ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายใย]

           ถ้าสิ้นลายสือไทย

สืบลายสือสื่อศาสตร์ศิลป์ไม่สิ้นสาย
สืบความหมายแผ่นดินไม่สิ้นสูญ
สืบตำนานสานตำราบริบูรณ์
เลศจำรูญเอกลักษณ์ศักดิ์ศรีไทย

ภาษาพูดภาษาเขียนจำเนียรสิทธิ์
หลอมชีวิตสงบสุขยุคสมัย
วัฒนธรรมอำพลชนเกริกไกร
ภาคภูมิใจเอกราชเอกชาติชน

จาก?ศิลาจารึก?บันทึกค่า
สู่?โลกาภิวัตน์?พิพัฒน์ผล
เส้นลายสือสื่อชีวิตอิทธิพล
นำไทยพ้นความเป็นทาสพิลาศลักษณ์

?เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ?โดยธรรมชาติ
คือบทบาทลูกหลานสืบสานหลัก
มรดกเพชรภาษาล้ำค่านัก
เทิดพิทักษ์หวงแหนคู่ผินดิน

?พ่อขุนรามคำแหงมหาช?
ก่อเพื่อชาติสร้างเพื่อชนพ้นหยามหมิ่น
เอกราชภาษาค้ำธานินทร์
สลักหินลายสือสร้างแต่ปางบรรพ์

แม้นถ้าสิ้นลายสือสื่อความหมาย
คงสิ้นสายศาสตร์ศิลป์สิ้นรังสรรค์
ความภูมิใจในสิทธิ์ถูกปิดตัน
ไทยด้วยกันทำลายสื่อ.....ลายสือไทย
                       
                      เกษรา  เกษมสุขสถาพร
ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ฉบับปักษ์หลัง มีนาคม ๒๕๔๕

[สายใย]

ฆ่ากันทำไมเนื้อกินไม่ได้

ใจมนุษย์สุดเหี้ยมอำมหิต
ภายในจิตริษยาฆ่ากันใหญ่
ฆ่าวัวควายขายเนื้อเพื่อกำไร
หมูเป็ดไก่ส่งไปค้าหาเงินทอง

เก้งเสือช้างกวางสิงห์ลิงถูกฆ่า
หมีหมูป่าฆ่าเอาเนื้อเพื่อสนอง
สัตว์น้ำเค็มมากมายตายก่ายกอง
มนุษย์ปองถวิลกินเนื้อมัน

สัตว์น้ำจืดเล็กใหญ่มิใช่น้อย
ปูปลาหอยเต่ากุ้งมุ่งจะหั่น
ฆ่าปลาเนื้อเพื่อกินสูญสิ้นพันธ์
เพราะว่าตัญหาปากอยากไม่พอ

ความอยากกินไม่สิ้นสุดมนุษย์นั้น
อ้างฆ่าฟันเพื่อนมนุษย์ไม่หยุดก่อ
เนื้อก็กินไม่ได้โอ้ใจคอ
แม่กับพ่อก็ฆ่าได้ให้เกรงกลัว

ไก่หมูปลาฆ่าทั้งทีถึงมีโทษ
เนื้อยังมีประโยชน์โปรดรู้ทั่ว
ทั้งย่างต้มผัดแพนงแกงสายบัว
พวกแม่ครัวชอบทำยำหัวปลี

เนื้อมนุษย์หยุดสิ้นกินไม่ได้
คนทั่วไปเหม็นเบื่อคือเนื้อผี
กินไม่ได้ไยเข่นฆ่าไม่ปรานี
เลิกเสียทีเพื่อนมนาญ์หยุดฆ่ากัน

                        เพชร ใบทองแถม
ต่วย’ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ปักษ์หลัง  ธันวาคม 2536 ปีที่ 29 เล่มที่  6

[สายใย]

จุดจบของปริญญาชน

เด็กสาวและเด็กหนุ่มผู้รุมร้อน                               ซึ่งซับซ้อนสับสนและค้นหา
ผ่านช่วงแห่งวัยวันสั้นสั้นมา                                  รอเวลาช่วงยาวก้าวต่อไป

