|
31 มกราคม 2011, 02:30:AM |
ปรางทิพย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 355
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 429
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 31 มกราคม 2011, 02:30:AM » |
ชุมชน
|
เมื่อถึงจุดสุดท้ายมิวายเศร้า เหลือเพียงเราเจ่าจุกด้วยทุกข์ถม กับน้ำตาบ่าไหลไห้ระทม ที่ขื่นขมจมโศกวิโยคใจ
แสนเสียดายสายสื่อเคยซื่อสัตย์ ดั่งคลื่นซัดพัดพาความสาไถย แล้วลวงหลอนซ่อนรักประจักษ์นัย กักเก็บไว้ไร้ข้อเพื่อต่อรอง
ฤาหลงใหลในเล่ห์เสน่หา ดุจมนตราคราร่ายคล้ายสนอง จึงซมซานปานสิ้นยามผินมอง เพียงเราสองต้องห่างและร้างรา
โปรดเก็บรักพักใจยามไร้ฝัน ถ้อยปลอบขวัญวันเก่าที่เฝ้าหา ความทรงจำคำหวานม่านน้ำตา และศรัทธาค่าควรในส่วนเธอ...
|
|
|
|
31 มกราคม 2011, 08:22:AM |
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 685
เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 31 มกราคม 2011, 08:22:AM » |
ชุมชน
|
เมื่อรักมาร้างลา
เมื่อความรักมาสิ้นสุดหยุดทางฝัน ต้องแยกกันต่างอยู่รู้ความหมาย ก่อนเคยเป็นเช่นแปลกหน้ามาแฝงกาย เดี๋ยวนี้หายกลายโดดเดี่ยวเปลี่ยวหัวใจ
ไม่จำเป็นต้องอยู่ทนคนไม่รัก ให้แตกหักแล้วแยกสองท่องโลกใหม่ ทางชีวิตมีเสมอถ้าเธอไป อย่าร่ำไห้กับชีวิตที่ปลิดปลง
หนทางมีให้เลือกต้องแยกออก คนชั่วหลอกมีมากมายไม่หายหลง ใช้ใจมองตรองใจดูรู้ใจจง พบแล้วคงร่วมเดินทางไม่ครางใจ
ฉันเอง..
|
ขอแต่งโลกสวย ด้วยคำกลอน
|
|
|
|
|
31 มกราคม 2011, 05:13:PM |
bpmoon
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 24
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 144
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 31 มกราคม 2011, 05:13:PM » |
ชุมชน
|
คงมาถึงสิ้นสุดจุดทางรัก เธอท้วงทักความสัมพันธ์ในวันเก่า ไม่เคยมีคำว่าเราเป็นเรา ฉันคงเฝ้าปลอบใจ...ใจตัวเอง
เผลอไปแปบแวบเดียวก็เหลียวหาย ใยเธอกลายเป็นอื่นไม่หวั่นเกรง ในวันนี้ประจักษ์ใจไม่ครื้นเครง ร้องเป็นเพลงเศร้าเศร้าทั้งวี่วัน
น้องบุญน้อยคิดหนักจะรักพี่ ใจดวงนี้ดื้อด้านไม่ฟังกัน คำตอบเธอทิ่มแทงใจให้โศกศัลย์ เธอเปลี่ยนผันรักสิ้นลงฉันปลงใจ
เจ็บตรงนี้เจ็บที่กล่องหทัย ว้าวุ่นใจให้เศร้าเราหวั่นไหว ตัวเธอเองไม่มีเหลือเพียงเสี้ยวใจ สุดทางใครทางมัน สุดทางรัก(เรา)
|
|
|
|
