมก.รัญจวน.ทบทวนกาล
ณ ริมธาร.ยามเย็น.เคยเป็นใจ
จวนเผลอหลับกับแคร่.ที่แลร้าง
จนฟ้าสาง.หมอกสาย.ละลายไหล
น้ำค้างเปียก.หญ้าฉ่ำ.แสงรำไร
จวบเป็นไอ.ระเหิด.เปิดประเด็น
จบความสุข.รักอยู่...รู้เมื่อจาก
เธอต่างหากเรียกปลุก...ความทุกข์เข็ญ
นึกไม่ออก.ปวดร้าว.ทุกเช้า-เย็น
เธอดั่งเป็น"ไอน้ำ"...แค่ข้ามคืน
....* ขอแต่งต่ออีกนิดนะ *....
มิได้ง้อให้กลับ..ฉันหลับได้
ยังเวียนว่าย.."คิดถึง"..จึงต้องฝืน
แม้นเป็นช่วงชอกช้ำ..ต้องกล้ำกลืน
ล้มทั้งยืน..สักพัก..ก็ชักชิน
มิอยากให้ใครล้อ.ว่าง้อรัก
อีกสักพักทนไหว.เพราะใจหิน
วันหนึ่งใจร่วงโรย.จะโบยบิน
(น้ำตารินช่วงหลับ...เพราะปรับตัว)
*L*
-