จากจุดเริ่มเดินทางที่ย่างผ่าน                                ประสบการณ์คือครูผู้ยิ่งใหญ่
โดยสมองตรองตรึกบันทึกไว้                                 ถ่ายทอดสู่หัวใจในนานวัน

และคุมขังมันไว้ให้สงบ                                          กับการพบชวนทึ่งน่าพรึงพรั่น
มองทุกอย่างอย่างรับรู้และรู้ทัน                             เพื่อนาทีที่ฝันจะพลันจริง

เมื่อสาวหนุ่มรุมร้อนและอ่อนโลก                            เริ่มโชนโชกพร้อมสรรพกับทุกสิ่ง
รับการปลดปล่อยจากค่ายพักพิง                            โดยมีมิ่งปริญญาเป็นอาวุธ

เบื้องหน้าคือฝูงชนค้นบ้าคลั่ง                                ซึ่งกำลังทำลายไม่ยอมหยุด
ความป่าเถื่อน การแก่งแย่ง การแย้งยุทธ                 นับเป็นจุดพัฒนาที่น่าชม

ริ้วขบวนเหยียดยาวแห่งสาวหนุ่ม                            เสื้อครุยคลุมสวมร่างอย่างเหมาะสม
เคลื่อนสู้เกลียวคลื่นคลั่งของสังคม                          แล้วก็จมทีละคน..ทีละคน
                                        ปิยะพันธ์ จัมปาสุต  "ใบไม้แห่งนาคร" ๒๕๑๔                             

[สายใย]

หมอพี่ก็แน่

เธอนะเธอแอบหนีพี่ไปไหน
ทิ้งพี่ให้อยู่เดียวใจเปลี่ยวเหงา
เที่ยวตามหาท้อใจไม่เห็นเงา
ทุกค่ำเช้าเฝ้าเพ้อชะเง้อมอง

เธอรู้ใหมว่าพี่นี้เป็นห่วง
ใยมาลวงลี้ไกลไปเที่ยวท่อง
หรือเธอมีรักใหม่ไว้สำรอง
มีคนครองใจภักดิ์รักสองทาง

เธออ้างไปเที่ยวย่านบ้านเพื่อนใหม่
ที่หายไปเพราะไข้สูงจนรุ่งสาง
สี่ห้าวันล้มหมอนต้องนอนค้าง
ฤทธ์ไข้จางจึงกลับได้ใช่เล่ห์กล

อยากรู้นักป่วยไข้ใครรักษา
พี่เยียวยาเธอไม่ได้ให้ฉงน
หรือมีหมอวิเศษใช้เวทย์มนต์
บันดาลดลเธอหายทั้งกายใจ

นี่คงหายสบายดีแล้วซิหนา
จึงยิ้มรื่นชื่นหน้าเหมือนสาไถย
คงรักษาทั้งกายถึงภายใน
จนพิษไข้ผ่อนคลายไม่พึ่งยา

อีกไม่นานพี่จะลาหาหมอบ้าง
พิษไข้ค้างรุมเร้าเศร้าหนักหนา
หมอของพี่เขาก็แจ๋วนะแก้วตา
ไม่นุ่งผ้ารักษาพี่ทุกวี่วัน  ฯ

                  โสมนัส  ปัทมพงศ์
ต่วย?ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ค   มิถุนายน ๒๕๓๙
 ปีที่ ๑๕ เล่มที่ ๑๐

[สายใย]

             ลูกทรพี

ปลูกบ้านอยู่ริมคลองไม่หมองศรี
เมียไม่มีมีแต่ลูกสนุกสนาน
ยามอดอยากยากไร้ไม่รำคาญ
ไปทำงานภารกิจลูกติดตาม

ลูกทั้งสามงามพริ้มช่างยิ้มแย้ม
ดูแฉล้มแต้มใฝไว้ทั้งสาม
แต่ละคนยื่สิบเอ็ดเม็ดงามงาม
เกิดมายามยากแค้นพ่อแสนจน

เมื่อถึงครางลูกยาลองสามารถ
มีความปราดเปรื่องแท้แก้ขัดสน
ชวยหาเงินได้งามตามกลุ่มคน
จึงเป็นผลกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา

