ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

แม้คารมคมกลอนไม่อ่อนหวาน

ไม่ซาบซ่านตรึงจิตให้คิดถึง

เหมือนน้ำค้างหยดน้อยในสระบึง

ไม่อื้ออึงให้สั่นไหวเพราะไกลเกิน


เพียงแค่พร่ำจำนรรจาไปหาเจ้า

ที่เพียรเฝ้าคิดถึงซึ่งห่างเหิน

เสียงกู่รัองก้องไปไม่ประเมิน

ให้ขัดเขินตรอมใจไม่ตอบมา


คงต้องลาจันทร์เจ้าเพียงเท่านี้

เพราะชีวีนี้ไร้ใครให้ใฝ่หา

ขอคิดถึงเพียงหนึ่งแค่น้องยา

สุขหนักหนาแม้เพียงนิดได้ชิดเชย




ฉันเอง..

[(ฟ้า) มารสุรา]

แม้นคารมคมถ้อยไม่ค่อยหวาน
เพียงแผ่วผ่านซ่านจิตช่วยคิดถึง
แม้แค่เศษเสี้ยวใจได้คะนึง
คงติดตรึงซึ้งในใจอุรา

ยามคืนค่ำย้ำสนิทด้วยคิดถึง
ฝากคำหนึ่งก้นบึ้งใจส่งไปหา
ช่วยเป็นสื่อสานใจให้จันทรา
บอกเธอว่าข้านั้นฝันถึงเธอ

โอ้จันทร์เจ้าเอาใจฉันอันอบอุ่น
อ่อนละมุนกลุ่นไอรักภักดิ์เสมอ
ห่มน้องนางอย่างแผ่วนวลชวนละเมอ
กระชิบข้างหูเธอ "ว่าห่วงใย"

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ต่อจาก ฉันเอง  ลงท้ายด้วยคำว่า   เชย


จะลาไกล  ไปไหน  ครับพี่น้อง

ก็ยังมอง   มองอยู่   ใช่ดูเฉย

ไม่มาทัก  ใช่ว่า  จะละเลย

ก็เคยเคย  เข้ามา  หาอ่านกลอน

ยกนิ้วให้    ก็มี   เท่าที่เห็น

หากประเด็น  บทไหน  ถูกใจก่อน

เรียบเรียงดี  มีสัมผัส ชัดทุกตอน

ไม่ต้องอ้อน  ก็จะ  ให้คะแนน

อย่าน้อยใจ  ไปเลย  โธ่เอ๋ยเจ้า

คิดหนีเรา  จากไป  อาลัยแสน

ไม่มีเธอ จะหาใคร ที่ไหนแทน

แล้วแฟนแฟน  ที่เคยอ่าน  จะพาลตรม

ได้อ่านพบ  รีบมาทัก  ไม่ชักช้า

กลัวเวลา  ล่วงไป  เธอใจขม

จึงเข้ามา  ทักทาย  ขยายปม

หวังระทม  ที่เศร้า   ให้เบาบาง

หรือว่าเห็น   เป็นชาย  ไม่หมายชอบ

เมื่อเราตอบ  กลับมี  ท่าทีหมาง

คงรอสาว แก้มใส   ถูกใจพลาง

ฮึ น้องนาง  ที่สน  คือคนใด

ไปก็ได้  วะเรา   เดี๋ยวเขาว่า

สู้อุตส่าห์  มาทัก  กลับผลักไส

เสียเวลา  มาคอย  น่าน้อยใจ

น้ำตาไหล  รินหลั่ง แล้วสั่งลา


              Mayawin

[ฉันเอง]

น้ำตาไหล  รินหลั่ง แล้วสั่ง...ลา

Mayawin



จะรีบลาไปไหนไกลสูเจ้า

ยังไม่เมานั่งลงก่อนถอนสักฝา

น้ำสีทองรวยรินใส่แก้วมา

ยื่นให้มายาวินดกหายไป


เห็นคร่ำครวญมองหาแต่ยาหยี

รักที่มีจางหายไปทางไหน

เฝ้าติดตามถามสู่อยู่เรื่อยไป

หรือว่าใจให้ไปแล้วได้แห้วคืน



 


ฉันเอง..

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ต่อ ฉันเอง  ลงท้ายด้วยคำว่า  ได้แห้วคืน



ก็มันล่วง   เลยไป  หลายปีแล้ว

เรื่องกินแห้ว  อย่าย้ำ  ทำขมขื่น

ถึงรินเหล้า  ร้อยฝา  ไม่กล้ากลืน

ช่างหยิบยื่น  คำย้ำ    ให้ช้ำใจ


โธ่เอ๋ยเรา  เสียเวลา  เข้ามาปลอบ

ดูคำตอบ  กลับมา   มันน่าไหม

เห็นออดอ้อน  พระจันทร์  ไม่ทันไร

หันมาใส่  กับเรา   ด้วยเหล้ายา


สุราเม-  ระยะ  คำพระห้าม

เราทำตาม  เธอเอ๋ย  ไม่เคยหา

ถ้าอยากเมา  ตามสบาย  ไม่ขัดตา

ที่เข้ามา  แวะทัก  เพราะรักเธอ


เห็นเป็นเพื่อน เยือนใจ จึงได้หยอก

เข้ามาบอก   อย่าช้ำ  คำเสนอ

กลัวเธอไป  ใจหาย  เสียดายเจอ

โธ่เอ๋ยเกลอ กลับมาเหมา ว่าเราตรม


         Mayawin

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

มายาวิน,ฉันเองบรรเลงพจน์
อ่านจนหมดทุกคำนำเสนอ
หยอกเย้ากันสรรค์สร้างกลอนเพื่อนเกลอ
ทั้งชะเง้อกล่าวทวงความห่วงใย

อย่าน้อยใจกันเลยขอเอ่ยทัก
เพราะเพื่อนรักจึงได้เอาใจใส่
กลอนกานท์กาพย์ทราบซึ้งถึงความนัย
บรรเลงไปผองมิตรคิดยินดีฯ

บัณฑิตเมืองสิงห์

[เมฆา...]

