ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ความมุ่งหวังอื่นใดไม่เคยมี
ความยินดีมีบ้างอย่างผิวเผิน
ความประสงค์เสาะหาคราเหงาเกิน
ความบังเอิญเดินสู่ประตูใจ

รับสัมผัสไมตรีที่มีสู่
รับเอ็นดูรู้หวังหลั่งรินไหล
รับห่วงหาคราห่างยามร้างไกล
รับเอาไว้ด้วยซึ้งคะนึงนวล

ไม่อาจเดินจากไปไกลอีกแล้ว
เมื่อพบแก้วใสส่องต้องสงวน
เป็นเพชรงามยามมองต้องชื่นชวน
สุดรัญจวนครวญใคร่ฤทัยงาม

ถามใจตนคนหวังครั้งที่ร้อย
อยากเกี่ยวก้อยร้อยฝันอันวาบหวาม
จริงหรือไรใจห่วงล่วงคืนยาม
รักคนงามจริงแท้แน่หรือไร

จากคำตอบร้อยครั้งยังหนักแน่น
ครั้งที่แสนหากถามตามหวั่นไหว
อย่างแน่นหนักคำ “รัก” ยังปักใจ
เกินกว่าใดไม่หวั่นด้วยมั่นคง

ด้วยบุพเพสันนิวาสประกาศสั่ง
ด้วยจิตตั้งดั่งหมายปลายประสงค์
ด้วยมั่นนักรักแท้แต่อนงค์
ด้วยมั่นคงสองเราเฝ้าเคียงครอง.

"บ้านริมโขง"

10/02/2554

<a href="http://www.youtube.com/v/VkU3c_hj-cI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/VkU3c_hj-cI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ตะวันฉาย]

...บุพเพอาละวาด...

...เพียงสดับรับฟังสำเนียงส่ง
เข้าดิ่งตรงสู่ทรวงดวงใจฉัน
หลายเพลากริ๊งกร๊างทางสายกัน
ก่อสัมพันธ์เปิดรางบนทางใจ

...แม้เวลาพบพักตร์ยังยากยิ่ง
ครั้นแอบอิงยังยากหากหวั่นไหว
อยากกุมมือเดินเที่ยวเกี่ยวก้อยไป
เพราะห่างไกลไร้สัมผัสคอยจัดรอ

...ได้แต่มองภาพถ่ายยามกายห่าง
ความเหงาวางใจอยู่ชูให้หนอ
อยากสบตาเพียงเจ้าเข้าพะนอ
สุดท้ายฝ่อเพียงคิดยังริดรอน

...คงจะเป็นบุพเพอาละวาด
แม้มิอาจอยู่ใกล้ใช้อักษร
ร่ายความในใส่วางทุกกานท์กลอน
เพราะอาทรจากคนไกลที่ใส่วาง...

[สุดสาย]

<a href="http://www.youtube.com/v/YISjV3dSJJI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/YISjV3dSJJI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

" type="application/x-shockwave


ฤ บุพเพ จะ เสแสร้ง  ?

อาจเป็นเพราะ..บุพเพ..ที่เสแสร้ง
เธอเลยแกล้ง..เดินผ่าน..วันวานเหงา
สิ่งที่ทำ..ร่วมกัน..เหมือนวันเก่า
เหลือทิ้งไว้..แค่เงา..เหงาแทบตาย

เป็นไม่ได้..หรือไร..ใครคนนั้น
จะร่วมทาง..สายฝัน..มันคงสาย
มีแล้วหรือ..อย่างไร..ใครข้างกาย
ตอบให้คลาย..สงสัย..ได้ไหมเธอ ?

..nara..

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ความมุ่งหวังอื่นใดไม่เคยมี
ความยินดีมีบ้างอย่างผิวเผิน
ความประสงค์เสาะหาคราเหงาเกิน
ความบังเอิญเดินสู่ประตูใจ

รับสัมผัสไมตรีที่มีสู่
รับเอ็นดูรู้หวังหลั่งรินไหล
รับห่วงหาคราห่างยามร้างไกล
รับเอาไว้ด้วยซึ้งคะนึงนวล

ไม่อาจเดินจากไปไกลอีกแล้ว
เมื่อพบแก้วใสส่องต้องสงวน
เป็นเพชรงามยามมองต้องชื่นชวน
สุดรัญจวนครวญใคร่ฤทัยงาม