อยู่บ้านขัดเหงื่อไคลให้ลูกลูก
หัวใจปลูกปลื้มรักลูกหนักหนา
เอาลูกหุ้มห่อแพรแลงามตา
คิดช่องหาเงินงามอีกครามครัน

มีงานหนึ่งงานนี้มีคนมาก
แต่พ่ออยากรวยล้ำเป็นล่ำสัน
ลูกลงจานครอบด้วยถ้วยชาพลัน
มือพ่อสั่นเขย่ากริกลูกพลิกเเพลง

คนแทงต่ำรวมกันพันกว่าบาท
ใจพ่อหวาดเปิดฝาแล้วหน้าแห้ง
หวังกินเขาเงินเราหายใบแดงแดง
เขาช่างแทงได้ถูกลูกของเรา

ลูกฆ่าพ่อทรพีอัปรีย์นัก
ทรลักษณ์จัญไรไอ้ลูกเขลา
เลิกกันทีเถิดหนอพ่อไม่เอา
ไอ้ลูกเต๋าจงไปอยู่ในคลองฯ
                พีรกิจ  ไกยวงศ์
ต่วย’ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ฉบับเดือน มิถุนายน ๒๕๓๙

[สายใย]

ขุนแผน
เพื่อนข้า...
มันได้รับสมญาว่าขุนแผน
มันสมาร์ทมันหล่อมันมาดแมน
สาวเป็นแสนมาหลงกันงงงวย

มันขับรถอย่างดียี่ห้อเบนซ์
ยิ่งดูเด่นตุ๊กตาหน้ารถสวย
เงินใช้จ่ายเกินพอเพราะพ่อรวย
โสดเสียด้วยใครก็รักสมัครใจ

มันควงแฟนเปลี่ยนประจำไม่ซ้ำหน้า
แต่ละสาวโสภาหน้าผ่องใส
เดี๋ยวคนนั้นเดี๋ยวคนนี้ทั้งปีไป
?อ้าว...คนใหม่นั่นสวยแท้แน่จริง จริง...?

เพื่อนฝูงเห็นอิจฉาพากันจ้อง
ไหงมันฟ่องฟูเฟื่องเรื่องผู้หญิง
มันคงถึกคึกเหลือเหนือกระทิง
สาวสาววิ่งหามันตัวสั่นเทียว

หรือมันเป็นขุนแผนแม้นกลับชาติ
เก่งกาจลือเลื่องเรื่องเสียวเสียว
ไม่เคยเห็นมันเดินแต่คนเดียว
ดูมันเที่ยวควงแขนแฟนทั้งปี

จนสายสืบเสือกเสาะเจาะความว่า
ที่มันทำท่าซ่าเหลือที่
น่าสงสารถึงแฟนมากหลากนารี
แต่หมอนี่ซวยครัน.......?นก? มัน ตาย...
                                     
                                    ?เฒ่าโพล้ง?
ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค เดือนตุลาคม ๒๕๒๗ ปีที่ ๑๔ เล่มที่ ๒

[สายใย]

           นิมนต์หลวงพ่อ

๏ เมื่อต้นเดือนคลาไคลรีบไปรับ
หลวงพ่อกลับสู่ขวัญเหมือนวันก่อน
หลวงพ่อจากไปนานมานอาวรณ์
ลูกสะท้อนคิดถึงครวญ

เกือบไปแล้วหลวงพ่อลูกขอโทษ
อย่าลงโทษลูกยังตรึกนึกไห้หวน
ลูกปล่อยให้หลวงพ่อรอเจียนจวน
ขาดขบวนไปรับเพื่อกลับคืน

นิมนต์กลับมาแล้วอย่าแคล้วคลาด
โปรดประสาทฤทธิ์ล้นดลให้ชื่น
อย่าให้ลูกลำบากฝากขวัญยืน
ให้ลูกฟื้นจากฤทธิ์พิษความจน

เพราะจีวรหลวงพ่อต่อชีวิต
เป็นผลผลิตคือสุวรรณอันเข้มข้น
อยู่ในโรงรับจำนำลูกจำทน
ขอนิมนต์ขึ้นหนอ...คล้องคอเทอญ๚
                 
