เมื่อเป็นศิษย์คิดสู้รู้บุญคุณ
วิชาหนุนรับไว้ใช่อดสู
รู้รักเรียนเขียนอ่านศึกษาดู
มิตรเชิดชูครูรักเป็นทักดี
เมื่อโตเติบเนิบนานกาลเวลา
มีปัญญาหาชีพเลี้ยงชีวี
ตั้งใจร่ำทำงานทุกนาที
พูดวจีไพเราะเพราะจับฟัง
ทั้งนิสัยใจคอพอไปได้
เรียนดีได้ต้องใจดีไมตรีพรั่ง
มุฑิตายินดีใช่ชิงชัง
รู้หยุดยั้งความวุ่นวายในกายใจ
เด็กที่เรียนเขียนได้ใช่ว่าบ้า
รู้รักษาเวลาแบ่งให้ได้
เวลานี้เล่นนะเออเล่นไป
เวลาไหนเรียนร่ำจำจดมัน
นี่แหละคือเด็กฉลาดนักปราชญ์เปรื่อง
ไม่เอื้องเอื่องเรียนร่ำพร่ำทำหมั่น
มีพักมีผ่อนบ้างไม่ว่ากัน
ทั้งเฮฮาประจันปลุกจิตใจ
ดีจ้า~เป็นเด็กใหม่เลยแต่งกลอนเด็กเรียนๆมาสำหรับวันเปิดเทอม(ที่ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว)
ยังไงถ้าอะไรไม่ดีก็ขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ =^-^=
