บันทึก เศษใจ

จะเหลืออะไรเมื่อใจมันไม่รัก
อกมันหักมากมายจนหายถึง
ภาพเธอกับเขาทำเรามึนตึง
คิดไม่ถึง เขาทำแบบนี้ได้อย่างไร
ย้อนกลับไป เมื่อครั้ง เริ่มรู้จัก
ที่เริ่มทัก ทำท่า มาตีซี้
ช่วงเวลานั้น มันช่างรู้สึก สุขสนุกดี
ที่ได้มี คนข้างๆ เป็นเพื่อนใจ
แค่เพียงรอยยิ้มที่เค้ามีให้
เหมือนใจกระเด็นไหลไปไหนต่อไหน
เมื่อครั้งที่เราไปไหนไกลๆ
ก็จะมีเค้าไปเป็นเพื่อนด้วยกัน
คิดแล้วมันกลับกลายเป็นเรื่องเศร้า
ภาพวันเก่าๆที่เราร่วมสนุกสุขสันต์
ห่างกันได้ไม่นานก็โทรคุยหากัน
เหมือนเรานั้นไม่เคยไกลกันเลย
เปลี่ยนเป็นทำเฉยๆเมื่อใกล้เค้า
เมื่อไกลเข้า ในใจมันก็โหยหา
คิดถึงคนๆนี้ทุกเวลา
ดึกแล้วน๊าเมื่อไหร่จะหลับตานอน
มากมายหลายครั้งที่มีข้อความ
ส่งมาถามไถ่ด้วยความคิดถึง
ว่ายอมเสียเงินเพียงแค่นิดนึง
ส่งมาพึ่งพิงใจให้ฝันดี
ภาพนั้นย้อนกลับมาที่ตรงหน้า
ความรักที่เธอว่าทำกับชั้นถึงเพียงนี้
พลิกกลับจากความรู้สึกดีๆ
เพราะต่อไปนี้จะไม่มีใจให้กัน
คงไม่มีเค้ามาสนใจเรา
ก็เห็นเข้ากันได้ดีขนาดนั้น
นั่งนอนหายใจให้น้ำตาไหลไปวันๆ
โทษฐานที่รักกัน มันเจ็บปวดรุนแรง
ชีวิตคงยังไม่ถึงที่ตาย
เพราะยังหายใจได้ถึงทุกวันนี้
หมดสิ้นวันแห่งความรักที่แสนดี
ก็ยังอยู่ได้นี่ แม้ไม่มีใครปลอบใจ
ไม่ได้ล้มตายหายไปจากโลก
ถึงเศร้าโศก ก็ไม่โยกตัวไปตกจากตึกที่ไหน
คนดีๆมีที่ให้เรารักอีกถมไป
อะไหล่ของหัวใจมีมายมายให้ทดแทน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: บันทึก เศษใจ (อ่าน 2937 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้