"เพื่อนกันในวันเหงา"
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
03 พฤศจิกายน 2024, 05:50:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: "เพื่อนกันในวันเหงา"  (อ่าน 7990 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
16 กุมภาพันธ์ 2011, 10:23:PM
มหาซัง
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 302
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 399


โลกคือโรงละครโรงใหญ่ เราคือผู้เขียนบทและแสดง


« เมื่อ: 16 กุมภาพันธ์ 2011, 10:23:PM »
ชุมชนชุมชน



"เพื่อนกันในวันเหงา"

ความกลัดกลุ้ม รุมเร้า หยอกเย้าหา     
น้ำในตา บ่าไหล เพราะใจเหงา
เคยรักกัน พลันห่าง ระหว่างเรา   
ใหม่เป็นเก่า เจ้าหน่าย มิหมายปอง

ก่อนนั้นใจ ได้สิทธิ์ คอยคิดถึง     
เคยเป็นหนึ่ง ถึงครา มาเป็นสอง
สบตากัน นั้นรู้ อยู่สำรอง   
แววตามอง หมางเมิน ห่างเหินไกล

ยกเหตุผล ปนอ้าง ว่าต่างฝัน   
ตักน้ำปั้น เป็นตัว มั่วเข้าใส่
ที่จริงแล้ว แววออก ว่านอกใจ 
เพราะมีใคร ในจิต ทำบิดเบือน

เมื่อความจริง สิ่งแท้ แผ่ปรากฏ   
แสนรันทด หมดหวัง นั่งกอดเพื่อน
เหตุไฉน ใจนาง มาลางเลือน
รักเชือดเฉือน เหมือนมีด คอยกรีดใจ

ในวันเหงา เล่าสู่ ทุกผู้เถิด
หวังทุกข์เปิด ปล่อยโฮ โชว์ตาใส
ดีได้มิตร ลิขิตกลอน สะท้อนนัย 
คอยอยู่ใกล้ ไม่ห่าง.......เคียงข้างกัน




แบบว่า...มหาซัง...เหงาก็เป็นนะครับ..

  น้อยใจแถมบ่น
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
17 กุมภาพันธ์ 2011, 03:31:AM
ปรางทิพย์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 355
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 429



« ตอบ #1 เมื่อ: 17 กุมภาพันธ์ 2011, 03:31:AM »
ชุมชนชุมชน


คราถามไถ่ใจเอ๋ยที่เคยเหงา
เหตุใดเล่าเฝ้าตรมระทมหนอ
เสียงตอบกลับขับขานแหลกลาญพอ
น้ำตาคลอขอร้อยเป็นสร้อยกลอน

ความจำเป็นเข็ญใจจึงไกลบ้าน
วันเลยผ่านสารส่งหลงอักษร
เที่ยวเสาะหาปรารมภ์ชื่นชมวอน
มิหลับนอนค่อนคืนยังฝืนคอย

เราต่างช้ำซ้ำซากจึงฝากฝัน
ใต้แสงจันทร์วันเศร้าเคยเหงาหงอย
ยามเมื่อสบพบกานท์ประสานรอย
หมายร่วมร้อยสร้อยรักอีกสักครา

แต่เหมือนเงาเฝ้าหลอนบั่นทอนรัก
เมื่อประจักษ์หนักจิตพิษเสน่หา
ด้วยรักซ้อนซ่อนเงื่อนเกลื่อนน้ำตา
เวทนาสาหัสอึดอัดใจ

อยากหลบลี้หนีหน้าแล้วลาหาย
ก็ดูสายคล้ายหลงอาจสงสัย
ความสัมพันธ์กลั่นกรองหรือรองใคร
แอบร่ำไห้ในวันที่ผันแปร

จึงกอดเงาเหงาหม่นให้พ้นฝัน
สิ้นแสงจันทร์วันคอยเหลือรอยแผล
อยากลืมรักพักใจไร้ดวงแด
ขอยอมแพ้แม้ผิดลิขิตลวง

ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
17 กุมภาพันธ์ 2011, 09:59:AM
ไม่รู้ใจ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 568
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 593


« ตอบ #2 เมื่อ: 17 กุมภาพันธ์ 2011, 09:59:AM »
ชุมชนชุมชน


เพื่อนกันหนา อย่ากลัว มัวคิดมาก
เมื่อลำบาก ยากไกล ใจห่วงหา
ในช่วงหนึ่ง ซึ่งต้อง หมองเจ็บมา
โปรดนำพา มาเล่า ด้วยเข้าใจ

วันนี้ยัง ยืนอยู่ คู่เคียงข้าง
มิจากจาง ร้างกาย หายไปไหน
เหงาหรือเศร้า คอยปลอบ ลอบถอนใจ
เพื่อนเราไย อกหัก รักจากจร

ไม่รู้ใจ


ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
17 กุมภาพันธ์ 2011, 11:42:AM
my smile
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 333
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,183


รอยยิ้มที่จริงใจ มองทีไรก็รู้สึกดี. ..


« ตอบ #3 เมื่อ: 17 กุมภาพันธ์ 2011, 11:42:AM »
ชุมชนชุมชน



อยู่เป็นเพื่อนกัน..ในวันเหงา
วันที่ไร้เงา..ของใครเคียงข้าง
วันที่ฉันเหนื่อยล้า ..วันที่ไร้.แสงนำทาง
วันที่ฉันอ้างว้าง.. และ ...วันที่ฉันเหงาใจ

เป็นเธอ...บ้านกลอน
เหมือนแสงร่ำไรอ่อนอ่อน..รู้ไหม
เธอเป็นเหมือน..ที่พึ่ง..เป็นเหมือนกำลังใจ
เป็นอีกหนึ่งเส้นทาง..ที่ฉันเลือกไป..ในวันอ่อนแรง


ปล.ในบ้านอบอุ่นมาก..ขอบคุณทุกมิตรภาพที่แสนดีจากบ้านกลอนค่ะ


ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

17 กุมภาพันธ์ 2011, 03:22:PM
bpmoon
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 24
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 144



« ตอบ #4 เมื่อ: 17 กุมภาพันธ์ 2011, 03:22:PM »
ชุมชนชุมชน


เมื่อความเหงามันยอกเย้าในเงาจิต
ใจถูกปลิดเหงาหงอยคอยนั่งเศร้า
เมื่อไม่มีเธอนั้นตามเป็นเงา
โลกความเหงาเป็นเพื่อนเราอยู่ช้านาน

มันอ้างว้างอ่อนใจไร้(คน)เคียงข้าง
ฝากใจบางกับแสงเดือนเตือนส่งผ่าน
ความห่วงใยคิดถึงใครล่วงเลยกาล
นั่งประมาณใจนึกตรึกตรองจันทร์

ในวันนี้ที่ความเหงาตามเงาล้า
นึกประหม่าให้หวนป่วนใจฝัน
เฝ้าระทมข่มใจให้จาบัลย์
ความสุขสันต์หายไปไม่หวนคืน


ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
17 กุมภาพันธ์ 2011, 08:48:PM
ตะวันฉาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 427
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,159



« ตอบ #5 เมื่อ: 17 กุมภาพันธ์ 2011, 08:48:PM »
ชุมชนชุมชน




...นับวันรอ  ท้อวันห่าง  อย่างท้อแท้
ยอมพ่ายแพ้  กาลเวลา  นำมาเหงา
รอยอดีต   ขีดวาด  เพียงทาบเงา
ดิ่งสู่เข้า  ภาพหลอน  ตอนมีกัน

...อะไรหรือ  พาเปลี่ยน  สังเวียนเพื่อน
อะไรหรือ  พาเคลื่อน  เลื่อนตามฝัน
อะไรหรือ  พรากเรา   เงาผูกพัน
อะไรหรือ  ที่แปรผัน  หรือว่าฉันเปลี่ยนไป...