..สิทธิ์...แค่ฝัน..


จันทร์เดือนแรม แต้มฟ้า ดาระดาษ
มณีดาว วาววาด หยาดแสงฉาย
กระพริบเพื่อม เอื้อมเอื้อ เรื่อเรียงราย
ขับประกาย คืนฝัน จันทราธร

หลงนวลแข แลเหลียว ยิ่งเปลี่ยวเหงา
คล้ายพักตร์เจ้า แย้มสรวล ชวนสังหรณ์
ว่าเพียงหมาย ได้มอง เหมือนต้องจร
แม้สุนทร อยากเผย กลับเลย..ลา

หากเจ้ารู้ ถึงใจ ในทรวงพี่
ที่น้อยศรี ต่ำชาติ วาสนา
แต่หลงรัก ภักดิ์ยิ่ง กิ่งกานดา
วอนเมตตา พี่บ้าง อย่าร้างไกล

สิทธิ์ของพี่ มีไหม ในใจเจ้า
หรือเพียงเงา เท่านั้น ที่ฝันใฝ่
สุดจะทาน ต้านจิต ที่คิดไป
ด้วยหลงใหล เกินหยุด ฉุดรั้งทรวง

หากดวงดาว พราวสี มีมนต์สั่ง
ช่วยถักทอ ก่อหวัง พลังสรวง
ส่องคำหยาด พาดนุ่ม แก้มพุ่มพวง
ที่ร้อยรวง เพื่อเจ้า เยาวมาลย์

จากหัวใจ ชายหม่น คนเศร้าเศร้า
ที่ชิดเจ้า เพียงใกล้ ฤทัยขาน
แต่นวลน้อง มองข้าม ทุกยามกาล
กระทำปาน ตัดรอน ป้อนระทม...

คงได้เพียง จุมพิต ชิดยามฝัน
ท่ามแสงจันทร์ นวลชื่น แต่ขื่นขม
คงหมดสิทธิ์ ชิดเชย เกยเอวกลม
และคงจม หล่มนั้น นิรันดร์ไป....


***เมฆา...***

[อ้อนจันทร์]

จันทร์เจ้าขา
มีคนมา อ้อนจันทร์ ฝากฝันไว้
มาขอโน้น ขอนั้น ด้วยมั่นใจ
จันทร์จะให้ ตามพ้อ จึงของมา
จันทร์ก็กลุ้ม คบคิด จิตจะแตก
บ้างขอแปลก เหลือใจ ให้จันทร์หา
บัญชีขอ ยาวเรื่อย เหนื่อยอุรา
คงไม่ว่า ได้ช้าไป ใจเย็นๆ

[ฉันเอง]

จันทร์เจ้าขา
มีคนมา อ้อนจันทร์ ฝากฝันไว้
มาขอโน้น ขอนั้น ด้วยมั่นใจ
จันทร์จะให้ ตามพ้อ จึงของมา
จันทร์ก็กลุ้ม คบคิด จิตจะแตก
บ้างขอแปลก เหลือใจ ให้จันทร์หา
บัญชีขอ ยาวเรื่อย เหนื่อยอุรา
คงไม่ว่า ได้ช้าไป ใจเย็นๆ

ข้อความโดย: อ้อนจันทร์



เจอเธอแล้วตัวจริงใช่สิ่งฝัน

น้องอ้อนจันทร์คนงามทรามสมร

เฝ้าคิดถึงพึงห่วงหาโฉมบังอร

อยากเว้าวอนขอโทษอย่าโกรธเลย


จากไปนานไม่เคยเห็นเช่นวันนี้

แม่คนดีมาเมื่อไหร่ใคร่เฉลย

อยู่นานนานบ้านกลอนไทยเหมือนอย่างเคย

จะได้เผยความในถ้าใจตรง



  แบบว่าลักไก่ซะเลย

ฉันเอง..

[อ้อนจันทร์]

เจอเธอแล้วตัวจริงใช่สิ่งฝัน

น้องอ้อนจันทร์คนงามทรามสมร

เฝ้าคิดถึงพึงห่วงหาโฉมบังอร

อยากเว้าวอนขอโทษอย่าโกรธเลย


จากไปนานไม่เคยเห็นเช่นวันนี้

แม่คนดีมาเมื่อไหร่ใคร่เฉลย

อยู่นานนานบ้านกลอนไทยเหมือนอย่างเคย

จะได้เผยความในถ้าใจตรง



  แบบว่าลักไก่ซะเลย

ฉันเอง..

จันทร์เจ้าขา
คุณฉันเอง ถามว่า มาเมื่่่อไหร่
เห็นอีเมล์ ประกวดกลอน ที่ร่อนไป
ก็ถึงได้ แวะเยี่ยม เมื่อเที่ยงคืน
ช่างพูดจา ปากหวาน ขานคิดถึง
อยากจะซึ้ง ซบตัก แต่หักขืน
อย่าใจอ่อน ต้องหนี มีจุดยืน
สุดจะฝืน พี่ พี่ นี่"ผู้ชาย"

 

[แม่ค้าหน้าหวาน]

^
^
^
^
^
ขำๆสองคนข้างบนอ่ะ