ถ้าโลกนี้ไม่มีอินเตอร์เน็ต
ฉันคงเสร็จคงเศร้าแสนเปล่าเปลี่ยว
อยู่ในห้องเก่าๆเหงาคนเดียว
จะแลเหลียวหาเพื่อนเหมือนไม่มี
ย้อนอดีตกลับไปในวัยหนุ่ม
มันกลัดกลุ้มหนอเราเหงาเหลือที่
ต้องไกลห่างร้างเรือนนับเดือนปี
ได้แต่ดูทีวีทุกวี่วัน
คิดจะโทรทางไกลก็ไม่ง่าย
ต้องตะกายหลาย กม.ท้อเลยนั่น
นาทีละสิบบาทต้องกัดฟัน
คุยให้ทันให้จบครบเรื่องราว
ถ้าจะคุยนานๆให้หวานซึ้ง
คงต้องอึ้งกับค่าโทรที่อื้อฉาว
ใช้จดหมายดีกว่าถ้าเรื่องยาว
แล้วรอข่าวทางไกลอีกหลายวัน
ยิ่งอยู่ป่าอยู่เขายิ่งเหงาหนัก
มีเพื่อนรักคือเหล้าเมาไม่อั้น
มีกีตาร์คลายเหงายิ่งเมามัน
ร้องรำพันถึงสาวคราวห่างกาย....
……………………..
อินเตอร์เน็ตคือชุมชนคนไกลบ้าน
ต่างประสานไมตรีดีเหลือหลาย
ดั่งสวรรค์อักษรโลกออนลายน์
....น่าเสียดายตอนรุ่นฉันมันไม่มี!!
ให้สงสัยท่อนสุดท้ายคล้ายกับว่า
ท่านนั้นหนาเกิดก่อนตอนกรุงศรี
และที่เห็นเป็นอยู่เวลานี้
ท่านได้เกิดอีกทีถึงมีคอมพ์
ข้าขอน้อมคารวะผู้ละโลก
ได้สิ้นโศกไปครั้งยังเตาหลอม
มาครั้งใหม่สดใสไม่ตรมตรอม
แล้วยังพร้อมเป็นคนเหมือนหนเดิม
หากเป็นผมเกิดใหม่ไม่เป็นแล้ว
ขอละแนวพงศ์พันธุ์สวรรค์เสริม
จะขอเกิดเป็นอื่นฝืนต่อเติม
ให้ฮึกเหิมกว่าคนวนมายา
ท่านได้ใช้โลกออนไลน์กระจายข่าว
ทุกเรื่องราวง่ายนักจักเสาะหา
ทั้งสื่อสารการบันเทิงเริงลีลา
ทั้งเสาะหาสาวสาวราวมีมนตร์
ผมเห็นด้วยกล้วยทอดสอดไส้เผือก
ให้ผมเลือก-เลือกสามจีที่ล่องหน
ให้ผมขอ-ขอสี่จี มีตัวตน
ให้บานบน-ขอเทวามาทำแทน
ไม่อยากให้คนทำนำมาอ้าง
หาส่วนต่างสร้างค่าราคาแสน
เอาทุกส่วนที่เห็นเป็นกินแดน
ถิ่นหวงแหนคุกเขายังเข้าไป.....เฮ้อ !
"บ้านริมโขง"
