พ้อครวญคร่ำรำพันในวันนี้
พ้อใดที่ปล่อยวางร้างห่วงหา
พ้อน้ำคำพร่ำหวานหว่านวาจา
พ้อต่อว่าลืมเลือนเหมือนไม่จำ
สุดสงสารเห็นใจในวันจาก
ใครกระชากเจ้าไกลให้ถลำ
จนอ่อนล้ามากไปใครหนอทำ
คนใจดำคนใดอยากใคร่รู้
เธอผิดหวังครั้งนี้พี่ก็เศร้า
เมื่อความเหงาเข้าครองต้องอดสู
แบ่งมาบ้างทางนี้พี่ช่วยดู
ล้างหดหู่อยู่ในหัวใจนาง
ไม่อยากเห็นหน้านางอย่างผู้แพ้
ไม่อยากแลหน้าเศร้าเจ้าหม่นหมาง
ไม่อยากยินคำพ้อขอวายวาง
ไม่อยากห่างเธอเลยอยากเผยตัว
เป็นผู้คอยปลอบน้องยามหมองหม่น
เป็นผู้ชนปัญหายามฟ้าหลัว
เป็นผู้ชายคนใหม่ไล่หม่นมัว
เป็นเงาตัวทั่วแคว้นแดนฉิมพลี
จะไม่มีคำน้อยพลอยให้เจ็บ
แม้ปลายเล็บจะระวังยั้งศักดิ์ศรี
จะออดอ้อนป้อนคำพร่ำพาที
กล่อมคนดีที่สี่ห้อง..ของหัวใจ.
"บ้านริมโขง"
แบบว่าอยากอ้อนหาไม้หน้าสามอ่ะ 
