ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นพตุลาทิตย์]

นาคเกี้ยวกระหวัด-ให้ใช้ ๒ คำปลายวรรคก่อน ในวรรคถัดไป ในทำนองสลับคำ เรื่อยไป

พุทธศาสตร์ปราดเปรื่องเรืองคำสอน
สอนคำพจน์บทพรวอนยึดถือ
ถือยึดมั่นอันธรรมคำบรรลือ
ลือบรรหารจารสือคือบทธรรม

ธรรมบทจดจารครั้งกาลก่อน
ก่อนกาลพุทธบวรจรบทร่ำ
ร่ำบทปรัชญาค่าควรจำ
จำควรเร่งโน้มนำจำใส่ใจ

ใจใส่เข้าถึงในไตรรัตน์แผ้ว
แผ้วรัตน์ต่างทางแน่วเป็นแนวไข
ไขแนวธรรมนำล่วงบ่วงทุกข์ไกล
ไกลทุกข์โศกโรคไร้ด้วยไกลกรรม

กรรมไกลจากวิบากผลที่ตนสร้าง
สร้างตนใหม่ใจว่างทางมรรคฉ่ำ
ฉ่ำมรรคผลหนทางล้างหมดกรรม
กรรมหมดก็เพราะธรรมชำระความ

ความระหว่างกลางใจใช้เกิดทุกข์
ทุกข์เกิดจากขันธ์ฉุกปลุกรูปถาม
ถามรูปขันธ์พลันเกิดขันธ์แห่งนาม
นามแห่งเวทนาตามตัณหามา

มาหาอุปาทานตัวการเกิด
เกิดการจำกำเนิดเกิดภพหา
หาภพใหม่ไปไม่สุดจุดเลิกรา
ราเลิกภพจบอาจิณกลายวิญญาณ

ญาณวิญญูพลันรู้เฝ้าดูจิต
จิตดูความนึกคิดปิดรับสาร
สารรับอยู่รู้ฆ่าอุปาทาน
ทานปารมีศีลผ่านจารปัญญา

ตุลาทิตย์

แต่งแล้วจบยากมาก ไม่แน่ใจ ว่าชื่อกลบทถูกหรือเปล่า
นาคเคี่ยวกระหวัด หรือ นาคเกี้ยวกระหวัด หรือ นาคเกี่ยวกระหวัด ผู้รู้โปรดชี้แนะ

[เพรางาย]

เมื่อยากไร้ไร้มิตรคิดเคียงข้าง
ข้างเคียงร่างเพียงเงาเคล้าทุกข์หม่น
หม่นทุกข์เหมือนโลกว่างร้างผู้คน
คนผู้สนใส่ใจได้แค่คิด

คิดแค่นี้โลกธรรมที่พร่ำสอน
สอนพร่ำย้อนเตือนใหม่ให้ซึ้งจิต
จิตซึ้งนักหลงหล่นวังวนพิษ
พิษวนฤทธิ์เวียนเข่นเค้นหัวใจ

ใจหัวเราะเยาะเปรียบว่าเหยียบโลก
โลกเหยียบโชกเลือดชุ่มทุ่มแรงใส่
ใส่แรงเรี่ยวยื้อยุดฉุดเท่าใด
ใดเท่าไวโลกเหวี่ยงเพียงพริบตา

(กลบทนาคเกี้ยวกระหวัด)

[บ้านริมโขง]

ความคิดถึงคือหนึ่งซึ่งความรัก
รักความจริงยิ่งนักจักสมสอง
สองสมควรได้รื่นชื่นรักครอง
ครองรักสองภิรมย์พรหมนำพา

พานำให้ใจสุขทุกถิ่นที่
ที่ถิ่นนี้พี่สบพบครวญหา
หาครวญใคร่ใดเท่าเจ้าดวงตา
ตาดวงน้อยมองฟ้ายามลาเลือน

เลือนลาไปไกลแล้วเดือนแวววับ
วับแววดับลับเลยเคยเสมือน
เสมือนเคยเผยผ่านวันวานเยือน
เยือนวานเหมือนบอกลาไม่มาเจอ

เจอมาแล้วอกหักดังหลักเลื่อน
เลื่อนหลักเหมือนเคลื่อนหลบพบเสมอ
เสมอพบจบกันฉันกับเธอ
เธอกับเขาเราเซ่อ...เจอรักลวง.

"บ้านริมโขง"