ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[[Love]]

คนแต่งงาน  เขามีแฟน  ช่างแสนสุข
ส่วนคนทุกข์  นั่งแต่งกลอน  เมื่อตอนเหงา
คนแต่งงาน  คานเขาว่าง  ห่างซบเซา
ส่วนตัวเรา   คนแต่งกลอน  จะอ้อนใคร

อยากแต่งงาน  พาล อด   ต้องหดหู่
ยังขาดคู่   คลอเคลีย   เสียนิสัย
เลยแต่งกลอน  อ้อนออก  เพื่อบอกไป
ว่าห้องใจ   ยังคงว่าง   เชิญค้างคืน

[สล่าผิน]

มัวแต่งกลอนอ้อนออกบอกว่าเหงา
อยู่ซึมเซาเลยนะสุดจะฝืน
เพราะขาดคู่อยู่เคียงเรียงขวัญยืน
ใจสะอื้นอกช้ำจำต้องทน

คนมีคู่อยู่กันสร้างสรรสุข
ส่วนคนทุกข์เพราะไร้ใครมาสน
อยู่ไปอย่างจางจืดใจมืดมน
เสาะหาคนเข้าใจก็ไม่มี

สงสารแท้แม้ใจใคร่อยากช่วย
ร่วมอยู่ด้วยคลายเหงาเศร้าหลีกหนี
แต่เราสองต้องห่างกันอย่างนี้
ไกลหลายลี้ทำไงจะได้เจอ

เธอก็เหงาฉันก็เหงาต่างเศร้าสร้อย
เฝ้าแต่คอยได้คู่อยู่เสมอ
แต่เราต่างช่างโชคร้ายคล้ายจะเบลอ
เคยเสนอใจให้คนไม่เอา

สล่าผิน

[PAADANG54]

  ใครได้ดีมีคู่อยู่เป็นสอง   
          ใครได้จองปองกันแล้วหมั้นหมาย
                ใครได้รักสมัครร่วมเคียงคู่กาย
                      นั่นคือสายสัมพันธ์ขั้นแต่งงาน
    ส่วนตัวฉันนั้นอยู่เพียงเอกา
         ยากจะหาคู่รักสมัครสมาน
               เพราะว่ายวนแต่แวดวงกวีกานท์
                     จึงเล่าขานให้ท่านแจ้งแต่งกับกลอน

[นพตุลาทิตย์]

นักกลอนมักรักร้างก็บางครั้ง
ใช่จีรังขังขอบชอบคนไหน
ด้วยคารมคมกลอนสะอ้อนใจ
แม้นสาวม่ายได้ฟังยังหลงลม

แต่ตอนนี้ยี่สิบสองยังหมองเศร้า
เป็นเพราะเราไม่หล่อเหมาะพอสม
งานแต่งคงหลงคิดจนติดลม
เป็นเพราะพรหมลิขิตไม่ติดใจ

ตุลาทิตย์

เรื่องไม่หล่อ ก็เพราะพ่อไม่รวยหรอก อิอิ

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

คนแต่งกลอน  นอนกอด  คีย์บอร์ดเศร้า
คนแต่งงาน  เขาเคล้า   กับโฉมศรี
คนแต่งกลอน  นอนดึก  แต่คึกฟรี
คนแต่งงาน  เหนื่อยแต่มี  ความสุขใจ