ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

แม้คราก่อนเคยอ้อนรัก สลักมั่น
เนิ่นนานวันกลับผันแปร แพ้ใจหาย
แต่ฉันเองรักเธออยู่ ไม่รู้วาย
ไม่กลับกลายเป็นอื่น ให้ฝืนใจ

ทางชีวิตทีผันเปลี่ยน เมื่อเรียนรัก
กว่าจะจบช่างยากนัก รักผลักไส
คงต้องเรียนเพื่อรู้ อยู่ร่ำไป
นานเท่าไหร่ยังรักเธอ เพ้อครวญคำ

ยามเจอกันเธอมาทัก ผลักใจหาย
คิดมิวายถึงอดีต ที่ถลำ
มิเคยลืมเลือนรัก ที่อยากจำ
แม้มืดดำเพียงไร ฝากใจเธอ

ขอจงเก็บรักฉัน เคยปันให้
ฝากเอาไว้ด้วยรัก มั่นเสมอ
ถึงวันหน้าต้องห่างไกล ไม่เจอะเจอ
อย่าได้เผลอทิ้งไป ให้พี่ตรม

.................................

ฉันเอง..

[สุดสาย]

ถ้าวันนี้..ของฉัน..ที่มันหาย
จะกลับคืน..มาได้..คล้ายดั่งฝัน
ฉันขอเพียง..คนเดียว..ที่เกี่ยวพัน
ให้เธอนั้น..หวนคืน..ยืนที่ใจ

ถ้าพรุ่งนี้..ของเธอ..จะเจอฝัน
ให้เป็นฉัน..แล้วกัน..วันนั้น..ได้ไหม
ขอเวลา..กลับคืน..ยืนต่อไป
ให้เป็นฉัน..ได้หรือไม่..ยืน..ข้างใจเธอ ?


..nara..

[กัลมลี*]

ถนอมให้เนิ่นนาน...เถิดการให้
รู้จักเก็บรักไว้ในใจเสมอ
เพราะฉันเก็บรักไว้กลางใจเธอ
ยามเมื่อค้นอยากเจอ...ทุกเวลา

แต่หากค่าคนคอยนั้นน้อยนิด
จงสถิตรักไว้...ปลายห่วงหา
อยู่ตรงความมืดบอดในสายตา
เพื่อรู้ว่าครั้งหนึ่งเคย...คิดถึงกัน

[มัสยาหลงเหยื่อ]

ถึงแม้ว่าระหว่างเราเลิกกันแล้ว
ความห่างเหินให้แตกแถวไม่ย้อนกลับ
แต่ใช่ว่าทุกอย่างจะลาลับ
ใจย่อยยับใช่ว่าจะลืมเธอ

อยากให้เราเก็บรักไว้ในใจ
ถึงมีใหม่ก็ยังคิดถึงเสมอ
นานเท่านานจะจดจำคำว่าเธอ
ในความทรงจำเสมอไม่เปลี่ยนแปลง

[ไม่รู้ใจ]

ไม่อยากเก็บ ความเหงา ที่เศร้าหม่น
ไม่อยากทน กล้ำกลืน ความขื่นขม
ไม่อยากหลั่ง น้ำตา พาระทม
ไม่อยากตรม อีกแล้ว อย่าแผ้วพาน

อยากจะลืม รอยยิ้ม พิมพ์ครั้งแรก
อยากจะแทรก กลางทรวง ทวงคำขาน
อยากจะวอน เอื้อนเอ่ย เผยมานาน
อยากลบมาน ที่ร้าว เหน็บหนาวทรวง

ไม่รู้ใจ

[กาแฟดำ]

ยามความเหงา เข้าแทรก เกินแบกรับ
อยากย้อนกลับ หัวใจ ก็ไร้ผล
ต้องยอมฝืน กลืนกล้ำ และจำทน
เมื่อเราพ้น วังวน คนรักกัน

เป็นชะตา ลิขิต หรือผิดพลั้ง
รักคงยัง ตรึงฤทัย ให้ไหวหวั่น
ตอบโจทย์ใจ ไม่เฉลย เลยสักวัน
ความสัมพันธ์ นั้นซ่อน หลอกหลอนใจ

หากเพียงน้อย หนึ่งใจเว้น เป็นที่ว่าง
ขอจงวาง รักที่ ฉันมีให้
ยังคงอยู่ คู่เธอ เสมอไป
แม้จำไกล จากกัน นิรันดร...

