สายสัมพันธ์วันนี้ที่เห็นชัด
คือความขัดเคืองขุ่นกรุ่นพานแผ้ว
เมื่อก่อนนั้นฝันทอส่อเค้าแวว
วันนี้แป้วหมองหม่นทนทุกข์ครอง
โปรดจงถาม...ใจเธอ...ดูเถิดว่า
ฉันมีค่าแค่ไหนในสี่ห้อง
หากฉันด้อยน้อยค่าเกินมามอง
ก็ไม่ต้องเกรงใจ...จะไม่มา
"กานต์ฑิตา" ๒๘ เมษายน ๒๕๕๔
ไม่เคยคิดเคืองขุ่นยามกรุ่นหมอง
แต่ที่ต้องหายไป..ใจ..ห่วงหา
บอก..พีเอม..ไปแล้วใช่แคล้วลา
แต่ที่จำหายหน้าเพราะล้าใจ
ด้วยร่างกายย่ำแย่จน..แพ้..หนัก
ต้องไปรักษาตัวกลัวไม่ไหว
มีหลายโรคที่หลาก..ยาก..เกินไป
จนต้องนอน( หมด ) อาลัยใน “ โรงพยาบาล “
สายสัมพันธ์..วันนี้..ยังมีอยู่
แค่เพียงรู้ยิ้มรับคำขับขาน
จะกลับมาสานต่อไม่รอนาน
ฝากใจผ่าน..กระทู้กลอน..เพื่อวอนรอ
ขออนุญาตนอน ( นิ่ง ๆ ) อีกสักแปปนะคะ แล้วจะกลับมาค่ะ
นารา
ใจคนรอ แม้มั่น ยังสั่นไหว
อย่าแปลกใจ ไกลห่าง มีบางหนอ
เป็นอะไร มากไหม มีใครคลอ(เคลีย)
หรือมีหมอ รูปหล่อ มารอดู
คนทางนี้ ก็ป่วย ด้วยอยากพัก
แต่ยากนัก สายสัมพันธ์ ดึงดันอยู่
กลัวมีหมอ ชีกอ หมอหัวงู
อย่าให้รู้ มีใคร จะไม่เตือน
สามสี่วัน ไม่สบาย ใกล้ตายมาก
กินยายาก ไร้ใคร ไว้เป็นเพื่อน
เห็นแต่เพียง เหว่ว้า ที่พร่าเลือน
อยู่เป็นเพื่อน ปลอบใจ ในราตรี
อาการเธอ อย่างไร อะไรบ้าง
จะเหมือนอย่าง ฉันป่วย ด้วยไหมนี่
บอกอาการ ให้รู้ ช่วยดูที
ป่วยแบบนี้ เหมือนไหม ให้เธอดู
*~~~~+~~~~*~~~~+~~~~~*
ต้องขออภัย
กำลังไม่ สบายอยู่
ไอไอไอ ไอเลิฟยู
โรคอะไรก็ไม่รู้ คอยแต่คิดคิดอยู่
เมื่อไหร่ยู จะเลิฟไอ
คิดจนปวดหัวข้างเดียว
ไม่รู้ว่ามันเกี่ยว กับรักข้างเดียวไหม
ต้องรีบหายา มารักษาอาการแพ้ใจ
มาอยู่ใกล้ๆได้ไหม มาเป็นยาใจ ให้ฉันที
*~~~~+~~~~*~~~~+~~~~~*
ขอให้หายไวๆ อ่้านไปอมยิ้มไปนะเจ้าคะ
(อันล่างนี้สับสนตัวเอง เขียนเองนะ แต่ไม่รู้ไปจำมาจากไหนรึเปล่า
งง อ่านมาก เขียนที่ไร นึกสับสนว่าไปเอามาจากไหนรึเปล่าทุกที)
