ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

~คืนจันทร์~

<a href="http://www.youtube.com/v/qZAIkdUb4vo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/qZAIkdUb4vo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

คืนจันทร์อวล นวลผ่อง ยองใยแจ่ม
แลแฉล้ม แช่มชื่น รื่นสดใส
กระจ่างแจ้ง แจ่มจิต ลิขิตใจ
คนึงใคร คนหนึ่ง ซึ่งหมายยล

จันทร์ส่องจ้า พาใจ ที่ใฝ่ฝัน
สื่อถึงใคร คนนั้น อีกสักหน
ด้วยแม้นหมาย ให้หอบ มอบกมล
จงช่วยดล คนซึ้ง ให้ตรึงใจ

ส่งเพลงสื่อ พร้อมกานท์ ขับขานกล่อม
บรรจงน้อม ดวงจิต นิมิตใหม่
สื่อสมาน ประสานสอด กอดแนบใจ
แนบพร้อมนัย แห่งห้วง บ่วงภิรมย์

จงสื่อรัก ปักทรวง ของดวงแก้ว
ผสานแน่ว- แน่จินต์ ถวิลสม
สนิืทน้อง ครองเคียง เรียงชิดชม
คงสุขสม ดังเพลง แห่งคืนจันทร์ ฯ


~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

[สะเลเต]

นั่งอ้อนดาววอนเดือนลอยเกลื่อนฟ้า
ช่วยนำพาหัวใจยามไหวหวั่น
จากคนไกลใจท้อเฝ้ารอวัน
ฝากรักมั่นถึงเขาจึงเว้าวอน

ดาวและเดือนเพื่อนฉันในวันช้ำ
ความทรงจำครั้งเก่าเฝ้าหลอกหลอน
ประตูใจเขานั้นอาจลั่นกลอน
จงเคาะก่อนค่อยเปิดเถิดเพื่อนเอย

หากใจเขาไม่พร้อมฉันยอมเศร้า
รักจริงใจจากเราเขาเมินเฉย
เพราะใจเธอเจอจุนคนคุ้นเคย
จึงละเลยไม่เหลือแม้เยื่อใย

เก็บหัวใจช้ำหนักรักสิ้นหวัง
ล็อคใส่เซฟอีกครั้งฝังแทนไห
ขุดดินทับฝังกลบจบสิ้นไป
ความหมองไหม้หวังสลายไปกับดิน

--- สะเรเต ---

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

หวังคืนจันทร์ ให้คืนใจ มิไหวหวั่น
ถึงเศร้าครัน ใจยังครวญ หวลถวิล
อ้อนจันทร์เดือน ดาวน้อย ค่อยร้อยริน
พจน์ผ่านผิน บินลู่ สู่ห้วงมาน

แม้นกมล คนไกล มิแปรเปลี่ยน
ยังวนเวียน เขียนถ้อย คอยผสาน
ทางอาจไกล ไร้ร้าง ห่างเนิ่นนาน
จึงไหว้วาน ดาวจันทร์ มาเตือนใจ

มีรักจริง สิ่งตอบ มามอบส่ง
สู่นางนง แม้เหงา หรือเศร้าไหว
ส่งสาส์นสู่ ผ่านหาว คราวจรไกล
ด้วยหทัย หมายนั้น จะมั่นคอย

ถึงเก็บมน ฝังดิน ไม่สิ้นสูญ
ถึงอาดูร ยังมั่น มิหวั่นหงอย
รอยของเยื่อ แห่งใย ไม่เลื่อนลอย
ยังคงรอย เด่นชัด ดังกับจันทร์ ฯ

=====

~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

[เมฆา...]

๐ เดือนแกล้งดิน ๐


๐ ดาวไยไร้คู่ฟ้า        เดือนแรม
จันทร์ห่างร้างร่างแซม   เปล่งหล้า
ประกายสร่างพลางแกม    กลบถิ่น ดินดำ
มืดมิดจิตแห่งข้า        หม่นคว้างทางมอง

๐ หมายปองน้องแช่มช้อย       คอยเคียง
ชมแจ่มแต้มจันทร์เรียง       หยอกเย้า
กลับเด่นเห็นแค่เพียง       ภาพร่าง ลางเลือน
ใจยิ่งดิ่งดับเคล้า            สู่ห้วงบ่วงครวญ

๐ ทรมานปานอกม้วน       บิดเกลียว
เศร้าซัดพัดอกเรียว         รวดร้าว
คิดถึงซึ่งแดเดียว        เปลี่ยวยิ่ง ในจินต์
ไร้สิทธ์คิดโน้มน้าว       แนบเนื้อเครือวัลย์

๐ พิรุณกรุ่นกลิ่นพื้น       ปัฐพี
หอมชื่นกลับโศกี         ยิ่งแล้ว
ด้วยเคยเอ่ยพาที           ก้อยเกี่ยว หอมพรม
ในท่ามตามลมแพร้ว       พัดพลิ้วไอดิน

๐ พิศเดือนเหมือนยิ่งแกล้ง      แสร้งพราง
หอบล่องน้องนวลปราง         ห่างไห้
สะอื้นขื่นขมพลาง              ซับหล่น นัยน์นอง
หมองหม่นคนสิ้นไร้         แทบม้วยด้วยตรอม ฯ






***เมฆา...***

[เมฆา...]

๐ ดาวแกล้งดง ๐

๐ ดารากระพริบย้อม           เย้าทรวง
ดินดงหลงใหลดวง              เด่นนั้น
ยลแลเหลี่ยมเรียมรวง          รั้งจิต พิศแฮ
แม้นว่าฟ้าฝนกั้น                 ก็รั้นหมั่นยล

ดงดินถิ่นตมพื้น                พสุธา
แม้ต่ำร่ำราคา                  ค่าคล้าย
คนเมียงเยี่ยงรกรา            ไร้จิต ฤทธิ์เอย
จึงหม่นกลเดือนร้าย           เร่งคว้างอย่างตรม

ยิ่งดาวดวงเด่นนั้น             มายวน
ฉายส่องแสงสีนวล           หลอกข้า
ยิ่งเติมเพิ่มกำสรวล            ป่วนจิต มิดแล
อกวุ่นวิ่งไขว่คว้า              กลับได้ไอควัน   

ราตรีสีเศร้านั่น                โบกเทา
ไยเด่นเห็นแค่เงา           นิ่มน้อง 
ฤาโลกโยกชิงเอา            แอบซ่อน พี่นา
ให้ร่ำน้ำตาร้อง                รวดร้าวยาวนาน

มานเดือนเหมือนม่านเศร้า   เข้าคลุม
ตามต่อรอเร้ารุม              ซุ่มแกล้ง
มานดงคงชวดชุม             ช้ำล่ม เช่นนอ
ติดบ่วงร่วงเกินแย้ง           หยุดยื้อใยนวลฯ





***เมฆา...***