ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ivisaman]

[color=darkolivegreen]...การแตกแยก  แหลกสลาย  ของหัวใจ...
         ...มันมิได้  ก้องดัง  อย่างอึ้งหมี่...
         ...แต่เงียบราว  ขนนกร่วง  ลงธุลี...
         ...กลบด้วยเสียง  ดนตรี  ของน้ำตา...
         ...และเป็นเรื่อง  ที่เจ็บปวด  เกินบรรยาย...
         ...เมื่อสุดท้าย  ไม่มีใคร  คอยห่วงหา...
         ...ไม่ได้ยิง  เสียงใจแยก  แหลกวิญญา...
         ...หรือเพียงเรา  เท่านั้นหนา  ที่แว่วฟัง...[/color]

[/color]

...........ไอน์สไตน์...วัยกระเตาะ!!!................

[/color][/b][/size]

[กระรอกขาว]

[color=darkolivegreen]...การแตกแยก  แหลกสลาย  ของหัวใจ...
         ...มันมิได้  ก้องดัง  อย่างอึ้งหมี่...
         ...แต่เงียบราว  ขนนกร่วง  ลงธุลี...
         ...กลบด้วยเสียง  ดนตรี  ของน้ำตา...
         ...และเป็นเรื่อง  ที่เจ็บปวด  เกินบรรยาย...
         ...เมื่อสุดท้าย  ไม่มีใคร  คอยห่วงหา...
         ...ไม่ได้ยิง  เสียงใจแยก  แหลกวิญญา...
         ...หรือเพียงเรา  เท่านั้นหนา  ที่แว่วฟัง...[/color]

[/color]

center]...........ไอน์สไตน์...วัยกระเตาะ!!!................

[/color][/b][/size]

เสียงของเจ้าแสนเงียบเชียบสนิท   แต่ก้องจิตกังวาลใจแต่ไร้เสียง
เสียงเจ็บปวดรวดร้าวพราวสำเนียง   ส่งเป็นเสียงเพียงช้ำระกำจินต์

กระรอกขาว

[สมนึก นพ]

เห็นจันทร์เพ็ญเด่นฟ้ามาทอแสง
ดั่งมนต์แฝงคอยซ้ำย้ำตัวข้า
หลายคืนก่อนค่อนราตรีที่ผ่านมา
สองชีวาสัญญามีที่รักกัน

หากมีเรื่องเคืองขุ่นวุ่นใจนัก
ให้หยุดพักสักคราปรึกษานั่น
ความบาดหมางพลั้งไปใจเดิมพัน
ขาดสะบั้นนั้นหนาอย่าพึงมี

ต่างเข้าใจในรักสมัครสมาน
เวลาผ่านนานเนิ่นเพลิดเพลินนี่
จนแสงทองส่องฟ้าขับราตรี
ความเปรมปรีดิ์มีท้นเอ่อล้นทรวง

สามเดือนผ่านจันทร์เพ็ญเด่นอีกครั้ง
ที่เคยนั่งฟังวจีมีห่วงหวง
ไม่เจอหน้ามาหายคล้ายโดนลวง
ตกในห้วงบ่วงรักหล่อนดักวาง

เมฆบังจันทร์หวั่นใจให้ผวา
ภาพลวงตามาย้อนทับซ้อนร่าง
ความมุ่งหวังตั้งไว้ได้เลือนลาง
พอเงาจางบางตอนหล่อนหายไป

แอบสะอื้นฝืนเลี่ยงเสียงเบาสุด
ข้อเข่าทรุดหยุดนั่งยังหวั่นไหว
ความขื่นขมตรมเศร้าร้าวทรวงใน
กลัวหัวใจได้ยินพลันสิ้นลม.

นพ