ถามใจตนคนหวังครั้งที่ร้อย
อยากเกี่ยวก้อยร้อยฝันอันวาบหวาม
จริงหรือไรใจห่วงล่วงคืนยาม
รักคนงามจริงแท้แน่หรือไร

จากคำตอบร้อยครั้งยังหนักแน่น
ครั้งที่แสนหากถามตามหวั่นไหว
อย่างแน่นหนักคำ “รัก” ยังปักใจ
เกินกว่าใดไม่หวั่นด้วยมั่นคง

ด้วยบุพเพสันนิวาสประกาศสั่ง
ด้วยจิตตั้งดั่งหมายปลายประสงค์
ด้วยมั่นนักรักแท้แต่อนงค์
ด้วยมั่นคงสองเราเฝ้าเคียงครอง.

"บ้านริมโขง"

10/02/2554

<a href="http://www.youtube.com/v/VkU3c_hj-cI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/VkU3c_hj-cI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ความมุ่งหวังฝันใฝ่ในวันนี้
อยู่กับพี่แน่ใจไม่มีสอง
ความประสงค์คงมั่นเกี่ยวพันดอง
ทั้งสี่ห้องมองทั่วเต็มหัวใจ

สัมผัสจิตติดตรึงคะนึงหา
ทุกทุกครารู้ซึ้งคิดถึงให้
ความห่วงหาอาทรมอบก่อนใคร
รับรู้ได้ในรักและภักดี

มิอาจเดินเมินไปอยู่ไกลห่าง
ด้วยปลายทางแวววับระยับสี
ดุจแสงรุ้งพราวแพรวแววมณี
รอวันที่สองเราก้าวร่วมทาง

จะกี่ครั้งถามใจได้คำตอบ
ชีวิตมอบฝากไว้ได้เคียงข้าง
จริงแน่นอนวอนคำซ้ำไม่จาง
รักระหว่างเราใกล้แม้ไกลกัน

ในหัวใจดวงนี้มิมีอื่น
ทุกวันคืนหวานหวามในความฝัน
มีเพียงเธอคนเดียวที่เกี่ยวพัน
และคงมั่นกลางใจในวันนี้

ด้วยบุพเพสันนิวาสอำนาจรัก
ด้วยตระหนักมั่นใจในตัวพี่
ด้วยรู้ซึ้งรักแท้ว่าแน่มี
ด้วยหวังที่เปี่ยมครองรวมสองเรา.

  "กานต์ฑิตา"

๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

[บ้านริมโขง]

...บุพเพอาละวาด...

...เพียงสดับรับฟังสำเนียงส่ง
เข้าดิ่งตรงสู่ทรวงดวงใจฉัน
หลายเพลากริ๊งกร๊างทางสายกัน
ก่อสัมพันธ์เปิดรางบนทางใจ

...แม้เวลาพบพักตร์ยังยากยิ่ง
ครั้นแอบอิงยังยากหากหวั่นไหว
อยากกุมมือเดินเที่ยวเกี่ยวก้อยไป
เพราะห่างไกลไร้สัมผัสคอยจัดรอ

...ได้แต่มองภาพถ่ายยามกายห่าง
ความเหงาวางใจอยู่ชูให้หนอ
อยากสบตาเพียงเจ้าเข้าพะนอ
สุดท้ายฝ่อเพียงคิดยังริดรอน

...คงจะเป็นบุพเพอาละวาด
แม้มิอาจอยู่ใกล้ใช้อักษร
ร่ายความในใส่วางทุกกานท์กลอน
เพราะอาทรจากคนไกลที่ใส่วาง...ตะวันฉาย ฉัตรบงกช

อาจจะเป็นเราเองอาละวาด
ที่ผงาดลุกสู้สู่หม่นหมาง
อาจจะเป็นเพราะเราเริ่มเค้าลาง
แล้วถอยห่างเพราะกลัวตัวระทม

ส่วนบุพเพจะเหหักรักหรือไม่
อยู่ที่ใครกล้าลิ้มชิมหวานขม
หากแค่มองแล้วกลัวตัวระบม
บุพเพสมหรือเศร้าเจ้ารู้ไง

หากจะรักต้องลงส่งตัวสู้
เข้าพันตูด้วยมั่นอย่าหวั่นไหว
ทุ่มเทสุดพลังและแรงใจ
รักฝันใฝ่ได้มาค่าควรครอง

เป็นบุพเพเหห่างใช่ขวางกั้น
ความสัมพันธ์เกิดได้ไม่หม่นหมอง
ตามบุพเพสร้างเสริมเติมครรลอง
รักสมปองไม่หักเหบุพเพนำ.

