ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

จันทร์ยิ้ม

ดวงจันทร์เอ๋ยเจ้าใหญ่ในฟ้ากว้าง
ดาวอ้างว้างเหลือทนจิตหม่นหมอง
อยากอยู่ด้วยกับโสมโพยมตรอง
ขอเกี่ยวข้องคล้องมานสราญรมย์

จันทร์เจ้าตอบมอบความตามเฉลย
ไยเจ้าเอ่ยอยากปรองดองสุขสม
ดาราตอบมอบไปในกลางลม
ก็ข้าฯชมชื่นเจ้าเท่านั้นนา

ดวงจันทร์อ้างอยากอยู่จงอยู่เถิด
จะประเสริฐหากเราเฝ้าเวหา
ร่วมกลมเกลียวเกี่ยวข้องท้องนภา
ทำทีท่าว่าเป็นเช่นจันทร์ยิ้ม 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[...สียะตรา..]

......พิษฐานขอแสงเย็นแห่งเพ็ญแข


...เอื้อกระแสหยาดบุหลันดวงจันทร์ฉาย


...ให้วธูมิรู้สร่างแม้นห่างกาย


...ดำรงสายปฏิพัทธ์ท่ามรัชนี

[...สียะตรา..]

          ......นวลละไมเมียง "บุหลัน "ฉันรุจิ

            ...งาม " ศศิ " เอื้อประโลม " โสม " วิสาข์

            ...รัศมีสีอำพันของ " จันทรา "

          ...ร้อย " ศุมา " อัศจรรย์เมื่อ " วันเพ็ญ "




.....มีคนเคยบอกว่า " ศุมา  " แปลว่า....พระจันทร์..น่ะค่ะเลยเอามาใช้ในบทนี้......

[...สียะตรา..]

......คะนึงถึงเป็นนิจ

...ผิว..จิตจะหลับใหล

...ขอฝากวทไป..

...หฤทัยใจพะวง

......ขอเพียงจารจำหลัก

...มิใช่ภักดิ์ฤาใหลหลง

...ยามถึงนิศาคง

...พินิจแล....ชะแง้คอย

[ทอฝัน]

...ชะรอยคงรักหลง
จึงพะวงชะแง้หงอย
ฝากดาวระยับลอย
พินิจย้ำ ณ คำครวญ

...ระรัวระร่ำถึง
คิดคะนึงจิตหวล
ทอฝันจะรัญจวน
สิเพราะเจ้า ลิขิตกานท์...
 
........มั่วนะ แต่จริงใจ...//ทอฝัน

[...สียะตรา..]

......รู้ไหม..หทัยเศร้า

...ยะมะเหงาเฝ้าแลหา

...ลมชื่นรื่นฝ่านมา

..คะณะย้ำ.....ช้ำกมล


......................... จริงใจ แล้วก็ไม่มั่ว/  ... ไม้มะยม..

[อ้อนจันทร์]

เขียนคำเหงา ตัวโต โต
จะได้โชว์ ให้เขาเห็น
เหงานี่เหงา ตัวเป็นเป็น
ไม่ซ่อนเร้น เน้นเหงา เท่าหม้อแกง

เจ้าดาวน้อย มาเย้า ว่าเหงาไหม
ส่งค้อนไป ถึงดาว ที่พราวแสง
ไม่ใสใจ ใครจะว่า เชิญฆ่้าแกง
อย่ามาแกล้ง ยั่วเย้า จะเข้านอน

เจ้าดาวน้อย กระซิบอ่อน และอ้อนว่า
จะนิทรา มองกัน อีกครั้งก่อน
จะเปล่งแสง สุดท้าย เพื่อให้พร
ลากเส้นจร จากฟ้า สู่ป่าดิน

นิทราสวัสดิ์เจ้าค่ะ ทุกท่าน
 

[เมฆา...]

                     



......รู้ไหม..หทัยเศร้า

...ยะมะเหงาเฝ้าแลหา

...ลมชื่นรื่นฝ่านมา

..คะณะย้ำ.....ช้ำกมล


......................... จริงใจ แล้วก็ไม่มั่ว/  ... ไม้มะยม..

 
                     


....ลมไหวใครน่ะเหงา   
...คะละเศร้าเคล้าเวหน
...แผ่วพร่ำช้ำดุจคน
...ปะทะกล...มนต์พระพาย

....ยินถามว่ารู้ไหม
...ระยะใจไออุ่นหาย
...มานเหม่อเพ้อเดียวดาย
...ระดะเกลื่อน...เปื้อนดวงแด

....ดารายังพริบเย้า
...ยะมะเล่าเจ้านวลแข
...ไยถึงดึงจิตแล
...ปะฉะแค่...ความเหงาทรวง

....ดูเถิดดูดาวนั่น
...สะระสรรค์ผันสุขสรวง
...ลองชมห่มแพรพวง
...จะปะช่วง...ดวงดาวงาม...


                         

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

จะมองดาวรายล้อมสติ ณ นภพร
จำจะจากจร          ละดวงใจ

เถลิงหาศอัมพรกมลสหใส
ตนก็อาลัย          มิจำรูญ

เทวษพร่างเวหาระดะมรณะสูญ
ทุกขอาดูร           มลายชนม์

นภากว้างกลางหาวศศิธรจะดล
กายบ่เกิดผล          สิจำลืม

//เมฆวิปผุชชิตาฉันท์ ๑๙//

บัณฑิตเมืองสิงห์