หากจะบอกว่าคิดถึง
เธอจะซึ้งคำนี้ไหม
ค่ำคืนที่แสงรำไร
สี่ห้องใจคิดถึงเธอ
ด้วยเพราะเป็นสุดที่รัก
สุดจะหักมิให้เหม่อ
ยากจะพบสบตาเจอ
จนละเมอเพ้อรำพัน
แสนห่วงใยใจหวิวหวาด
ความมุ่งมาดอาจแปรผัน
ถอยหลังนับคืนและวัน
รอความฝันได้เป็นจริง
ใกล้เข้ามาน้ำตาปริ่ม
เรียวปากอิ่มยิ้มแย้มนิ่ง
อวลไออุ่นกรุ่นอกอิง
เหมือนได้พิงซบแนบกาย
รอคอยอยู่รู้ใช่ไหม
เส้นทางไกลในจุดหมาย
ต้องเดินทางอย่างเดียวดาย
แต่สุดสายไม่ดายเดียว
หัวใจส่งตรงมาสู่
เป็นเพื่อนอยู่ไม่เปล่าเปลี่ยว
สายสัมพันธ์กระชั้นเกลียว
ด้วยแรงเหนี่ยวของความรัก.
"กานต์ฑิตา"
๑๐ มีนาคม ๒๕๕๔