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

ฤ บุพเพ จะ เสแสร้ง  ?

อาจเป็นเพราะ..บุพเพ..ที่เสแสร้ง
เธอเลยแกล้ง..เดินผ่าน..วันวานเหงา
สิ่งที่ทำ..ร่วมกัน..เหมือนวันเก่า
เหลือทิ้งไว้..แค่เงา..เหงาแทบตาย

เป็นไม่ได้..หรือไร..ใครคนนั้น
จะร่วมทาง..สายฝัน..มันคงสาย
มีแล้วหรือ..อย่างไร..ใครข้างกาย
ตอบให้คลาย..สงสัย..ได้ไหมเธอ ?

..nara..

ถ้าบุพเพต้องเราใช่เขาอื่น
ความหวานชื่นเกิดได้หมายเสนอ
สองอุ้มสมคลายปมบ่มรักเจอ
ใครไม่เผลอวางพลาดให้ขาดกัน

มีบุพเพเทใจย่อมไม่หวาด
ความหวังวาดเป็นจริงใช่สิ่งฝัน
จงเชื่อในปาฏิหาริย์สานสัมพันธ์
บุพเพนั้นส่งสุขให้ทุกคน.

"บ้านริมโขง"

[ทอฝัน]

...ครั้งแรกพบสบใจใครคนหนึ่ง
เขียนกลอนซึ้งจึงตามความเคลื่อนไหว
อ่านทุกบทจดจำทุกคำไป
คิดว่าใช่คนนี้ที่รอคอย

...หากบุพเพเหหักให้รักเกิด
จะขอเชิดชูชิดมิคิดถอย
บนทางยาวก้าวเยือนมิเลื่อนลอย
จะฝากถ้อยเคียงอยู่เป็นคู่เธอ...


........................//ทอฝัน

[บ้านริมโขง]

ความมุ่งหวังฝันใฝ่ในวันนี้
อยู่กับพี่แน่ใจไม่มีสอง
ความประสงค์คงมั่นเกี่ยวพันดอง
ทั้งสี่ห้องมองทั่วเต็มหัวใจ

สัมผัสจิตติดตรึงคะนึงหา
ทุกทุกครารู้ซึ้งคิดถึงให้
ความห่วงหาอาทรมอบก่อนใคร
รับรู้ได้ในรักและภักดี

มิอาจเดินเมินไปอยู่ไกลห่าง
ด้วยปลายทางแวววับระยับสี
ดุจแสงรุ้งพราวแพรวแววมณี
รอวันที่สองเราก้าวร่วมทาง

จะกี่ครั้งถามใจได้คำตอบ
ชีวิตมอบฝากไว้ได้เคียงข้าง
จริงแน่นอนวอนคำซ้ำไม่จาง
รักระหว่างเราใกล้แม้ไกลกัน

ในหัวใจดวงนี้มิมีอื่น
ทุกวันคืนหวานหวามในความฝัน
มีเพียงเธอคนเดียวที่เกี่ยวพัน
และคงมั่นกลางใจในวันนี้

ด้วยบุพเพสันนิวาสอำนาจรัก
ด้วยตระหนักมั่นใจในตัวพี่
ด้วยรู้ซึ้งรักแท้ว่าแน่มี
ด้วยหวังที่เปี่ยมครองรวมสองเรา.

  "กานต์ฑิตา"

๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

ความมุ่งมั่นจากใจยิ่งใหญ่นัก
เทิดความรักจริงแท้แน่ไม่เหงา
ความสัมพันธ์จากใจใช่เพียงเงา
ยามสองเราถักทอต่อรักกัน

ได้ยลยินจินต์ปลื้มลืมทุกข์เศร้า
สิ่งใดเล่าเท่ารักปักสวรรค์
เมื่อมีใจด้วยแท้มอบแก่กัน
ความมุ่งมั่นคือหลักปักกลางใจ

เมื่อบุพเพจับวางอย่างถูกที่
ดวงฤดีต่างรับขับขานไข
ปลายทางฝันนั้นวางไม่ห่างไกล
โลกแจ่มใสใจสดสวย...ด้วยบุพเพฯ

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

...ครั้งแรกพบสบใจใครคนหนึ่ง
เขียนกลอนซึ้งจึงตามความเคลื่อนไหว
อ่านทุกบทจดจำทุกคำไป
คิดว่าใช่คนนี้ที่รอคอย

...หากบุพเพเหหักให้รักเกิด
จะขอเชิดชูชิดมิคิดถอย
บนทางยาวก้าวเยือนมิเลื่อนลอย
จะฝากถ้อยเคียงอยู่เป็นคู่เธอ...


