อ่านแล้วยังนั่งเหม่อเธอหรือนี่
ไยชีวีอาภัพโชคอับเฉา
เกิดเพียงครั้งยังพรากจากยังเยาว์
พ่อแม่เราอยู่ไหน...ไม่เคยเจอ
น้ำตาซึมแทนเธอเผลอทึกทัก
อยากจะเรียก..ลูกรัก หักเสนอ
สมมติตนเป็นพ่อ..พอให้เธอ..
ได้เผยอปากเรียก...สำเหนียกคำ
ฉันเคยมีพ่อ – แม่ แต่ท่านจาก
ฉันยังอยากร้องเรียกเพรียกเสียงพร่ำ
ฉันยืนงงปลงสุขทุกข์มานำ
ฉันยังจำวันสิ้นใจ...ท่านไกลเรา
แต่นี่เธอไม่เห็นเป็นเด็กน้อย
สองท่านลอยเธอคว้างอย่างเงียบเหงา
ไม่ห่วงหาอาลัยช่างใจเบา
ความซึมเศร้าบดทับให้อับจน
จะมองใครไหนหนามาเป็นท่าน
จะมองใครให้ทานการขัดสน
จะมองใครสนิทหน้าคราทุกข์ทน
จะมองใครไหนซักคนหม่นรำพัน
ชีวิตเดียวยังอยู่ต้องสู้ต่อ
เพียงอย่าท้อสิ้นทางให้สร้างฝัน
สู้ชีวิตสู้ชะตาจงฝ่าฟัน
มีสักวันต้องแกร่ง..ด้วยแรงใจ.
"บ้านริมโขง"
