จากเพียงหิน ในพื้นดิน ใต้แผ่นฟ้า
อับจนแสง ไร้ค่า ไร้ความหมาย
ทุ่มเทแรงกาย จากหัวใจ เจียระไนด้วยสองมือ
จากเพีงหิน แปรผันไป ใต้สาดแสง
แม้สิ้นแรง ไม่สิ้นแสง แรงแห่งพลอย
แตกต่างหลากสี ร้อยพัน แสงพลอย
ดุจดั่งชีวิต ดำเนินตามรอย ร้อยพันชั่วคน
ต่างรอเวลา เป็นพลอยมณี ที่เจียระไน
ประกาศศักดิ์ศรี ประกายมณี ให้เลื่องลือไกล
ตราบชีวิตนี้ สิ้นแรงลงไป ไม่ลบเลือน
จากเด็กน้อย บนพื้นดิน ใต้แผ่นฟ้า
จากเด็กน้อย หัวใจ ไร้เดียงสา
ประคองเจ้าไว้ ด้วยสองมือ เจียระไนจากหัวใจ
กอดเจ้าไว้ ด้วยสายใย แห่งความรัก
ให้เจ้านั้น เดินก้าวไป ได้อย่างหวัง
หวังวันหนึ่ง เจ้าจะพบ เส้นทางตัวเอง
ผ่านชีวิต บนเส้นทาง ที่เหนื่อยล้า
สุดชีวิต ฉันพบทาง ที่คาดหวัง
เป็นทางเดิน ที่เงียบงัน แต่ดูเรืองรองด้วยแสงธรรม
อีกไม่ช้า ลมหายใจ คงหมดความหมาย
อีกไม่ช้า ร่างกาย คงแหลกสลาย
แม้สิ้นแรง ไม่สิ้นสูญ คุณความดี
..แม้สิ้นใจ..ไม่สิ้นแสง..แรงแห่งพลอย..
~จอมขวัญ~