กาแฟดำ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

แม้คราก่อนเคยอ้อนรัก สลักมั่น
เนิ่นนานวันกลับผันแปร แพ้ใจหาย
แต่ฉันเองรักเธออยู่ ไม่รู้วาย
ไม่กลับกลายเป็นอื่น ให้ฝืนใจ

ทางชีวิตทีผันเปลี่ยน เมื่อเรียนรัก
กว่าจะจบช่างยากนัก รักผลักไส
คงต้องเรียนเพื่อรู้ อยู่ร่ำไป
นานเท่าไหร่ยังรักเธอ เพ้อครวญคำ

ยามเจอกันเธอมาทัก ผลักใจหาย
คิดมิวายถึงอดีต ที่ถลำ
มิเคยลืมเลือนรัก ที่อยากจำ
แม้มืดดำเพียงไร ฝากใจเธอ

ขอจงเก็บรักฉัน เคยปันให้
ฝากเอาไว้ด้วยรัก มั่นเสมอ
ถึงวันหน้าต้องห่างไกล ไม่เจอะเจอ
อย่าได้เผลอทิ้งไป ให้พี่ตรม

.................................

ฉันเอง..

หากครานี้รักมั่นสลักจิต
โปรดอย่าคิดปิดใจให้ขื่นขม
หากว่ารักทำใจให้จ่อมจม
อยู่ให้สมกลมกลืนคืนนี้ไป

หากชีวิตจะเปลี่ยนผันหรือพลันเปลี่ยน
มีหมุนเวียนทำเราต้องหวั่นไหว
เพียงอย่าหยุดจดจำนำใส่ใจ
รักเท่าใดใจรู้อยู่ทุกวัน

อย่าได้ผลักหลักล้มจมน้ำตา
ตื่นขึ้นมาพาใจไปกับฝัน
อย่าลืมเลือนรักเราที่ผ่านนั้น
จะมีกันและกันทุกวันคืน

จะเก็บรักฝากไว้ไม่แปรผัน
จะรักมั่นด้วยใจให้สดชื่น
จะห่างไกลเท่าใดคงยั่งยืน
มิอาจฝืนหัวใจไม่รักคุณ..

ยามพระอาทิตย์อัสดง

[ฉันเอง]

หากครานี้รักมั่นสลักจิต
โปรดอย่าคิดปิดใจให้ขื่นขม
หากว่ารักทำใจให้จ่อมจม
อยู่ให้สมกลมกลืนคืนนี้ไป

หากชีวิตจะเปลี่ยนผันหรือพลันเปลี่ยน
มีหมุนเวียนทำเราต้องหวั่นไหว
เพียงอย่าหยุดจดจำนำใส่ใจ
รักเท่าใดใจรู้อยู่ทุกวัน

อย่าได้ผลักหลักล้มจมน้ำตา
ตื่นขึ้นมาพาใจไปกับฝัน
อย่าลืมเลือนรักเราที่ผ่านนั้น
จะมีกันและกันทุกวันคืน

จะเก็บรักฝากไว้ไม่แปรผัน
จะรักมั่นด้วยใจให้สดชื่น
จะห่างไกลเท่าใดคงยั่งยืน
มิอาจฝืนหัวใจไม่รักคุณ..

ยามพระอาทิตย์อัสดง


แม้คืนค่ำคำเธอ  ยังเวียนว่าย
รักไม่หน่ายโดนใจ  คล้ายกระสุน
มันเจ็บแปลบแบบถูกยิง  ทิ้งจนพรุน
ไร้ไออุ่นที่ห่างเหิน  หมางเมินไกล

หากว่าคำคิดถึง  พึงต้องจิต
เนรมิตรความฝัน  นั่นไฉน
ความรักแท้แม้มิบอก  ออกจากใจ
หวังว่าเธอคงรับได้  ด้วยสายตา

ทุกวันคืนหวนไห้  ใฝ่ใจภักดิ์
เพราะความรักมากล้น  ที่ด้นหา
มาเจอเธออย่างใฝ่ฝัน  มั่นศรัทธา
แต่เป็นเพียงเลี่ยงวาจา  ว่ารักกัน

ขอเพียงเธอเก็บรัก  ที่ฝากไว้
ในซอกหลืบของหัวใจ  คลายดั่งฝัน
ว่าครั้งหนึ่งพึงมีรัก  ยากผูกพันธ์
คือเธอฉันดั่งวันวาน  ที่ผ่านเลย

ฉันเอง..


ขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมแจมนะครับ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

แม้คืนค่ำคำเธอ  ยังเวียนว่าย
รักไม่หน่ายโดนใจ  คล้ายกระสุน
มันเจ็บแปลบแบบถูกยิง  ทิ้งจนพรุน
ไร้ไออุ่นที่ห่างเหิน  หมางเมินไกล

หากว่าคำคิดถึง  พึงต้องจิต
เนรมิตรความฝัน  นั่นไฉน
ความรักแท้แม้มิบอก  ออกจากใจ
หวังว่าเธอคงรับได้  ด้วยสายตา

ทุกวันคืนหวนไห้  ใฝ่ใจภักดิ์
เพราะความรักมากล้น  ที่ด้นหา
มาเจอเธออย่างใฝ่ฝัน  มั่นศรัทธา
แต่เป็นเพียงเลี่ยงวาจา  ว่ารักกัน

ขอเพียงเธอเก็บรัก  ที่ฝากไว้
ในซอกหลืบของหัวใจ  คลายดั่งฝัน
ว่าครั้งหนึ่งพึงมีรัก  ยากผูกพัน
คือเธอฉันดั่งวันวาน  ที่ผ่านเลย

ฉันเอง..
............................

