แสงไฟริมทางบางดวงดับ
ท่ามจันทร์อับโคจรเล่นซ่อนหา-
กับหมื่นดวงดอกฟ้าดารกา
ริมมรรคาวิถีราตรีคลุม
ถนนซึ่งเนืองแน่นเท้าแสนคู่
นัยน์ตาผู้แบกภาระ มรสุม
จึงเพ.ลา ผ่อนเพลาสิ่งเร้ารุม
ในต่างมุมสถาน ต่างบ้านเรือน
.
.
หากฉัน! ผู้บาดเจ็บจากฝันร้าย
และอาจตายท่ามคืนที่ขับเคลื่อน
วิญญาณอัปลักษณ์เทียวตักเตือน
ใจตกเกลื่อนแตกร้าว ในรอคอย
ในความคิดดิบดำและคำถาม
ไร้ซึ่งความยืนหยัดยามท้อถอย
ดาวนำทางบางดวงโชติช่วงลอย
แสงนั้นน้อยไปไหมในคืนนี้
.
.
บทเพลงเศร้าแผ่วฮัมประจำตัว
สั่นเครือจากหัวใจถูกขยี้
ใครทำ ใครก่อ หนอราคี
เบื้องหน้าบาทวิถี -ใครล้มพับ!
.
.
.................
