ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Peony]

เชื่อเถอะว่า.....ฉันจะไม่เป็นไร
อย่าทำเหมือนฉันอ่อนไหว....ขนาดนั้น
อย่าห่วงนักเลย ...แม้เราจะเคยได้ชื่อว่ารักกัน
พ้นพรุ่งนี้แล้วเธอกับฉัน...ก็เป็นแค่คนรู้จักกัน...คนนึง

อย่าทำหน้าตาเหมือนกับว่าเธอห่วงใย
กลัวหัวใจจะแปลความหมายเป็นลึกซึ้ง
พอเถอะ...พอที..ความรู้สึกดี-ดีที่มีให้เพียงครึ่ง
เมื่อไม่ได้เป็นที่หนึ่ง...ก็อย่ามาฉุดดึงฉันด้วยเยื่อใย

แค่เธอหันหลังแล้วจากลา….
อย่าสนใจถึงแม้ว่าฉันจะร้องไห้
ก็แค่การแสดงออกของคนปวดใจ
แต่เชื่อเถอะนะว่าต่อไป...เธอจะไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้....ฉันมีน้ำตา

[บ้านริมโขง]

ไม่ยอมรับความจริงสิ่งที่ผ่าน
ไม่ยอมรับวันวานผ่านมาแล้ว
ไม่ยอมรับวันนี้ไร้วี่แวว
ไม่ยอมรับคลาดแคล้วแก้วกัลยา

ต้องหลอกตนหลอกใครทำไมเล่า
เมื่อตัวเราแยกทางร้างโหยหา
จะเหลือใดให้หวังให้สั่งลา
แม้ชีวาแทบดับกับอาวรณ์

ถึงหลอกใครหลอกได้แต่ใจนี้
ยากเกินที่ล้างลบจบทอดถอน
ยังตามติดครวญใคร่ให้อาทร
จะกินนอนหลอนหลอกซอกใจตน

“ไม่เป็นไร” ใครกัน กัดฟันพูด
ยากพิสูจน์จริงใจใครสับสน
เศร้าใช่ไหม...รักแตก แหลกกมล
“ไม่เป็นไร” ใจป่น....ล้นระทม.

"บ้านริมโขง"

[Peony]

ฉันไม่เป็นไรจริง-จริง
คนถูกทอดทิ้งก็เป็นแบบนี้
เสียน้ำตาสักเพียงใด...ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อยู่ดี
เพราะฉันในตอนนี้...คือคนสุดท้ายที่เธอจะเห็นใจ

ฉันคงไม่เป็นอะไรมากไปกว่านี้
ความเจ็บปวดที่มีจะรับให้ไหว
กอดตัวเองไว้ให้แน่น ในวันที่ไม่เหลืออ้อมแขนของใคร
ก้าวข้ามผ่านวันที่เลวร้าย...เพื่อจะไม่เหลือใจ ไว้ให้รักเธอ

[สายลมสีขาว]

เศษเสี้ยวของความปวดร้าว
เกิดขึ้นจากเรื่องความรักที่อ่อนหวาน
เกิดขึ้นจาก เธอและฉัน ผู้เคยร่วมวาดฝันเส้นทางอันแพรวพราว
แต่ ณ ตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างต่างร่วงกราว ราวกับว่าเป็นภาพฝันที่ฉันได้ตื่นขึ้นและนึกมอง

ทั้งที่ได้ลืมตามองโลกแห่งความเป็นจริง
ทำไมร่างกายฉันยังแน่นิ่งราวกับแอบอิงความหม่นหมอง
แล้วทำไมน้ำใสใสจึงไหลออกจากตา...จนเจิ่งนอง
ทั้งทั้งที่ไม่มีเสียร้อง ไม่มีความวุ่นวาย ... แต่ฉันกลับเหมือนคนที่ตายทั้งเป็น

[bpmoon]

ฉันไม่ป็นไร...
ที่เธอจากลากันไป...ฉันเข้าใจดี
แม้น้ำตาจะเอ่อล้นมาทุกที
เธอคนดี..อย่าได้กังวล

แม้อ่อนแออ่อนไหวใจสั่นครอน
ยามจะนอนหวนนึก...ให้สับสน
วันเวลารัญจวนใจจนร้อนรน
เบื่อเหตุผลคนลาน้ำตาคลอ

ไม่เป็นไร...ปากแข็งไปหรือเปล่า
คำลาร้างจากเราร้ายจริงหนอ
เพียงเตือนใจเศร้าตรมแค่นี้พอ
คงต้องรอสักวัน...ฉันไม่เป็นไร