ยามค่ำคืนตื่นนอน  วอนอย่าหน่าย
จะเวียนว่ายกายใจ  ใฝ่เฉลย
แค่นัดเดียวเกี่ยวไว้  ให้เหมือนเคย
จะคอยเผยเปลือยใจ  ให้พี่ยา

นอนหลับฝันวันนี้  มีรำพึง
ด้วยคิดถึงจึงต้อง  เรียกร้องหา
รักจริงจังจริงใจ  ทุกเวลา
ส่งสายตามาอ้อนวอน  ช่วยกอดที

อยากสัมผัสพัดพา  ลมพายพลิ้ว
ลอยระลิ้วปลิวไหว  อ้อมอกพี่
ส่งวาจาว่ารัก  ด้วยชีวี
ใจน้องนี้มีละลาย  คล้ายดั่งเทียน

จะเก็บรักวันนี้ ที่ฝากไว้
ด้วยหัวใจใครนั้น  ที่หมั่นเขียน
รักครั้งหนึ่งตรึงใจ  ให้รู้เพียร
ขอบคุณที่ได้เรียน  (หัวใจ)ใครหนึ่งคน..

พระอาทิตย์อัสดง

[ฉันเอง]

แม้คืนค่ำคำเธอ  ยังเวียนว่าย
รักไม่หน่ายโดนใจ  คล้ายกระสุน
มันเจ็บแปลบแบบถูกยิง  ทิ้งจนพรุน
ไร้ไออุ่นที่ห่างเหิน  หมางเมินไกล

หากว่าคำคิดถึง  พึงต้องจิต
เนรมิตรความฝัน  นั่นไฉน
ความรักแท้แม้มิบอก  ออกจากใจ
หวังว่าเธอคงรับได้  ด้วยสายตา

ทุกวันคืนหวนไห้  ใฝ่ใจภักดิ์
เพราะความรักมากล้น  ที่ด้นหา
มาเจอเธออย่างใฝ่ฝัน  มั่นศรัทธา
แต่เป็นเพียงเลี่ยงวาจา  ว่ารักกัน

ขอเพียงเธอเก็บรัก  ที่ฝากไว้
ในซอกหลืบของหัวใจ  คลายดั่งฝัน
ว่าครั้งหนึ่งพึงมีรัก  ยากผูกพัน
คือเธอฉันดั่งวันวาน  ที่ผ่านเลย

ฉันเอง..
............................

ยามค่ำคืนตื่นนอน  วอนอย่าหน่าย
จะเวียนว่ายกายใจ  ใฝ่เฉลย
แค่นัดเดียวเกี่ยวไว้  ให้เหมือนเคย
จะคอยเผยเปลือยใจ  ให้พี่ยา

นอนหลับฝันวันนี้  มีรำพึง
ด้วยคิดถึงจึงต้อง  เรียกร้องหา
รักจริงจังจริงใจ  ทุกเวลา
ส่งสายตามาอ้อนวอน  ช่วยกอดที

อยากสัมผัสพัดพา  ลมพายพลิ้ว
ลอยระลิ้วปลิวไหว  อ้อมอกพี่
ส่งวาจาว่ารัก  ด้วยชีวี
ใจน้องนี้มีละลาย  คล้ายดั่งเทียน

จะเก็บรักวันนี้ ที่ฝากไว้
ด้วยหัวใจใครนั้น  ที่หมั่นเขียน
รักครั้งหนึ่งตรึงใจ  ให้รู้เพียร
ขอบคุณที่ได้เรียน  (หัวใจ)ใครหนึ่งคน..

พระอาทิตย์อัสดง

เหมือนคืนวันผันแปร  แล้วแน่นิ่ง
หยุดทุกสิ่งให้คงไว้  ได้อีกหน
ทั้งความรักความคิดถึง  พีงมาดล
มอบกับตนคนที่ใจ  ใฝ่ดูแล

เพียงได้เป็นเศษเสี้ยว  ในชีวิต
ที่ลิขิตมาเจอเธอ  เพ้อดวงแข
เป็นความจำไม่เคยจาง  ในดวงแด
ไม่เคยแม้จะลดรัก  ได้สักที

ไม่เคยแคร์กับสายตา  ที่พาจ้อง
ต่างรุมมองช่วยเป็น  เช่นสักขี
ใจพี่มอบเธอไปแล้ว  นะคนดี
เพียงชีวียังดิ้นรน  ฝืนทนไป

จากวันแรกถึงวันนี้  ที่รู้จัก
ทั้งความรักความหวังดี  ที่มีให้
เหมือนน้ำฝนหล่นชโลม  พื้นที่ใจ
ที่หมองไหม้กลับฟื้น  คืนชีวี

ฉันเอง..

