ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

ความทรงจำดีดีนั้นมีแน่
ความทรงจำแย่ไม่อยากอ้าง
ความผูกพันนั้นหนาอย่าจืดจาง
ความเหินห่างอย่างไหนก็ไม่เอา

ความในใจมากมายดั่งสายฝน
ที่ท่วมท้นบนอักษรเป็นกลอนเศร้า
ที่หวานซึ้งตรึงจิตแนบชิดเนาว์
ที่รุมเร้าเร่าร้อนดังฟอนไฟ

บนหนทางมากคนต่างค้นหา
บ้างไขว่คว้าดวงดาวพราวไสว
บ้างขันแข่งขึ้นชั้นฝันก้าวไกล
บ้างหลงไปยึดติดจิตผูกพัน

บทกวีมีแค่ตัวอักษร
ที่สะท้อนมุมมองจำลองฝัน
บทกวีจากใจมอบให้กัน
ให้คืนวันงดงามด้วยความทรงจำ

[ตะวันฉาย]

...เขียนความนัยใส่แนบแบบอักษร
ร่ายเป็นกลอนนำกล่าวส่งข่าวหา
ถึงมิตรรักนักประพันธ์ปันวาจา
ทออุราให้ไออุ่นเหมือนคุ้นเคย

...ไฉนลืมถิ่นเก่าที่เล่าฝัน
กลับแปรผันไม่เห็นเยือนเคลื่อนระเหย
ภาพครั้งหลังตรึงตราใช่ลาเลย
ยังอยู่เชยใจอยู่ทุกวันวาน

...แต่งกลอนล้อเล่นกันวันละหน่อย
บรรจงปล่อยมุกขันพลันประสาน
ยิ้มหน้าจอรอคนต่อพอเป็นธาร
รดรินจารฉ่ำจิตลิขิตกลอน

...ต่างความฝันฟันฝ่าหาสิ่งเหนี่ยว
หวังยึดเกี่ยวสร้างหวังทั้งไถ่ถอน
หายหน้าจำจากบ้านในบางตอน
แต่อย่าจรไปนาน...พานคนึง

...แด่ความทรงจำ...ในครั้งก่อน
เป็นอักษรภาษาว่าคำหนึ่ง
ยังรอท่าลำนำย้ำตราตรึง
ทุกบทซึ้งยังงดงามตามทรงจำ...

[ฉันเอง]

แค่รอยยิ้ม..



แค่รอยยิ้มตรงริมปากที่อยากได้

มันหายไปให้หดหู่ดูไม่เห็น

มัวแต่อมความทุกข์ทุกเช้าเย็น

เลยไม่เป็นยิ้มสยามตามก่อนมา


แม้ภาวะบีบรัดอึดอัดทั่ว

หูตามัวมั่วทำงานเพื่อสรรหา

เอาตัวรอดไปวันวันเลี้ยงกายา

ต้องพึ่งพาคำว่าเงินปรนเปรอใจ


เช่นวิถีสมัยก่อนเราผ่อนผัน

วิ่งเล่นกันปลูกผักหญ้าดูฟ้าใส

รู้จักกันทั่วหมู่บ้านไม่ใช่ใคร

พี่น้องไซร้ปันอาหารมาเจือจาร


คนโน้นยิ้มคนนี้ยิ้มคนนั้นยิ้ม

เป็นรอยพริมยิ้มด้วยใจใช่หักหาร

เห็นแล้วมีความสุขดั่งวันวาน

ขอย้อนกาลกลับมาใหม่ได้ไหมเอย



ฉันเอง..

[ไพร พนาวัลย์]

...เขียนความนัยใส่แนบแบบอักษร
ร่ายเป็นกลอนนำกล่าวส่งข่าวหา
ถึงมิตรรักนักประพันธ์ปันวาจา
ทออุราให้ไออุ่นเหมือนคุ้นเคย

...ไฉนลืมถิ่นเก่าที่เล่าฝัน
กลับแปรผันไม่เห็นเยือนเคลื่อนระเหย
ภาพครั้งหลังตรึงตราใช่ลาเลย
ยังอยู่เชยใจอยู่ทุกวันวาน

