เรื่องน้อยใจของนักเรียนไทย
ข้างหน้าห้อง มีอาจารย์ เชี่ยวชาญสอน
เด็กหลังห้อง แอบนอน เมื่อตอนเผลอ
ริมหน้าต่าง วางท่า แต่งหน้าเธอ
ฉันละเมอ เหม่อลอย มองกลอยใจ
พอท้ายคาบ ท่านตะเบ็ง เสียงเซ็งแซ่
นักเรียนแย่ ไม่สน ซนไฉน
ทั้งว่ากล่าว ปาวห้าม พูดพล่ามไป
นักเรียนไทย ไม่สน ฉงนดี
เอาแบบอย่าง พวกฝรั่ง ที่พรั่งพร้อม
ที่นบน้อม พร้อมเรียน เพียรสุขี
อาจารย์ว่า อย่างนั้น ชั้นผู้ดี
แต่หามี ตาจ้อง มองชำเลือง
ก็มันนั่ง ข้างฉัน พลันถามไถ่
หารู้ไม่ ฝรั่งนั้น มันคุยเฟื่อง
มันถามโน่น โยนนั่น น้ำลายเปลือง
สรรหาเรื่อง ขุดคุ้ย ชอบคุยจริง
เป็นเช่นนี้ คิดไป ให้ใจน้อย
นั่งเศร้าสร้อย อ้อยอึง ซึ้งชายหญิง
แลตั้งหน้า อย่ากลัว มัวประวิง
รอกระดิ่ง สัญญาณ ขานเวลา
บัณฑิตเมืองสิงห์