|
31 มกราคม 2011, 08:22:PM |
ไม่รู้ใจ
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 31 มกราคม 2011, 08:22:PM » |
ชุมชน
|
สุดทางรัก หักจิต เลิกคิดฝัน อย่าผูกพัน กันอีก หวังหลีกหนี สุดทางรัก ปักอก หมกวจี ทั้งท่าที มีเหน็บ เจ็บทรวงใน
สุดทางรัก มักเศร้า ช่างเหงาหงอย ถูกพัดลอย เคว้งคว้าง อยู่ทางไหน สุดทางรัก จักถ่วง ดวงใจใคร คงจะใช่ เรานี้ ที่ถูกเมิน
ไม่รู้ใจ
|
|
|
|
01 กุมภาพันธ์ 2011, 01:55:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 01 กุมภาพันธ์ 2011, 01:55:AM » |
ชุมชน
|
สุดทางรัก หักจิต เลิกคิดฝัน อย่าผูกพัน กันอีก หวังหลีกหนี สุดทางรัก ปักอก หมกวจี ทั้งท่าที มีเหน็บ เจ็บทรวงใน
สุดทางรัก มักเศร้า ช่างเหงาหงอย ถูกพัดลอย เคว้งคว้าง อยู่ทางไหน สุดทางรัก จักถ่วง ดวงใจใคร คงจะใช่ เรานี้ ที่ถูกเมิน
ไม่รู้ใจ เพราะทางรักถูกปิดหมดสิทธิ์ร้อง จึงจำต้องจากไปใจเก้อเขิน เธอมิใช่คนเก่าเราส่วนเกิน ดั่งถูกเชิญส่งแขกใจแหลกราน
เมื่อทางรักมันสุดสะดุดแล้ว เมื่อน้องแก้วพบแดนที่แสนหวาน จะไม่มัวรั้งรอให้ทรมาน ขอซมซานจากไปไม่รบกวน
"ปรางค์ สามยอด"
|
|
|
|
01 กุมภาพันธ์ 2011, 10:49:AM |
พรายม่าน
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 01 กุมภาพันธ์ 2011, 10:49:AM » |
ชุมชน
|
สุดทางรัก
แม้เรืองรุ้งรุ่งรางยังห่างลิบ แหละภาพหมายดายดิบเกินจิบจรด แต่จรุงฟุ้งเฟื่องกระเดื่องยศ เธอมีสิทธิ์ปลิดปลด มาปรุงใจ
ผกาโรยโปรยหลังกุหลาบกลีบ จำปาจีบปีบป่าทาบฟ้าใส จะอยู่หวังฟังฝันกับวันใด เมื่อเทียบไหม้หม่นม่านที่ผ่านมา
หากมองทอดมอดหมางบนทางเก่า ก็จางรสหมดเงา ให้งมหา ระหกระเหิน เกินกลั้นพรรณา เกินยืนหยัดกลัดกล้า เกินฝ่าฟัน
บนสองแพร่งแย้งเยื้องอยู่เบื้องหน้า ณ. อาทิตย์ปิดหล้า จากฟ้านั้น เหมือนดิ่งดำด่ำดับลงฉับพลัน แห่งวิกฤติบิดผันของวันลา
เถิดจงมุ่งจูงมั่นสู่ฝันใหม่ มีงามงดสดใส ให้รอฝ่า อย่าเหลียวหลังลังเลเวทนา เพื่อหยิบค่าแห่งควรอย่างใครใคร
ถึงเหลือแพร่งแห่งพรากเพื่อจากพ้น คงไม่เลือกเกลือกบนหนทางใหม่ ขอย้อนกลับนับเหลือเศษเยื่อใย หากพอพบจะกลบไว้ ในใจเดิม
รอยอดีตกรีดผ่านบนนานเนิ่น รอยทางเดินเพลินลึกหลงฮึกเหิม อาจเจอเลศเหตุพ้นประจญเจิม ใดมาเติมเริ่มจุด สุดทางรัก
พรายม่าน สันทราย ๐๑.๐๒.๕๔
|
|
|
|
01 กุมภาพันธ์ 2011, 01:36:PM |
|
|
02 กุมภาพันธ์ 2011, 12:33:AM |
|
|
|