...แต่งกลอนล้อเล่นกันวันละหน่อย
บรรจงปล่อยมุกขันพลันประสาน
ยิ้มหน้าจอรอคนต่อพอเป็นธาร
รดรินจารฉ่ำจิตลิขิตกลอน

...ต่างความฝันฟันฝ่าหาสิ่งเหนี่ยว
หวังยึดเกี่ยวสร้างหวังทั้งไถ่ถอน
หายหน้าจำจากบ้านในบางตอน
แต่อย่าจรไปนาน...พานคนึง

...แด่ความทรงจำ...ในครั้งก่อน
เป็นอักษรภาษาว่าคำหนึ่ง
ยังรอท่าลำนำย้ำตราตรึง
ทุกบทซึ้งยังงดงามตามทรงจำ...

ความทรงจำครั้งเก่ายังเฝ้ากร่อน
ดั่งริดรอนเข้าคุมรุมเช้าค่ำ
ประทับในดวงจิตสนิทนำ
ดั่งตอกย้ำความหวานเคยซ่านทรวง
 
มาบัดนี้หันหลังไม่พลั้งเผลอ
ขอลืมเธอที่ทำกระหน่ำท่วง
ไร้น้ำจิตน้ำใจใฝ่ตักตวง
เธอมาทวงทุกอย่างช่างใจดำ
 
พอกันทีเถิดหนาดั่งพร้าหัก
เหมือนถูกควักดวงใจไปเหยียบย่ำ
มีดเคยฟันทันทีที่เคยกำ
เธอมาทำหักแล้วหนอแก้วตา
 
อยากจะลืมความหลังครั้งล่วงลับ
มิอยากกลับไปคิดมิดคุณค่า
คงหมดสิ้นเวรกรรมต่อกันมา
สุขเถิดหนาฟ้าใสไม่ต้องเจอ
 
"ปรางค์  สามยอด"
 

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

     อดีต..ชื่น...ช้ำ

ก่อนเคยรัก เคยหวง เคยควงคู่
ก่อนเคยอยู่ เคยเย้า  แค่เราสอง
ก่อนเคยยิ้ม  พิมใจ  เคยหมายปอง
ก่อนเคยร้อง เพรียกรัก ประจักษ์มาน

แต่บัดนี้ รักเอ๋ย ที่เคยคู่
จึงค่อยรู้ เรื่องช้ำ สิ้นฉ่ำหวาน
เหลือรอยร้าว หนาวเหน็บ ให้เจ็บนาน
เมื่อถึงกาล เธอไป  โดยไม่ลา

     โดย  Mayawin
    ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๓

[+**+.+*+...หนอนน้อย....บนใบชา...+**+.+*+.]

ไม่อยากบอกกาพย์กลอนแสนแต่งยาก
แสนลำบากกว่าจะแต่งได้หนึ่งบท
แต่นี่มันเสือกแต่งตั้งห้าบท
มันกบดคดใจไม่ยอมมา

เป็นปัญหาหอกอะไรก็ไม่รู้
ฉันนั่งโง่ใจสู้เหมือนคนบ้า
ใครจะรู้ว่าจะเจอกวนบาทา
ไอเว็บบ้าหมดเวลาส่งไม่บอกกัน

ฉันชอกช้ำอับโชคระกำจิต
แต่จะคิดแค้นได้อะไรนั่น
ควรเริ่มแต่งบทใหม่เอาละกัน
เอาให้มันดังกระหึ่มบันลือเว็บ
                                   (อันนี้เซ็งจริงนะเนี่ย)

[my smile]

หนึ่งความทรงจำ
สำหรับอดีตช้ำช้ำ.ที่ซ้ำซาก
ลาก่อนน่ะความโชคร้าย.บ๊ายบาย.ลาจาก
อย่ามาฝาก.หรือเคียงข้าง.กับหัวใจ

แด่ความทรงจำหนึ่ง..ที่แสนดี
ขอเก็บไว้ตรงนี้..หนึ่งความสุข..แม้ตอกย้ำ.สักแค่ไหน
แม้เจ็บบ้าง.บางครั้ง.ไม่เป็นไร
ขอเก็บไว้.จดจำว่า.ครั้งหนึ่งเคยรักเธอ