หลุมศพกลบเกลื่อนเบือนรัก ประจักษ์ภักดิ์มานกาลก่อน
กาลนี้มีหวังพังรอน จิตอ่อนวอนเจ้าเฝ้าตรอง
สุสานมารผีปีศาจ คิดอาจฆาตเอาเราสอง
เคยชิดจิตเหนี่ยวเกี่ยวดอง ร่ำร้องข้องใจไกลเรือน
จากบ้านลานดินถิ่นเกิด กำเนิดเลิศหรูดูเหมือน
ภพนี้มีเปลวเหวเตือน ประดาดงเดือนเชือนแช
ห้วงภพจบภูมิฟูมฟอด จักกอดยอดรักทักแข
จันทร์หม่นลนลานปานแด เทียมแม้แค่ลับดับลง
รักจริงสิ่งลวงบ่วงทุกข์ เคล้าคลุกสุกรุ่ยผุยผง
โลกันตร์บั่นนามทรามปลง ดำรงวงศาหามี
บาปช้าวาจาสาไถย ชาติใหม่ใช่จักสักขี
ยังกลุ้มลุ่มหลงพงพี ที่มีผีสางร้างคน
นิรยะจะตามถามหา กล่าวท้าทายสุขทุกหน
หมกมุ่นหมุนเปลี่ยนเวียนวน ทุพพลกลเก่าเขลามูล
เภทภัยไหนร้ายหมายฟาด อาฆาตปราชญ์ชนอสูร
บรรลัยไหนเสริมเพิ่มพูน จำรูญกูลใดไม่มี -ฯ-
บัณฑิตเมืองสิงห์