เมื่ออยู่ไกล พาใจหวั่น
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 06:31:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: 1 [2]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เมื่ออยู่ไกล พาใจหวั่น  (อ่าน 11257 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
15 พฤศจิกายน 2010, 11:19:AM
สุนันยา
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 799
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,805


ความรักของฉัน อยู่ในบทวี จบบทกวี ก็ไม่มีความรัก


« ตอบ #20 เมื่อ: 15 พฤศจิกายน 2010, 11:19:AM »
ชุมชนชุมชน


อยู่ตรงนั้นเป็นอย่างไรใจอยากรู้
ทุกวันอยู่อย่างเงียบเหงาเศร้าบ้างไหม
เหงาหรือเปล่าวันที่เราต้องห่างไกล
คิดถึงฉันบ้างไหมตอนไกลกัน

หวั่นฤทัยในดวงจิตครุ่นคิดหนัก
หวั่นใจนักกลัวคนรักหักทางฝัน
กลัวมีใครเข้ามาปลูกผูกสัมพันธ์
กลัวรักเราที่เฝ้าฝันนั้นห่างไกล

วอนคนดีพี่นี้จงแน่นหนัก
อย่าเผลอใจปลูกต้นรักปักตรงไหน
อยู่ไกลห่างอย่าราร้างห่างทางใจ
โปรดเก็บใจเอาไว้อย่าไหวเอน






คิดถึงอยู่ เสมอ เธอโปรดรู้
อยากเคียงคู่ ดวงใจ อยากได้เห็น
ยอากบอกรัก อยากถนอม กล่อมเช้าเย็น
อยากเดินเล่น ไม่ลาเลี่ยง อยู่เคียงเธอ

อยากแนบชิด สนิททรวง เพราะห่วงหา
อยากบอกว่า มีรัก ฝากเสมอ
อยากให้รู้  ดวงใจ ใฝ่ปรนเปรอ
อยากบอกว่า รักเธอ นิจนิรันดร์

เมื่อยามไกล ใจหวั่น หวาดผวา
กลัวใครมา แย่งรัก จากจอมขวัญ
ฝากหัวใจ ให้ดูแล คอยแคร์กัน
อย่าให้ฉัน ต้องหวั่นใจ เมื่อไกลกัน...


"สุนันยา"


     
ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
15 พฤศจิกายน 2010, 11:47:AM
สุนันยา
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 799
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,805


ความรักของฉัน อยู่ในบทวี จบบทกวี ก็ไม่มีความรัก


« ตอบ #21 เมื่อ: 15 พฤศจิกายน 2010, 11:47:AM »
ชุมชนชุมชน

รัตติกาลขานขับสดับเสียง
ยินสำเนียงเสียงหวานมาขานกล่าว
มธุรสพจน์หว่านผ่านเรื่องราว
ในลมหนาวกลับอุ่นไอในไมตรี

อาบแสงจันทร์ฝันล่องท่องปลายฟ้า
เฝ้าเสาะหาจอมใจในทุกที่
ความคิดถึงซึ่งรุกทุกนาที
เจียนใจนี้ที่มาดแทบขาดลง
.
.



]



รัตติกาลขานขับสดับถ้อย
ที่เรียงร้อย คอยรับ สัมผัสส่ง
ดาวดวงน้อย ลอยทัก ว่ารักคง-
จะดำรงคู่เรา อยู่เคล้าเคียง

เป็นมิ่งขัวญ หวานชื่น ทุดคืนค่ำ
ร้อยลำนำ อักษร กลอนสิ้นเสียง
แทนสำเนียง ว่ารัก สลักเรียง
ว่ามัเพียง เราสอง หมายครองรัก...

"สุนันยา"


   
ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
หน้า: 1 [2]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s