........................//ทอฝัน

จะบุพเพหรือสวรรค์นั้นกำหนด
จะสวยสดสวยสร่างต่างเสนอ
ใช่ใครใดปองหมายก็ได้เจอ
ได้รักเธอด้วยบุพเพเทถ่ายมา

แม้สัมพันธ์ในกวีที่ขีดเขียน
ใช่จะเลียนแบบใครในภาษา
ความนึกฝันตรงกันในจรรยา
กิริยาพากลอนสอนไมตรี

นั้นก็เป็นบุพเพเห่ขับกล่อม
พวงพะยอมได้รื่นชื่นสุขศรี
ใช่บังคับใจใครให้ใยดี
เสพวลีจากพจน์รสนิยม

"บ้านริมโขง"

[ฉันเอง]

เหมือนจมติดกับชีวิตที่ผิดพลาด
ที่บังอาจเย้ยบุพเพหักเหหัน
สร้างลิขิตชีวิตเองเร่งดึงดัน
แล้วก็พลันหมดเวลามาเจือจาร

ถึงสังขารร่วงโรยมิอาจฝืน
แต่จุดยืนยึดติดคิดสงสาร
ต่อแต่นี้ใจคงท้อทรมาณ
อย่าหักหารให้หันเหบุพเพเอย


ฉันเอง..

[บ้านริมโขง]

เหมือนจมติดกับชีวิตที่ผิดพลาด
ที่บังอาจเย้ยบุพเพหักเหหัน
สร้างลิขิตชีวิตเองเร่งดึงดัน
แล้วก็พลันหมดเวลามาเจือจาร

ถึงสังขารร่วงโรยมิอาจฝืน
แต่จุดยืนยึดติดคิดสงสาร
ต่อแต่นี้ใจคงท้อทรมาณ
อย่าหักหารให้หันเหบุพเพเอย


ฉันเอง..

เมื่อบุพเพสันนิวาสไม่อาจข้าม
ตามนิยามความหมายคล้ายส่งเสริม
แม้นคิดสร้างทางสู้ดูเหิมเกริม
บุพเพเติมเสริมได้สิ่งหมายปอง

ไม่ต้องจมขมขื่นลื่นจมปลัก
ชีวิตรักหักเหบุพเพหมอง
มีพลังหวังใหม่ให้ได้ลอง
อย่านั่งมองด้วยท้อ...นะพ่อคุณ

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

นำเสนอบทแก้ไขจากคำแนะนำของท่าน ระนาดเอก

ด้วยจิตคารวะ ขอรับ

ความมุ่งหวังอื่นใดไม่เคยมี
ความยินดีมีบ้างอย่างผิวเผิน
ความประสงค์เสาะหาคราเหงาเกิน
ความบังเอิญเดินสู่ประตูใจ

รับสัมผัสไมตรีที่มีสู่
รับเอ็นดูรู้หวังหลั่งรินไหล
รับห่วงหาคราห่างยามร้างไกล
รับเอาไว้ด้วยซึ้งคะนึงนวล

ไม่อาจเดินจากไปไหนอีกแล้ว
เมื่อพบแก้วใสส่องต้องสงวน
เป็นเพชรงามยามมองต้องชื่นชวน
สุดรัญจวนครวญใคร่ในฤดี

ถามใจตนคนหวังครั้งที่ร้อย
อยากเกี่ยวก้อยร้อยฝันวันสุขศรี
จริงหรือไรใจมั่นวันฉิมพลี
รักนานปีจริงแท้แน่หรือไร

จากคำตอบร้อยครั้งยังหนักแน่น
ครั้งที่แสนหากถามตามหวั่นไหว
อย่างแน่นหนักคำ “รัก” ปักทรวงใน
เกินกว่าใดไม่หวั่นมั่นดำรง


ด้วยบุพเพสันนิวาสประกาศสั่ง
ด้วยจิตตั้งดั่งหมายปลายประสงค์
ด้วยมั่นนักรักแท้แต่อนงค์
ด้วยมั่นคงสองเราเฝ้าเคียงครอง

"บ้านริมโขง"