                ?นายโปรยใจ?
       ชมรมเพื่อนขวัญวรรณศิลป์
ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ฉบับ ปักษ์แรกเดือนกันยายน ๒๕๓๘

[สายใย]

             นักกลอนซื้อหุ้น

อยากซื้อหุ้นคุณพ่อหมานแห่งบ้านไร่
ผ่านลูกสาวชื่อวิไลวัยสิบเก้า
นาข้างคลองสิบกว่าไร่ไม่บันเบา
พออินไซด์ข้อมูลเข้าติดจำนอง

อยากซื้อหุ้นผู้ใหญ่กาจ องอาจเหลือ
ที่เหลือเฟือติดอุทยานใหญ่ไร่ขอบหนอง
แต่ไม่มีลูกสาวให้เฝ้ามอง
ลูกชื่อก้องกระเทียมเด่เผล้เป็นตุ๊ด

เหลือบแม่ม่ายพิกุลทองต้องเสน่ห์
ยังเรี่ยมเร้แต่ลูกสามอุตลุด
ทั้งหนุ่มแก่เมียเผลอเจอเป็นชุด
หนุ่มบริสุทธิ์ขอห่างไม่ย่างกราย

อยากซื้อหุ้นเจ๊กฮงมีโรงสี
สามหมวยแลดูดีมีความหมาย
คนโตชอบทิ้งหางตาหาผู้ชาย
คนรองกายแผลฝีดาษไม่อาจมอง

คนเล็กเรียนพานิชย์การตลาด
ความสามารถทำให้หญิงหยิ่งผยอง
เสนอหน้าพาซื่อซื้อหุ้นจอง
เธอให้ส่องกะโหลกชะโงกเงา

?วันวันดื่มแต่สุราเป็นสามารถ
อย่าบังอาจริตื๊อถือหุ้นเขา
มีปากกาด้ามเดียวเกี่ยวฝันเอา
ไส้แห้งเน่าโดดเดี่ยวซี้เลี้ยวเจ๊ง?

                             ?เปเปอร์?
ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ฉบับ ปักษ์แรกเดือนกันยายน ๒๕๓๘

[สายใย]

+ สิบสี่อีกครั้ง 
   ฉบับไอ้หนุ่มบ้านนอก
๑
ร้าง ?ลานรักลั่นทม? ระทมทุ่ง
ร้าว ?ลานเทสะเทือน? รุ้งทุ่งร้องไห้
ยิ่ง ?รักแล้งเดือนห้า? สะสาใจ
จำ ?ฝากดิน? ฝังไว้กับวันวาร
แห่ง ?ลูกทุ่งคนยาก? วิบากกรรม
?รักร้าวหนาวลม? ซ้ำซึ่งสงสาร
แหละ ?ด่วน บ.ข.ส.? ก็ ?ซมซาน?
หอบหัวใจ ?ไกลบ้าน? ไปแบกปูน
ฟัง ?นักร้องบ้านนอก? ในซอกตึก
ให้ระลึก ?ทุ่งร้างนางลืม? สูญ
เหมือน ?มนต์รักลูกทุ่ง?  ไม่จำรูญ
แหละ ?มนต์รักแม่น้ำมูล? ไม่จำเริญ
๒
?ไอ้หนุ่มบ้านนา  หน้าตามันดำเหมือนถ่าน...?
?คิดถึงบ้าน?  ห่วงหาระหกระเหิน
แว่ว ?สิบสี่อีกครั้ง? ฟังเพลินเพลิน
อาลัยเนินรักกระโดนโนนกะเดา
ลาอดีตแห่งหน ?ฝนเดือนหก?
อ๊บอ๊บอ๊กกบร้องทำนองเศร้า
สูด ?กลิ่นโคลนสาบควาย? ใต้ฟ้าเทา
ไม่มีเจ้า ?บ้านนาสัญญารัก?
๓
ยังแบกปูนไปโบกตึกผนึกบ้าน
ต่อห้างร้านให้เขาอยู่ดูสูงศักดิ์
คง ?ข้าด้อยเพียงดิน? เดือดดิ้นนัก
แบกกรรมหนักกำไฉนไม่รู้แบ
วัยสี่สิบมิอาจมี ?สิบสี่อีกครั้ง?
เฆี่ยนความหลังแปลกแปลบแสบรอยแผล
ยัง ?ร้องไห้กับเดือน? เหมือนผู้แพ้
ไยรังแกแต่ข้า?...ชะตากรรม!
------------------------------------------
ไพวรินทร์  ขาวงาม
จันทร์  ๓๐  ตุลาคม  ๒๕๔๙
* ขอคารวะทุกเจ้าของเพลง...หยิบมาร้อยเรียงด้วยรื่นรมย์

