๐๐อยู่ไหนใครรู้บ้าง ........ไยแรมร้างมาห่างหาย
กมลกระวนกระวาย..........ใจฉันคล้ายจะขาดรอน
เคยเห็นเป็นประจำ............ใจสุขล้ำส่งคำอ้อน
เดี๋ยวนี้ไม่มีกลอน..............หลายบทตอนไม่มีเธอ๐๐
มิเห็นเธอทุกข์ล้ำ...............เลยเรา
ใจดั่งจะซึมเซา..................ซ่อนไว้
หลายวันไม่เห็นเงา............เหงายิ่ง
หากว่าฉันบินได้...............ดิ่งด้นค้นหา..ฯฯ
มาหายไปไม่รั้ง................รีรอ
มิโผล่เลยในจอ.................จึ่งร้าง
ใครเขาแย่งไปพนอ...........พรากห่าง
ใจดั่งจะอ้างว้าง.................วุ่นแท้นางหาย..ฯฯ
๐๐งานหนักจึงพักหยุด........หรือเร่งรุดงานสุดหลาย
จึงเร้นไม่เห็นกาย.............รู้ไหมชายเฝ้าแต่รอ
หากว่างงานห่างแล้ว...........โปรดตรงแน่วแล้วเติมต่อ
กลอนงามตามถักทอ...........อีกเถิดหนอขออ่านคำ ๐๐
สล่าผิน
15พค.2554
