ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

นับถอยหลังสั่งใจนับถอยหลัง
สติตั้งแน่วแน่แม้ใจเจ็บ
มโนภาพสั่นริกเหมือนหยิกเล็บ
ความหนาวเหน็บปกคลุมทุกมุมใจ

แผ่วลมเบาเข้าออกบอกรับรู้
ชีวิตอยู่ต้องเดินเผชิญได้
แม้วันนี้ที่เห็นความเป็นไป
มิมีใครไหนมาห่วงอาทร

พร้อมก้มหน้าฝ่าไปโดยไม่หยุด
แม้สะดุดล้มคว่ำตำหินก้อน
แม้เปลวแดดแผดไหม้ให้กายร้อน
แม้บางตอนคอแห้งแล้งน้ำเลี้ยง

นับถอยหลังสั่งใจนับถอยหลัง
เลิกคิดหวังห่วงใยในน้ำเสียง
ห่วงจากใครไม่รอต้องพอเพียง
ที่อยู่เคียงห่วงเราเจ้าของเอง

อาจไหวหวั่นวันนี้อาจไหวหวั่น
จะค่อยมั่นวันหน้าพาเราเก่ง
วันนี้อาจขลาดเขลาเหงาวังเวง
วันหน้าเปล่งประกายดั่งสายรุ้ง

ความเชื่อมั่นตนเองความเชื่อมั่น
ผนึกฝันตระการทะยานพุ่ง
แม้จุดหมายปลายทางร้างคนมุง
เป็นแค่เพียง "พลอยหุง" ก็ดีแล้ว

"กานต์ฑิตา"
๕ มิถุนายน ๒๕๕๔

[hort39]

ขอเป็นแก้วล้อมพลอยคอยขับสี
เป็นดนตรีบรรเลงเพลงหวานแว่ว
เป็นแสงทองส่องทางสว่างแนว
เป็นลมแผ่วพัดกายคลายร้อนใจ

[--ณัชชา--]

แม้เป็นเพียงพลอยหุงก็สูงค่า
หากแต่ว่าจะประดับกับแหวนไหน
ย่อมเปล่งแสงเจิดจ้ากว่าสิ่งใด
สกาวใสประดับในใจทั้งดวง

[สล่าผิน]

แม้จะเป็นพลอยหุงมุ่งจิตใฝ่
มุ่งมั่นในทางดีจะมีค่า
จะไม่ด้อยน้อยไปในราคา
ยังดีกว่าพลอยแท้แต่ซ่อนตม

จงตั้งใจใฝ่ดีจะมีสุข
พ้นจากทุกข์ผองภัยไกลขื่นขม
พลอยหุงเริ่มเสริมค่าหานิยม
คนหวังชมพลอยหุงไปรุ่งเรือง

จงรับรู้ ที่ใจใครคนหนึ่ง
ส่งใจถึงคอยดูความฟูเฟื่อง
มิปล่อยเดียวเปลี่ยวใจไปเนืองเนือง
อยากรู้เรื่องความเป็นไปแม้ไกลกัน

ยังห่วงหาอาทรวอนรับรู้
ส่งใจอยู่เคียงใกล้ไม่แปรผัน
อยากปกป้องผองภัยให้ทุกวัน
อย่าไหวหวั่นจงก้าวสาวเอาชัย

[/b]

[ดาวระดา]

จงมองดาวดวงน้อยที่ลอยนั่น
หาหวาดหวั่นว่าตัวสลัวแสง
ยังคงผ่องส่องสาดวาดสำแดง
หาญกล้าแข่งเดือนดวงในห้วงฟ้า

มีใครบ้างมองจันทร์เท่านั้นหนอ
ยลยกยอเพียงเดือนที่เคลื่อนหนา
ดาวดวงลิบพริบแสงแต่งนภา
นั้นสูงค่ามีความหมายกับหลายคน

[บ้านริมโขง]

เพียงเพราะตัวของตนเป็นคนคิด
จะถูกผิดที่ตนคนเฉลย
จะเดินหน้าถอยหลังทุกครั้งเคย
ใครไหนเลยกำกับบังคับใจ

เลือกเสื้อผ้าสวมตน-ตนก็เลือก
ชอบที่เปลือกหรือเนื้อเพื่อขานไข
ตนเลือกเองชิมเองมิเกรงใคร
ตนเป็นใหญ่ในตนของตนเอง

เปรียบตนเป็น “พลอยหุง” พยุงศักดิ์
เพ่งพิศพักตร์ลักษณาพาสีเปล่ง
เช่นทับทิมไพลินยินเลบง
พาคร้ามเกรงด้วยค่าราคางาม

จะหวั่นไยใดหนาเมื่อค่าล้น
งามอุบลสูงสง่าพาวาบหวาม
มาลีสวยด้วยค่าพาชมนาม
ใครไหนลามลวนลวงให้ทรวงตรม

อย่าเกลือกกลั้วตัวนองให้หมองช้ำ
จงเลือกทำสิ่งเสริมเติมสุขสม
ให้คู่ควรมวลมณีที่ชื่นชม
อย่าทิ้งจมตมโคลนโดนทำลาย

มองทุกก้าวที่เดินอย่าเกินก้าว
จรดปลายเท้าตรงทางวางเป้าหมาย
ลืมให้สิ้นใดฝุ่นทุ่นกระจาย
เดินผึ่งผายด้วยมั่น..อย่าสั่นคลอน.

"บ้านริมโขง"

๕ มิถุนายน ๒๕๕๔