ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

สุดอ้างว้่างช่างเหงารุมเร้าจิต
มัวแต่คิดถึงนางที่ห่างหาย
ขาดสำเนียงเสียงนางช่างวุ่นวาย
ไม่สบายใจเลยเสียงเคยฟัง

มันเหมือนขาดบางอย่างเหมือนว่างหาย
เคยรับสายส่งเสียงสำเนียงขลัง
เคยต่อความถามไถ่สุขใจจัง
วันนี้นั่งหน้าเศร้าเหงาหาเธอ

ส่งข้อความไปหาว่าคิดถึง
เปรียบประหนึ่งจากใจไปเสนอ
คิดถึงมากจากใจอยากได้เจอ
เพียงแค่เพ้อพร่ำหาคราขาดกัน

ฉันจึงนั่่งฟังเพลงบรรเลงกล่อม
จิตกลับน้อมหวนหาเวลาฝัน
เราเคยนั่งฟังร่วมรวมหลายวัน
เพลงเหล่านั้นความหมายหลากหลายมี

สัญญาดาวสาวให้จำได้อยู่
เปิดฟังดูเหมือนได้ใกล้โฉมศรี
ดินกลิ่นดาวสาวย้ำจำได้ดี
เป็นเพลงที่เราสองสุดต้องใจ

ชีวิตไม่พร้อมแต่ใจพร้อมฟังกล่อมจิต
พาให้คิดถึงกันร่วมฝันใฝ่
รู้รักดีที่ว่ามาอย่างไร
ที่หทัยเราสองเห็นพ้องกัน

[/color]

[สล่าผิน]

เข้ามาบ้านกลอนไทยมองไม่เห็น
แม่เนื้อเย็นอยู่ไหนเธอไม่เข้า
ไม่เห็นเธอมองเมียงเหลือเพียงเงา
ช่างเงียบเหงาขาดเธอไม่เจอเลย

สองวันแล้วไม่เห็นเป็นไรไหม
อยู่ที่ไหนฉันรอท่าเธอมาเอ่ย
ขาดเธอแนะนำให้ไม่เหมือนเคย
หนอเธอเอ๋ย อยู่ไหนใคร่อยากเจอ

ไม่มาตอบไม่มาต่อขอเห็นชื่อ
เพราะเธอคือหลักชัยไปเสมอ
เข้ามาบ้านกลอนไทยไม่มีเธอ
เหมือนมาเก้อขาดหลักพักพิงใจ

มาสำรวจตรวจชื่อหรือไม่พบ
เหมือนเธอหลบลี้ร้างห่างไปไหน
หรืองานมากหลากยุ่งมุ่งทำไป
เธอจึงไกลบ้านกลอนวอนเข้ามา

สล่าผิน

13พค.2554

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

หมายถึงใครไม่รู้อ่านดูคล้าย
อุบอิบหมายถึงฉันนั่นแหละหนา
เมื่อไม่ชัดมัดใครในวาจา
"กานต์ฑิตา" ขอเหมาดึงเข้าทาง

ภารกิจติดพันตีกันยุ่ง
หัวหูฟุ้งกระเซิงเพิ่งจะว่าง
แถมเจ็บป่วยช่วยเสริมเพิ่มนอนคราง
จึงหายห่างบ้านไปเหมือนใจดำ

แม้ไม่มาอย่าคิดให้จิตเศร้า
อย่ายึดเอาเป็นหลักจักถลำ
ฉันเป็นเพียงเสียงซึ่งในหนึ่งคำ
ที่จะนำรวมได้ความไพเราะ

จงมั่นใจในตนนะคนกล้า
ฉันแค่มาจารไนให้เสนาะ
ใครก็ได้ไม่คิดติดจำเพาะ
มิใช่เหมาะเป็นฉัน...เพียงผู้เดียว

 

"กานต์ฑิตา"
๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๔