เมื่อเราสองต้องอยู่เป็นผู้เล่น
ตามกฎเกณฑ์มีชนะกะแพ้พ่าย
ตามขีดขั้นครรลองของหญิงชาย
ฉันไม่อายยอมรับกับความจริง
ที่ฉันแพ้แก่รักที่หักบั้น
ที่ความฝันสลายหายทุกสิ่ง
เคยมีเธอเสมอไปไว้แอบอิ่ง
เธอกลับทิ้งไสส่งได้ลงคอ
เอาความรักคืนไปอย่าได้ฝืน
แม้สะอื้นไม่โทษโกรธเคืองต่อ..(เธอ)
แม้ปวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บเกินพอ
ก็จะขอตัดใจให้เธอลา
ปัจจุบันมีเขาเฝ้าเคียงฝัน
ส่วนตัวฉันอดีตเธอขีดฆ่า
จากบัญชีมีรักหักออกมา
ฉันหมดค่าควรไว้ที่ใจเธอ
ก่อนจากกันฉันขอกอดต่อหน่อย
แล้วจะปล่อยลาไปมิให้เก้อ
ทำเป็นรักจริงใจได้ไหมเออ
เพื่อเสนอต่อใจให้จำมัน
ก่อนที่เธอหนีหน้าจะลาหาย
สิ่งสุดท้ายจะขอต่อเธอนั่น
คือกอดรั้งครั้งสุดท้ายแล้วคลายกัน
ยอมจาบัลย์โดดเดี่ยวยอมเปลี่ยวทรวง
สล่าผิน
16พค.2554