[สายใย]

      กล่อมลูกสมัยใหม่

๏ นอนเสียเถิดลูกจ๋าอย่าร้องไห้
พ่อเจ้าไปซาอุฯ ไม่มุสา
ขึ้นเครื่องบินบินไปในนภา
มีนางฟ้าหลายคนบนเครื่องบิน

จะแวะโลกพระจันทร์กันหรือไม่
อาจจะไปโลกอังคารผ่านขีดขิน
ไปเฝ้าองค์ศิวะกับพระอินทร์
ถ้าลืมดินลืมแม่คงแก่ตาย

แม่ต้องคอยเสริมสวยช่วยให้สด
ลูกต้องงดดูดนมนะโฉมฉาย
พ่อเจ้ากลับรับขวัญไม่อันตราย
แม่ขายควายเล่นหวยคงรวยเงิน

งวดนี้มีเลขอะไรในตัวเจ้า
อ้อเลขเก้าสองสองไม่ต้องเขิน
ตรงกับเลขของท่านอาจารย์เพลิน
ไทยเจริญเพราะหวยช่วยเจ้ามือ

เมื่องวดก่อนเก้าสี่ชีผ้าขาว
คนเชื่อข่าวย่อยยับเพราะนับถือ
ลุงของเจ้าจำนองไร่ขายกระบือ
เอามาซื้อใต้ดินกินหลายพัน

โอละเห่โอละชาเจ้าอย่าร้อง
แม่จำนองที่นาเอามาผัน
วิญญาปู่โกรธเกี้ยวเสียงเคี้ยวฟัน
ดังสนั่นเมื่อคืนแม่ตื่นกลัว ๚

   ทองพูน พานทอง
ต่วย'ตูน พ็อคเก็ตบุ้ค ปักษ์หลัง ธันวาคม ๒๕๓๖

[สายใย]

         รอเขา
..............................คืนนี้
เขาคนดีจะมาหาใหมหนอ
สองยามผ่านแล้วเรายังเฝ้ารอ
เขาเคยขอพ่อไม่ให้เหมือนใจดำ

ถึงเขาไม่มีทรัพย์ประดับร่าง
ก็หวังสร้างตัวสู้อยู่เช้าค่ำ
มีความจนจึงฉะนี้คล้ายมีกรรม
ถูกเหยียบย่ำหยามหมิ่นสิ้นอีนัง

สัญญาเขาบอกมาจะพาหนี
อย่างคนที่รักกันมั่นความหวัง
เราเตรียมตัวแต่อุราพะว้าพะวัง
คงต้องหลั่งน้ำตาถ้าไกลเรือน

ถึงรักพ่อรักแม่เที่ยงแท้นัก
แต่ความรักเขานั้นมันไม่เหมือน
อยากคู่เคียงคลอเคล้าเช่นดาวเดือน
พ่อกลับเฉือนแม่กลับชังสั่งเลิกลา

ตัดสิ่งใดพร้อมสลัดยอมตัดขาด
ยกเว้นตัดสายสวาทปรารถนา
คงตัดได้ถ้าสิ้นเหลือวิญญาณ์
ใจรักกล้าดวงนี้ สีชมพู

เสียงกุกกักดังตรง หน้าต่างห้อง
รีบย่องย่องไปเปิดนึกเลิศหรู
พวกหน้าเหี้ยมประชิดใกล้ใครไม่รู้
มันร้องขู่...”กูเป็นโจร...ปล้นบ้านมึง”
          -----------------
               “ดาวเรือง”
      เพื่อนขวัญวรรณศิลป์
ต่วย’ตูน พ็อคเก็ตบุ้ค เมษายน 2536