...มันอ้างว้าง  จับจิต  สนิทแนบ
บางครั้งแทบ  กลั้นน้ำตา มิให้ไหล
คิดถึงเพื่อน  มิตรรัก  เคยพักใจ
สุดท้ายไย  ลืมถิ่น  กลิ่นรักเรา

...อยากให้รู้  ว่ามีฉัน  นั้นเคียงข้าง
ตามเส้นทาง  คำว่า "เพื่อน"  คอยเลื่อนเหงา
ณ ที่นี่  สัมพันธ์เพิ่ม  เติม,บรรเทา
คอยแบ่งเบา  ปัดคลายทุกข์  สุขแบ่งปัน...
   



ปล...ขอฝากให้พี่ชายคนหนึ่ง ถ้าหากว่าเข้ามาอ่านขอให้พี่ชายรับรู้ไว้เสมอว่า
น้องสาวคนนี้ยังคิดถึง และเป็นห่วงเป็นใยพี่ชายเสมอ
ไม่ว่าพี่จะอยู่  ณ ที่ใด บนโลกใบนี้  อย่างน้อยๆ ก็ยังอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน....
มองท้องฟ้าสีคราม  และดาวดวงเดียวกัน...

...ยังคงคิดถึงพี่ชายคนเดิมเสมอ...



ปล2... เมื่อก่อนเคยคุยได้ทุกเรื่อง
       บัดนี้ไยกลับเคืองไม่ตอบฉัน
       เฝ้าถามซ้ำ-ซ้ำ เดิม-เดิม ทุก-ทุกวัน
       เพียงตอบมาให้กัน...ยังยากเย็น...

ปล3...ตัวอักษรสีเขียว ฟ้าน้ำเงินใส
        เราส่งใจถึงกันทุกวันเห็น
        ณ บัดนี้สีอักษรกลอนกระเด็น
        ถูกไล่เข็ญออกนอกใจ...ไกลจากกัน...


ตะวันฉาย 


 
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ว่างเปล่า
17 กุมภาพันธ์ 2011, 11:07:PM
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 685


เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย


« ตอบ #6 เมื่อ: 17 กุมภาพันธ์ 2011, 11:07:PM »
ชุมชนชุมชน


ไม่เคยลืมเพื่อนกันในวันเหงา
ในวันเศร้าเรามีกันนั่นเสมอ
ในวันทุกข์ลุกเป็นไฟฉันได้เธอ
ดับไฟเพ้อที่มอดไหม้ในใจกัน

ไม่เคยท้อเพราะมีเธอที่ปรึกษา
เรื่องเวลามีมากมายให้กับฉัน
ไม่เคยบ่นทนนั่งฟังได้ทั้งวัน
เธอเสมือนเพื่อนในฝันของฉันเลย


ฉันเอง..
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ขอแต่งโลกสวย  ด้วยคำกลอน
17 กุมภาพันธ์ 2011, 11:12:PM
พริฎฐา
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 61
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 58


สวัสดีค่ะ


« ตอบ #7 เมื่อ: 17 กุมภาพันธ์ 2011, 11:12:PM »
ชุมชนชุมชน


 


ทุกข์ขอซ่อน ก่อนจาก ขอฝากยิ้ม
แก้มประพิมพ์ประพาย...ถึงปลายฝัน-
แด่คนรัก ภักดี ยิ่งชีวัน
หลอมผูกพัน วันห่าง ก่อนร้างไกล

บัดนี้แม้ แต่สิทธิ์ แอบคิดถึง
คงมิซึ้ง ถึงขั้น ให้หวั่นไหว
และภาพลักษณ์ จักเป็น แบบเช่นใด
เหลืออะไร ไว้เตือน ผ่านเดือน-วัน

