ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~“บ้า?”~

๐ 

๐ ฉกฉวยฝันอิงแอบแบบบัดสี
ระทึกทุกวินาทีที่สดสวย
ตะกอนบาปทาบถมจมระทวย
จิตสำนึกห่วยห่วยช่วยต่อเติม

๐ ภาพต้นงิ้วพลิ้วหนามปรามมิได้
กระทะไฟนรกตลกเฉิ่ม
ศีลข้อสามถามตนผลเดิมเดิม
ซ้ำพูนเพิ่มความรักควักให้เธอ

๐ บรรยากาศหัวค่ำยังจำติด
เขาจุมพิตติดปรางกลางคนเกร่อ
เจ้าสาวยิ้มเขินกายอายเพิ่งเจอ
แขกเสนอหอมกลับคับคั่งงาน

๐ เรายืนตัวแข็งทื่อถือแก้วหม่น
ดื่มเหล้าปนความคิดวิตถาร
เก็บภาพอย่างอิจฉาแววซาตาน
สุมสันดานโชนฉายชายรักคุด

๐ น้ำตาร่วงทรวงเหือดเดือดหลังข่าว
ใจปวดร้าวอย่างหนักเมื่อรักหลุด
รับการ์ดเชิญอ่านชื่อสื่ออกทรุด
สิทธิ์นงนุชจุดหมายปลายทางตัน

๐ เคยมองรักสีขาวกลับเทามืด
คนรักวืดเส้นทางห่างสวรรค์
อภิสิทธิ์ที่เอื้อเหนือคืนวัน
คือบ้าฝันอิงแอบแบบลวงลวง..

ระนาดเอก

[กุลมาตา(singlemom99)]

ปองแย่งยื้อ  คือได้แค่  หมาแฮ่โฮ่ง
รับการ์ดแล้ว  เกือบลงโลง  ปลงบัดสี
อุตส่าห์แย่ง  แข่งเขา  เน่าเช่นนี้
บ้าสิ้นดี  แย่งไม่ได้  เขาไล่พาล


ระดับเขา  สูงส่ง  ดังหงส์ฟ้า
ปองแค่กา  วุ่นวาย  ร้ายหน้าด้าน
ได้แค่หมา  ตามติด  ผิดประจาน
ปองบ้ากร้าน  อยู่กับหมา  น่าไม่อาย

(คล้ายๆ ที่ป้ากุลเจอเลยนะ..ตอนป้าแต่งงาน..สมน้ำหน้า..แย่งไม่ได้ต้องกลับไปอยู่กับหมา)

[เมฆา...]

  …บ้า!..แล้ว....


…เสียงไชโย โห่ร้อง คะนองนัก
ขบวนหลัก หมากขัน สุดหรรษา
แห่หอบหิ้ว เงินทอง ค่าดองมา
สู่เรือนร้าน กานดา น้องยาใจ

....แตรรำวง โม่งเท่ง บรรเลงครื้น
คนดาษดื่น ยืนฟ้อน พลิ้วอ่อนไหว
ต่างสีหน้า เปี่ยมสุข สนุกไป
ตามจังหวะ  แบบไทย ในขบวน

....กลบเสียงขื่น สะอื้นหม่น ของคนหนึ่ง
ที่ยืนอึ้ง อิงแอบ แสบกำสรวล
 รันทดท้อ ต่อรัก ภักดิ์เนื้อนวล
จุกเจ็บจวน ป่วนปั่น ภาพบั่นทอน

....เจียนจะตาย วายวาด ขาดชีวิต
ต้องหมดสิทธ์ มิดทรวง ร่วงซ้ำซ้อน
 ไยหนอรัก หักง่าย คล้ายเดือนรอน
ถึงชอบหลอน ลวงล้าง อย่างลมลม

....คำเคยอ้าง วางใจ มั่นในรัก
คล้ายคำทัก กลบเกลื่อน เปื้อนรอยขม
ต้องมานั่ง พังพาบ อาบหนองตรม
ร้องระงม จมติด พิษนารี

....แล้วเราหนอ ร้องไห้ ทำไมนั่น
บ้า,โศกศัลย์ ตามเขา เศร้าหมองศรี
แค่กลางวัน ฝันร้าย หมายเป็นดี
ลุกเสียที รีบตื่น อย่าฝืนนอน(ต่อ..อิอิ)....







...ตื่น!ตื่น!ตื่น! มีเยื่องแย้วววววว....



***เมฆา...***

 

[masapaer]

คนฟั่นเฟือน

 

ยืนตัวทื่อรื้อใจไขไม่ออก
สิ่งที่เห็นเค้นยอกซ้ำหลอกหลอน
ภาพวิวาห์พาหวั่นจิตสั่นคลอน
เมื่อทุกตอนฉากนี้ไม่มีเรา

น้ำตารินหยาดแก้มแต้มเลอะหน้า
บัดดวงตาเหม่อหม่นของคนเศร้า
ปากกลับยิ้มหัวเราะแบบเยาะเอา
จมกับทุกข์มัวเมาคว้าเงาใจ

เสียงโห่ร้องก้องโสตกดประสาท
วิปลาสฟั่นเฟื่อนเฉือนเผาไหม้
คำสัญญาของเธอเลอะเลือนไป
ทิ้งรักเก่าเราไว้ให้ลับลา

เสียงสะอื้นกลืนลบกลบความหลัง
เมื่อภาพครั้งเก่าก่อนย้อนคืนหา
ผุดเยาะเย้ยกระหน่ำซ้ำอุรา
ให้วิญญาณ์ร้อนเร่าเศร้าทรมาน

เสียงกระหน่ำซ้ำหนักทักคนบ้า
คนตราหน้าฟั่นเฟือนเหมือนประหาร
อยากลืมว่าเป็นใครในวันวาน
ไม่อยากรับคำขานสงสารนั้น

คนฟั่นเฟือนเลือนโลกโศกสนิท
แต่มิปิดหัวใจอันไหวหวั่น
ให้บ้าบอต่อเลือนเบือนนิรันดร์
แต่ใจฉันนั้นไยไม่ลืมเธอ

"มะสะแป"