[สายใย]

           แกงอ่อมงัว

มีพืชผักมากมายหลายชนิด
ให้ค้นคิดดัดแปลงแต่งโฉมหน้า
พวกผักกาดผักชีลาวพราวพร่างตา
ยอดลิ้นฟ้ามะเขือเปราะเหมาะนักแล

ยอดมะระตำลึงพึงตระหนัก
ใบแมงลักใส่แกงอ่อมหอมดีแน่
มีบวบเหลี่ยมบวบหอมพร้อมดอกแค
ยอดฟักทองอ่อนแก่ก็แน่นอน

หั่นพืชผักตราบเท่าเราหาได้
แช่น้ำไว้ให้ทั่วชั่วครู่ก่อน
ซอยเนื้อวัวชิ้นงามตามขั้นตอน
อย่าเร่งร้อนค่อยทำตามสบาย

โขลกตะไคร้หอมแห้งพริกแดงหน่อย
เนื้อที่ซอยใส่หม้อก็ง่ายง่าย
ตักเครื่องแกงตั้งไฟให้เนื้อคลาย
ปลาร้าหมายใส่แค่แต่พอดี

เคี่ยวจนเนื้ออ่อนนิ่มแล้วชิมรส
ผักทั้งหมดใส่ไปให้เต็มที่
เติมน้ำพอท่วมผักชักเข้าที
?ข้าวเบือ?มีคนใส่ให้พองาม

ชิมรสดูเค็มจางอย่างไรแน่
จางหรือแก่แก้ไขไม่บุ่มบ่าม
แกงอ่อมงัวก็เสร็จถ้วนกระบวนความ
เชิญแซ่บตามอัชฌาสัยไร้กังวล

           รัศมี  ชื่นชอบ
หมายเหตุผู้ประพันธ์ ...?ข้าวเบือ? คือ ข้าวสารเหนียวที่นำมาคั่วไฟพอเหลือง
แล้วโขลกเกือบละเอียด ใช่ใส่แกงอ่อมโดยเฉพาะ...
จาก หนังสือ ต่วย ?ตูน พ็อคเก็ตบุ้ค  เดือน กุมภาพันธ์ 2536

[สายใย]

เมื่อรัก....

๑.สร้อยสุมาลย์บานช่อ..เพื่อรอหอม
กรุ่นกลิ่นล้อมให้ภมรเวียนว่อนหา
รูปเอยแต่ลอบเล็ม..อยู่เต็มตา
แม้หลับลืมก็ยังคา..อยู่ทั้งคน

๒.เมื่อโคมฟ้าลอยดวงขึ้นช่วงแสง
ค่อยค่อยแทงเรื่อรองขับหมองหม่น
ก็เมื่อภู่..ภุมรินเริ่มบินวน
สีสันกลีบกุสุมบน..ก็เบ่งบาน

๓. ปีกวิหคแผ่กาง..ลอยร่าง-ร่อน
สูงต่ำตอนเสาะหาภักษาหาร
ท่ามกลางเสียงนกแว่ว..ลมแผ่วพาน
กุสุมาลย์ก็ลอยช่อให้รอชม

๔. แต่พบกัน..อาวรณ์ก็ร่อนคว้าง
อยู่ท่ามกลางรูปลออ..มาลย์ช่อ-ฉม
เสริมกำลังปรารถนา..แรงปรารมภ์
เข้าสั่งสมสืบทราบ..รอบบาปบุญ

๕. ฤๅพบกัน..จากกรรมชี้นำทิศ
เหนี่ยวสองจิตยื้อยุด...ช่วยอุดหนุน
เพรงสัญญาก่อนเห็นจะเป็นทุน
เข้าเจือจุนจิตเจ้า..ฟังเว้าวอน

๖. ผกายน้ำเนตรรับ..วับวับไหว
สื่อความให้พร่ำพลอด..แรงออดอ้อน
ค่อยค่อยถ่ายคะนึงหา..ความอาวรณ์
ค่อยสุมซ้อนความรัก..ให้ตักตวง

