"อีกกี่ครั้ง..เมื่อไหร่ใจได้คืน"
จะกี่ครั้งรักลาระอาเจ็บ
เหมือนหนามเหน็บเย็บกลัดมัดเป็นหนอง
จะกี่ครั้งรักลายังบ้าปอง
เฝ้าหมายมองจ้องรอต่อใจตน
ไม่เคยเข็ดเหน็ดล้าเหมือนบ้าไหม
ขยี้ใจให้หมองต้องมัวหม่น
จะกี่ครั้งหวังคว้าฝ่าเวียนวน
ไม่เคยยลรักแท้แม้แค่เงา
เป็นความโง่ความซื่อถือใจภักดิ์
หวังความรักถักฝันกั้นความเหงา
ค้นเสาะหาดั้นด้นจนมัวเมา
กว่าจะรู้ว่าเขลา..ก็เฉาตรม
จะกี่ครั้งพลีใจไม่เคยนับ
สิ่งตอบรับกลับคืนมันขื่นขม
จะกี่ครั้งช้ำมาน้ำตาจม
จะชื่นชม..ความร้าวราน..นานเท่าใด
พิศตัวตนหม่นเลือนเหมือนคนบ้า
ความเจ็บปร่าฆ่าปล้นรักหม่นไหม้
แล้วกี่ครั้งรักซื่อถือด้วยใจ
ถูกตีกลับส่งให้..ใจยังทน
จะรอรักจากใครอย่างใจหวัง
ไม่เคยฟังใจเรา,เหงาสับสน
เมื่อตัวเรา ? เฝ้าปองครองกมล
โอบกอดรักเราล้นสักหนพอ
~กอดตัวเองบ้าง~ 
อีกกี่ครั้ง...ช่างเถอะเจอะมามาก
ออกจากปากเพ้อพร่ำกรรมจริงหนอ
รักวางไว้หลายหลักปักไว้รอ
แต่ไยหนอพอปักหลักหลุดลอย
รักปักทิ้งสิ่งฝันก็พลันหาย
หลุดมลายหลายครั้งมานั่งหงอย
รักไม่จริงรักเล่นเช่นฝนปรอย
ทิ้งแต่รอยดินด่างต่างฝนพรำ
หากลงหลักปักมั่นนั้นรักแน่
เฝ้าเหลียวแลแผ่ใจให้ชื่นฉ่ำ
มีหรือรักจะลาหาลืมคำ
ไม่เคยทำแต่เศร้าบอกเราตรม
จริงหรือเปล่าที่เล่าทำเขาช้ำ
แล้วมาทำหน้าเศร้าบอกเราขม
รักมากหลายคล้ายเล่นเห็นน่าชม
แท้ซานซม...คือชาย...ที่หมายนาง.
"บ้านริมโขง"
