๐ บนถนน หนทาง อันกว้างใหญ่
ฉันสาวเท้า ก้าวไป ด้วยใจหวั่น
ทั้งหนาวร้อน ย้อนคละ ปะทะกัน
ในใจนั้น มันปวด และรวดร้าว
๐ ยังก้มหน้า ฝ่าไป อย่างไม่ยั้ง
เรื่องความหลัง ฝังจิต มิคิดกล่าว
อยากจะกลบ ลบให้ ไร้เรื่องราว
ไม่อยากสาว ท้าวความ เรื่องยามร้าย
๐ อาทิตย์ดับ ลับดวง จากห้วงหาว
พลันแสงดาว พราวเพียง ร้อยเรียงร่าย
หมู่เมฆเทา เงาห้อม รายล้อมกาย
ยามแพ้พ่าย กายใจ ไหวสะท้าน
๐ ทุกก้าวบน หนทาง ที่ย่างเหยียบ
ช่างเย็นเฉียบ เยียบจน ยากพ้นผ่าน
กับฤดี ที่หนาว ด้วยร้าวราน
มันก็จม ล่มราญ ยากผ่านพ้น
๐ อยากหาใคร ไว้อิง พักพิงร่าง
สถิตย์กลาง หว่างฤดี ที่ปี้ป่น
มาแผ้วถาง ทางรก และวกวน
เพื่อช่วยคน พ้นเกี่ยว เรื่องเปลี่ยวร้าง......