๗. ราวหวานหอมทั้งหล้า..น้อมมาให้-
คอยชิดใกล้ล้อมอยู่ไม่รู้ล่วง
เจตนาผ่านเนตร..ไร้เลศลวง
ใจทั้งดวงหวานฉ่ำ..อยู่ค่ำเช้า

๘. เมื่ออกใครเต้นระส่ำ..คล้ายคร่ำครวญ
จากแปรปรวนส่วนเสี้ยว..ความเปลี่ยวเปล่า
ก็เมื่องามอ่อนไหว..จากวัยเยาว์-
ค่อยค่อยเร้างามรุกไปทุกตอน

๙. บุปผาเชิดเรณูเหมือนรู้เชิง-
ให้ภู่เหลิงห้อมเห่..หยาดเกสร
เช่นอกคนครวญคร่ำ..ถ้อยคำวอน
ด้วยหลงเหลิงออดอ้อน..สะท้อนสะท้าน

๑๐. นุ่มนวลเนียนเนื้อ..ก็เหลืออ้าง
จะเริดร้างห่างไป..สุดใจหาญ
คงเกินใจมุ่งมั่น..อาจบันดาล
เกินจะต้านปรารถนา..เกินฝ่าพ้น

๑๑. กลีบพะยอมนิ่มเนื้อ..นั้นเหลือนุ่ม
ลมผ่าวรุมไหวระรัว..ก็กลัวหล่น
ค่อยโน้มแนบด่ำดอม..กรุ่นหอมปรน-
เปรอใจวนว่ายหอม..ไม่ยอมร้าง

๑๒. ล่องลอยเอย..พะยอมสรวงเมื่อร่วงหล่น
กลีบลิ่วสู่ภูวดล..พลิกบน-ล่าง
ฝ่าลำลมพลิ้วผืนอยู่ครืนคราง
ก่อนกลีบบางวางซบลงกลบดิน

๑๓. ครวญคร่ำวิชชุแล่น..บนแผ่นฟ้า
จะทาบทาหม่นหมองให้ล่องสิ้น
เช่นคร่ำครวญอันละห้อยระโหยยิน
จะรวยรินถิ่นทรวง...เกินล่วงลา

๑๔. หอมหวานครั้นผ่านเนตร..เป็นเลศลับ
ค่อยค่อยพรับระยับดวง..บอกห่วงหา
ค่อยค่อยเผยความหมาย..ผ่านสายตา
ชม้อยชม้ายหมายว่า...ดูท่าที

๑๕. ภู่ภมรว่อนเวียน..พากเพียรนัก
ใจเอยก็สุดหักไปห่างศรี
กุสุมา..พรั่งพร้อม..หวานหอมมี
และใจที่หวงหอม..ก็ยอมตน
                  ?สดายุ?
จาก  http://www.oknation.net/blog/din22/2008/06/08/entry-1

[สายใย]

ก. ข. ค.         
ก.ข.ค.ถ่อเรือไปเหนือน้ำ
ก. ให้จ้ำพายด่วนด้วยจวนสาย
ข.ว่าควรแล่นเรื่อยเอื่อยสบาย
ค.จึงพายเร็วบ้าง,ช้า บางที
   
ก.ร้องด่าว่า ?ไอ้...ไม่รู้คิด
เวลานิดก็มีค่าอย่าหลีกหนี
เมื่อสบช่องก็ต้องกอบระบอบมี?
ค.จึงรี่พายจ้ำตามคำเตือน

ข.ร้องว่า ?ช้าก่อน ด้วยตอนนี้
รุ่งสุรีย์งามรุจิ์สุดใดเหมือน
ค่อยพายพลางชมช้อนก่อนภาพเลือน?
ค.เชื่อเพื่อนพายช้าลดรามือ
   
ก.ข.ค. ถ่อเรือนี้เหลือขัน
แต่เรื่องมันไร้ค่าสาระหรือ
ก.คือเธอมีใจเหมือนไฟฮือ
ค.ก็คือทุกคนที่ยลยิน

ข.คือ?เขา?ผู้นิยมสมถะ
แม้ชีวะชวนหวั่นไม่ผันผิน
ครองชีพเรื่อยเฉื่อยมาเหมือนชาชิน
ถึงชีวิน สุข-ทุกข์บ้างก็ช่างมัน
   