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เหมือนคืนวันผันแปร  แล้วแน่นิ่ง
หยุดทุกสิ่งให้คงไว้  ได้อีกหน
ทั้งความรักความคิดถึง  พีงมาดล
มอบกับตนคนที่ใจ  ใฝ่ดูแล

เพียงได้เป็นเศษเสี้ยว  ในชีวิต
ที่ลิขิตมาเจอเธอ  เพ้อดวงแข
เป็นความจำไม่เคยจาง  ในดวงแด
ไม่เคยแม้จะลดรัก  ได้สักที

ไม่เคยแคร์กับสายตา  ที่พาจ้อง
ต่างรุมมองช่วยเป็น  เช่นสักขี
ใจพี่มอบเธอไปแล้ว  นะคนดี
เพียงชีวียังดิ้นรน  ฝืนทนไป

จากวันแรกถึงวันนี้  ที่รู้จัก
ทั้งความรักความหวังดี  ที่มีให้
เหมือนน้ำฝนหล่นชโลม  พื้นที่ใจ
ที่หมองไหม้กลับฟื้น  คืนชีวี

ฉันเอง..

ผ่านวันคืนฝืนทน มาก็มาก
ผ่านการพรากจากรัก มักริบหรี่
ผ่านอะไรใจใคร ใคร่รู้ดี
ผ่านวิถีกี่ครั้ง ให้ยั้งใจ

เพียงเสี้ยวหนึ่งซึ้งไหม กับใจนี้
รักที่มีพร้อมพลี ฤดีไหว
เก็บทรงจำคำน้อง ต้องฤทัย
มีรักให้ไม่หมด ลดสักที

สายตามองจ้องอยู่ รู้หรือไม่
ก็ใครใครเฝ้าดู อยู่ที่พี่
หากไม่แคร์แลให้ ไหวฤดี
น้องคนนี้มีใจ ให้แล้วกัน

ถึงวันนี้พี่มั่น ผูกพันใจ
อาจมีคิดหวั่นไหว ในทางฝัน
จะหล่อเลี้ยงเคียงข้าง ไม่ห่างกัน
รอคืนวันนั้นฟื้นคืนกลับมา

พระอาทิตย์อัสดง

[ฉันเอง]

ผ่านวันคืนฝืนทน มาก็มาก
ผ่านการพรากจากรัก มักริบหรี่
ผ่านอะไรใจใคร ใคร่รู้ดี
ผ่านวิถีกี่ครั้ง ให้ยั้งใจ

เพียงเสี้ยวหนึ่งซึ้งไหม กับใจนี้
รักที่มีพร้อมพลี ฤดีไหว
เก็บทรงจำคำน้อง ต้องฤทัย
มีรักให้ไม่หมดด ลดสักที

สายตามองจ้องอยู่ รู้หรือไม่
ก็ใครใครเฝ้าดู อยู่ที่พี่
หากไม่แคร์แลให้ ไหวฤดี
น้องคนนี้มีใจ ให้แล้วกัน

ถึงวันนี้พี่มั่น ผูกพันใจ
อาจมีคิดหวั่นไหว ในทางฝัน
จะหล่อเลี้ยงเคียงข้าง ไม่ห่างกัน
รอคืนวันนั้นฟื้นคืนกลับมา

พระอาทิตย์อัสดง
ในค่ำคืนโดดเดี่ยว และเปลี่ยวเหงา
มีเพียงเงาของดวงจันทร์ ที่หันหา
เฝ้าอ้อนวอนฟ้าดิน รินเมตตา
ให้กานดากลับมา สู่อ้อมใจ

ให้คิดถึงห่วงหา ทุกคราฝัน
แม้กลางวันดูมืดดับ หลับลับใหล
ให้คิดถึงดวงหน้า ทุกคราไป
แม้อยู่ไหนใจพะวง  ตรงที่เธอ

ตรงหัวใจให้จดจ่อ พะนอฝัน
ตรงกายนั้นให้หนาวเหน็บ เจ็บเสมอ
ในความคิดยังวนเวียน เพียรละเมอ
ห่วงจนเพ้อเธอคนเดียว เปลี่ยวสุดใจ

หวังสิ่งเดียวเกี่ยวกับเธอ ที่ฉันหวัง
พอประทังยังชีวิต ให้จิตใส
ขอเพียงเธอผ่านชีวิต นิมิตไกล
นั่นทำให้ชีวิตนี้..จึงมีเธอ

ฉันเอง..