ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มหาซัง]

"อะไรหรือคือจุดเปลี่ยน"

นั่งภวังค์ กังขา ดูฟ้าฝน     
หยดรินหล่น หลั่งไหล ไม่คาดฝัน
ฝนเดือนสี่ มีนาฯ คนพากัน   
เฝ้างงงัน พลันลึก พร้อมตรึกตรอง

ตั้งแต่กาล นานมา ปู่ย่าเล่า 
ครั้งก่อนเก่า ร้อนแล้ง น้ำแห้งหนอง
ผืนดินแยก แตกลาย ตามชายคลอง   
หินทรายกอง เกลื่อนกลาด เป็นหาดยาว

ปีห้าสี่ มีนาฯ ฟ้าสีหม่น   
หลายผู้คน ทนรับ ซับภัยหนาว
แถมมีฝน หล่นหลั่ง เป็นครั้งคราว   
ทั้งหนุ่มสาว สงสัย ยังไงกัน

หรือโลกร้อน ก่อนนี้ มีศึกษา   
สร้างปัญหา ฟ้าเปลี่ยน เวียนผกผัน
หรือต้นไม้ ใบหญ้า ป่าไพรวัลย์   
ถูกห้ำหั่น บั่นโค่น จนโล้นเตียน

หรือรถยนต์ พ่นไอ ใส่อากาศ   
วิทยาศาสตร์ วาดฝัน เขานั้นเขียน
ก๊าชคาร์บอนมอนนอกไซด์ ตอนวัยเรียน   
สร้างจุดเปลี่ยนแปลงโลก ให้โศกตรม

อุตสาหกรรม ทำหรือ ตามสื่อออก   
พิษเป็นหมอก ควันไอ ไหลผสม   
ลอยละลิ่ว พริ้วไหว ไปตามลม     
เมื่อสูดดม ดับดิ้น สิ้นชีวา

มหันตภัย ใกล้ตัว มีทั่วถิ่น   
น้ำไฟดิน กินคนนั้น มันหนักหนา
เพราะไม่อาจ คาดการณ์ ที่ผ่านมา   
ชั่วพริบตา ตายเกลี้ยง เพียงข้ามคืน

มหาซัง.....งงตามเดิม

[ณัฐชรี]

มหาซัง กำลังแจ้ง แจงสาเหตุ
ท่านสังเกต เภทภัย ไม่อาจฝืน
ธรรมชาติ ถูกกระทำ สุดกล้ำกลืน
จึงหยิบยื่น ผลภัย ให้มนุษย์

"ความไม่รู้จักพอ"คือบ่อเกิด
ที่ระเบิด ขีดจำกัด อันสูงสุด
โรคทั้งโลก โสมม เสื่อมโทรมทรุด
เป็นเพียงจุด จุดหนึ่ง ส่งถึงเรา

"คำพ่อสอน"ล้ำเลิศประเสริฐนัก
ให้รู้จัก...พอเพียง...เลี้ยงเรา,เขา
คำง่ายง่าย สั้นสั้น จะบรรเทา
"ถ้าเริ่มเอามาใช้ในชีวิต".

[พรายม่าน]

ก็ยังเกรียวเชี่ยวกรากปลดรากทิ้ง
ต่างแย่งชิงวิ่งรุดกันหวุดหวิด
ไม่ฉุกคำย้ำสอนก่อนสักนิด
หลู่ลิขิตผิดบ้านแต่กาลไกล

เคยพอเพียงเยี่ยงย่ายายตาย่ำ
อยากจะล้ำเลิศลั่นทันสมัย
เสื้อฝ้ายทอก็พาลบุราณไป
กี่กระตุกฉุกได้ใส่ไฟฟืน

ที่เคยเดินเขินน้ำย่ำโคลนเนื่อง
กลายเป็นครองรถเครื่อง เปลืองก็ฝืน
ขับลำนำตำข้าวเมื่อคราวคืน
เดี๋ยวกลับตื่นตกต่อจอทีวี

ไม่เป็นแล้วกสิกรเกษตรต่ำ
สู้เรียนจำตำราขี้ข้าผี
ทิ้งนาไร่ไปลิบเป็นสิบปี
เพื่อเรียงแถวแนวชี้ ทุรชน

ลืมตำลึง สะดึงไม้ ปลาในบ่อ
ไปหลงหีบหนีบห่อห้างล่อหลน
ยิ่งหายากอยากยับยิ่งอับจน
ไม่รู้ตัวว่าตน คือเหยื่อตาย

เสือกกระสนกล่นกรุงอันฟุ้งเฟื่อง
เพียงเพื่อเปลืองเปล่าปลิดชีวิตหาย
บริโภคโลกล่มถล่มทลาย
เพื่อสุดท้ายพ่ายพัดวัตถุกลืน

พรายม่าน
สันทราย
๐๓.๐๔.๕๔

[พรายม่าน]

หลายหมื่นล้านลูกบาศก์ก๊าซพม่า
ทั้งฝิ่นยาป่าสักล้วนหลักใหญ่
ทำลายล้างสร้างประสงค์กลางพงไพร
ต่างมีส่วนเสริมใส่ประลัยนั้น

เมื่อโลกป่วนมวลธาตุอากาศน้ำ
สมดุลด่ำต่ำทรุดมนุษย์ปั่น
เปลือกที่เปราะก็ปริภัยผลิพลัน
พายุโรมโหมคั้นโรงงานคน

ก็ล้วนสอดดอดฮุบอุปเท่ห์
อุปทานเก๊เก๊เร่ล้อมขน
อ้างกำไรใส่ซากความยากจน
อิทธิบาทวาดวนแค่มนตรา

เมื่ออยากซื้อซื้อมากยิ่งอยากขาย
ยิ่งสั่งสมงมส่าย ยิ่งก่ายหา
ย้ายภูเขาเผาน้ำมันกลั่นวิชา
เหลิงตัณหาล่าสมบัติเพื่อพลัดจม

ก็ชอบแล้วแนวกู่ “ตัวกู”กลับ
ให้เลิกนับจับอยากมาถากถม
ต้องตัดซื้อถือนิวรณ์วงจรลม
เหมือนพรพรหมบ่มพ้อถึงพอเพียง

สาธุเถิดเปิดที่ความดีสร้าง
ก่อนจะร้างครางระส่ำสำเนียงเสียง
ท่ามอาเพทเหตุไห้ไร้เผดียง
ตายก็ตายได้เคียง ค่าดีคง

พรายม่าน
สันทราย
๐๓.๐๔.๕๔