เธอและเขา ก. และ ข. ใครต่อสู้
ฉันไม่รู้เพราะมัวแต่หวัว ?ขัน
รู้แต่ ก.คงแพ้แก่ชีวัน
เพราะมุ่งมั่น?กอบ?ผลจนผิดกาล

ข.คงไม่ก้าวหน้าหรือว่าถอย
เพราะไม่ค่อยอินังโลก โศก หรือ ศานติ์
ในบั้นท้ายใครถึงแก่นสุขแน่นนาน
ค.คงขานคำไขนี้ได้ดี......
   
                ประพันธ์โดย  ปรัศนี?ใคร?
ต่วย?ตูน พอกเก็ตแมกาซีน ปักษ์แรก พฤศจิกายน ๒๕๕๐

[สายใย]

                           ...  น่าสงสัย  ...
อ่านแล้วอกตกใจอะไรนี่                          ทั้งความดี-ชั่วมาหาเป็นสาย
บ้างก็แย่งแข่งขันกันมากมาย                   จนวุ่นวายสับสนมืดมนใจ

หากโลกนี้มีแต่ดีไม่มีชั่ว                           ไม่รู้ชัวร์ว่าชั่วคือสิ่งไหน
แต่กลับกันมีแต่ชั่วมืดมัวใจ                       ก็คงไม่รู้ดีไม่มีทาง

เหมือนเหรียญตรามีให้ใช้สองด้าน             แล้วแต่ท่านจะใช้ให้แตกต่าง
พลิกหน้าหัวเป็นหัวไม่มัวลาง                    พลิกอีกทางเป็นก้อยค่อยค่อยดู

อย่าว่าเลยดีด้อยว่าน้อยยาก                     ชั่วมีมากทำง่ายไม่อดสู
ปล่อยวางเถิดเกิดอะไรอย่าไปดู                ปิดตาหูปิดใจอย่าไปมอง

ดังนิทานลา-เด็กเล็ก-คนแก่                    สุดย่ำแย่ทำอะไรไม่สนอง
พอจูงลาเด็กแก่โดนแลมอง                      พูดสยองโง่ไซร้ไม่ขี่ลา

พอคนแก่ขี่ลาก็ว่าเขา                              ระยำเอาปล่อยเด็กเดินเกินสังขา
พอได้ยินเปลี่ยนพลันหลานขี่ลา               ปล่อยคุณตาพาเดินคิดเพลินใจ

แต่ไม่วายโดนด่าว่าเอาเปรียบ                  กระทบกระเทียบว่าเด็กเสียนิสัย
ปล่อยคนแก่จูงลาได้อย่างไร                    ตัวเองไปนั่งบนลาปล่อยตาเดิน

พอได้ยินเปลี่ยนใหม่ตาไปมั่ง                   หลานก็นั่งด้วยกันคน"สรรเสริญ!"
ด่าว่าเลวสงสานลาเหลือเกิน                   คนไม่เดินลองลำบากแบกลากลา

พอได้ยินก็ปลงลงจากลา                        ทั้งหลานตาลากพาลาขึ้นบ่า
คนผ่านเห็นก็งงส่งวาจา                          "โอ้คนบ้าแบกลาหน้าโง่ดี"

คงจะเห็นแล้วหนาว่ามันต่าง                   ทั้งคนข้างคู่ไหนก็หน่ายหนี
ไม่อาจทำให้ใครได้เห็นดี                       ก็แค่นี้อย่าหลงจงปลงใจ

ทั้งดีชั่วทั่วไปใครรู้เล่า                           จะแลเอาแต่ดีได้ที่ไหน
มันย่อมมีคนมองเป็นสองใจ                    ทั้งรักใคร่เกลียดกันมันต้องมี

อยู่ที่เราจะเลือกจะเสือกสน                   จะเป็นคนดีร้ายกลายวิถี
ก็เลือกเอาจะเป็นเช่นไหนดี                   แล้วจงมีความสุขใจที่ได้ทำ

กระรอกขาว(http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=15082.new)