emo_107คือแบบว่า...ยังนึกอะไรไม่ออกอะคะ ก้อเลยนำกลอนเก่าๆ ของตัวเองมาฝากให้คิดถึงกันค่ะ
มันจบลงไปตั้งนาน
ความรักของวันวาน ระหว่างเธอ กับฉัน
เธอจากไป ทิ้งฉันให้อยู่ กับความเงียบงัน
ฉันหมดความสำคัญ ทางใจ ทางสายตา
นึกสภาพสิ ในวันที่เธอ ทิ้งฉันไป
ฉันอึ้งและเหม่อ ไปพักใหญ่....
ก่อนกอดเธอไว้ด้วยน้ำตานองหน้า
"ฉันจะอยู่ยังไง" ..."โปรดอย่าทิ้งฉันไป"......
คือคำอ้อนวอน ขอเธอตลอดเวลา
ฉันร้องไห้ จนเลือดจะแทนน้ำตา
เธอก็ยังแกะมือฉัน แล้วเดินจากลา อย่างไม่ใยดี
ยอมรับนะว่า ประหลาดใจ
กับการกลับมา ขอเริ่มต้นใหม่ ในวันนี้
แต่ประโยชน์อะไร ที่ฉันจะกลับไปคืนดี
เพราะความปวดร้าว ยังคงทบทวี อยู่เต็มหัวใจ
แล้วประโยชน์อะไรหละ ที่เธอจะกลับมา
เพราะในวันที่ฉันอ้อนวอน เธอด้วยน้ำตา...............
เธอเคยเห็นค่าฉันบ้างไหม
ถึงแม้ตอนนี้ ฉันยังไม่อาจลืมเธอได้ จนหมดใจ
ยอมรับนะว่า การกลับมาของเธอ ทำให้รู้สึกหวั่นไหว....
แต่ไม่มีทางกลับไป......เป็นเหมือนเดิม