|
09 กุมภาพันธ์ 2011, 07:58:PM |
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 685
เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 09 กุมภาพันธ์ 2011, 07:58:PM » |
ชุมชน
|
รักกลับลืมเธอทำได้อย่างไรหนอ พี่เฝ้ารอที่จะลืมขืนสุดฝัน ทำไม่ได้ที่จะลืมในทุกวัน เธอทำได้อย่างไรกันนั่นเก่งจริง
สอนพี่หน่อยได้คอยลืมอย่างเธอบ้าง จะได้จางห่างรักในทุกสิ่ง พี่ยิ่งลืมกลับจำช้ำใจอิง กลับรักยิ่งยากลืมฝืนใจตัว
ฉันเอง..
|
ขอแต่งโลกสวย ด้วยคำกลอน
|
|
|
|
10 มีนาคม 2011, 10:47:PM |
สายลมสีขาว
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 10 มีนาคม 2011, 10:47:PM » |
ชุมชน
|
"ลืม" สิ่งนี้ที่ฉันปรารถนา ตลอดเวลาอยาก"ลืม"ความหวั่นไหว "ลืม"ให้สิ้นความรู้สึกที่ตรึกใจ จากหนึ่งใครที่เคยรักและภักดี
อยากจะ"ลืม"น้ำเสียงเคยเคียงหู "ลืม"หัวใจที่รับรู้ เพื่อหลีกหนี อยากจะ"ลืม"ให้สิ้น รักเคยมี แม้ธุลียังไม่คิดอยากจะจำ !
|
|
|
|
10 มีนาคม 2011, 11:19:PM |
ดาวระดา
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 10 มีนาคม 2011, 11:19:PM » |
ชุมชน
|
หลังเมฆเทาเงาดำกระทำทับ ลำแสงจับขอบจ้าเหนือฟ้าใส รุ้งเรียงร้อยสร้อยสีมณีใน ผ่องอำไพเพลินพิศวิศิษฐ์แท้
เหมือนถูกลอกหมอกมัวความกลัวหาย ประหนึ่งคล้ายข้ามเขตภัยเภทแผ่ หลุดจากโลกโศกซึมเมฆครึ้มแพ เปลี่ยนฟ้าแค่เสี้ยวช่วงไม่หน่วงนาน
เพราะใจปลื้มลืมคลั่งไม่ชั่งจิต ลืมใช้สิทธิ์ปิดตามาเป็นฐาน ก่อให้เกิดเจ็บปวดรวดร้าวราน เมื่อวันวานเพราะใจไม่คิด....ลืม
|
|
|
|
|
|
11 มีนาคม 2011, 11:33:AM |
ยามพระอาทิตย์อัสดง
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 11 มีนาคม 2011, 11:33:AM » |
ชุมชน
|
ก็เป็นคน...ขี้ลืม...ลืมทุกสิ่ง ลืมเสียจริง...ติงใจ...ไว้เสมอ ลืมปิดแก๊ซ...หม้อไหม้...ยามเผลอเลอ ก็ละเมอ...ขี้เซา...เศร้าจริงจริง
ยังจะลืม...ล๊อกบ้าน...เมื่อยามออก จึงได้บอก...จากใจ...ใช่ทุกสิ่ง ลืมปิดไฟ...นอกใน...ใจประวิง ไม่ไหวติง...เที่ยวเล่น...เป็นลั๊นล้า
ลืมกระเป๋า...เฝ้าหา...หายไปไหน ก็ลืมไง...ที่บ้าน...มัวถามหา ลืมประจำ...ทุกวัน...ทุกเวลา นี่แหละหนา...ชีวิต...อัสดง
ลืมโทรศัพท์...นับครั้ง...ไม่มีถ้วน มั่วแต่ป่วน...ชวนเพื่อน...ไปลืมหลง พ่อโทรมา...ไม่ติด...เลยยัง.งง ก็ลูก"ดง"...องค์ลง...หลงทั้งคืน
เที่ยวเสร็จสับ...ไปมา...ลืมกลับบ้าน เอ๊ะเรือนชาน...ท่านใด...เมื่อยามตื่น อ้อบ้านแม่...ร้านไทย...หน้าค่อยชื่น อย่าค้างคืน...บ้านอื่น...ก็เป็นพอ
แต่อย่างหนึ่ง...ไม่ลืม...ไม่เคยลืม "ดง"เป็นปลื้ม...เสมอ...ที่มีพ่อ ยังมีแม่...ดูแล...ให้เกิดก่อ คอยถักทอ...รักนี้...ไม่มีลืม
ยามพระอาทิตย์อัสดง
ปล. ถึงจะลืมจะเหลวไหลไปบ้าง แต่รักที่ป๊าม๊ามีให้ จะไม่ลืม รักที่สุดก็ 2 ท่านนี้ในดวงใจ ไม่มีวันลืม และ ไม่คิดจะลืม
|
|
|
|
11 มีนาคม 2011, 12:16:PM |
ดาวระดา
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 11 มีนาคม 2011, 12:16:PM » |
ชุมชน
|
ลืมก้าวข้ามหนามโง้งริมโค้งฝัน ความจาบัลย์คั่นใจบางจึงห่างเหิน เหลือเพียงก้าวสุดท้ายไม่ไกลเกิน ก็ถึงเนินหลักชัยใกล้ถึงแล้ว
เพราะฉันเผลอหรือเธอลืม..หวังดื่มด่ำ ไม่ยอมค้ำประคองกันฝันลดแผ่ว เกิดความพรั่นหวั่นไหวตอนใกล้แนว ความวาวแววแก้วกลมถูกรมควัน
เหลือเพียงรอยปล่อยแล้งจนแห้งขอด ทางเคยทอดยาวเหยียดเสียดสวรรค์ ต้องมล้างทางตรงถูกลงทัณฑ์ ต่างจาบัลย์พันรอบในกรอบรัก
|
|
|
|
|
12 มีนาคม 2011, 12:38:AM |
ณัฐชรี
Special Class LV3 นักกลอนผู้มากผลงาน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 106
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 126
ยิ่งมืดยิ่งเห็นดวงดาวชัดเจน
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 12 มีนาคม 2011, 12:38:AM » |
ชุมชน
|
ลืมไม่คง...คงไม่ลืม...รักดื่มด่ำ เชื่อน้ำคำออดอ้อนอันอ่อนหวาน เชื่อในตัวของเจ้าเยาวมาลย์ ข้าชายชาญฝังใจ...ลืมไม่ลง
รักละมุนหอมชื่นวันคืนก่อน กลิ่นนวลนอนแนบผ้าข้าเคลิ้มหลง เศษผมเจ้าติดหมอนข้านอนชม นวลหน้ากลมแก้มนิดเคยชิดกัน
มือน้อยน้อยของเจ้าหยอกเย้าข้า สองดวงตาคมฉายประกายฝัน ผิวเนื้อนิ่มนวลทองพิศผ่องพรรณ พักตรานั้นติดตาข้าจดจำ
คงเป็นเพราะบุญข้าทำมาน้อย เอ็งจึงพลอยห่างหนทิ้งคนต่ำ แม้นเอ็งลืมวันเดือนเคลื่อนคืนคำ แต่ข้าช้ำ... "ลืมไม่ลง คงไม่ลืม"
วรรณศิลป์
เสาร์ ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๔
|
|
|
|
|