ร้อยเหตุผล คนยาก คิดฝากฝัง
แม้สิ่งหวัง ยังดับ ลงกับฝัน
หากเพียงอ้อน- วอนว่า อย่าชังกัน
ปัจจุบัน มั่นหมาย แค่ฝ่ายเดียว

ในวันเหงา เข้าใจ อยู่ใกล้ชิด
พอมากมิตร คิดปล่อย ให้คอยเปลี่ยว
ฤา เป็นเหมือน เดือนน้อย ล่องลอยเทียว-
รอลมเชียว เกี่ยวโคม โน้มสู่ดิน 

 
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
18 กุมภาพันธ์ 2011, 04:31:AM
บ้านริมโขง
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 869
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2,026



« ตอบ #8 เมื่อ: 18 กุมภาพันธ์ 2011, 04:31:AM »
ชุมชนชุมชน



ในวันเหงาหาใครไหนเป็นเพื่อน
ต่างลืมเลือนเหมือนเห็นเป็นเงาหลอน
รักก็ร้างห่างหายให้อาวรณ์
เหงาสะท้อนตอนนี้ไม่มีใคร

รั้งสายลมแสงเดือนอย่าเคลื่อนจาก
สุดลำบากกล่าวคำพร่ำขานไข
วอนเจ้าอยู่เป็นเพื่อนค่อยเลื่อนไป
อยากฝากรักลวงใจให้รำเพย

ให้ลมหอบความเหงาอันเศร้าสร้อย
ให้ลมคอยพัดชื่นรื่นอกเอ๋ย
ให้เดือนฉายแสงขาวพราวชิดเชย
คืนกอดเกยคืนกลับซับอารมณ์

เหลือความหวังความเหงาเข้าป่วนจิต
ด้วยหมดสิทธิ์คืนกลับรับสุขสม
คำเอื้อนเอ่ยจากลาพาระทม
รักระบมตรมเศร้า..ความเหงาครอง.

"บ้านริมโขง"

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

18 กุมภาพันธ์ 2011, 05:44:PM
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3,422


นักร้อง


paobunjin
« ตอบ #9 เมื่อ: 18 กุมภาพันธ์ 2011, 05:44:PM »
ชุมชนชุมชน



ขอบใจเธอยิ่งนักที่มักยื่น
ความสดชื่นแจ่มใสในวันเหงา
เข้ามาคุยเป็นเพื่อนเสมือนเงา
ดั่งจะเฝ้าดูแลให้แก่กัน

ฉันก็รู้เธอเหงาเธอเศร้าสร้อย
อยากจะร้อยดวงใจให้สุขสันต์
อยากให้เธอเริงรื่นทุกคืนวัน
อยากแบ่งปันความทุกข์ที่รุกโลม

มาเถิดหนาคนดีพี่รออยู่
มาเคียงคู่ดูดาวคราวเพ็ญโฉม
มาปลอบขวัญวันเหงาวันเศร้าโซม
มาเป็นโคมส่องทางระหว่างเรา

ดั่งถังน้ำวางคู่อยู่เคียงข้าง
ถังไหนย่างร้อนรนความหม่นเข้า
ค่อยระบายถ่ายเทให้บรรเทา
มาคลุกเคล้าเข้าคลอพอทุกข์คลาย

ฉันจะคอยเป็นเทียนส่องทางให้
เธอจงได้ประคองมองที่หมาย
อย่าให้ลมพัดหวนด่วนทำลาย
มากล้ำกลายเทียนใจให้มืดมน

มาเป็นเพื่อนร่วมใจในวันเหงา
เพื่อสองเราเคียงข้างบนทางหม่น
เดินเกี่ยวก้อยร้อยใจไปสองคน
หนาวกมลเพียงใดไม่หวั่นเลย

 ขอจีบ...ได้ป่ะ

"ปรางค์  สามยอด"
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s