ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~“นางรำ?”~

๐

๐ เธอรวบผมมัดยกกลัวปรกหน้า
เขียนหางตางอนโค้งทรงเกาหลี
เสื้อน้ำเงินเลือกใส่บาดใจดี
งานวันนี้พราวสุดสะดุดตา

๐ แต่งเติมความมั่นใจปัดไล้แก้ม
ชมพูแต้มกลืนผ่องคล้องวงหน้า
ลิปสติกนึกได้ก่อนใช้ทา
สวดมนต์บทเสน่หาแล้วทาลง

๐ แล้วลองลอบฉีกยิ้มพริ้มกระจก
เริ่มถูกอกเมื่อกายคล้ายนางหงส์
ใครจ้องมองจังงังจะฝังตรง
จนงวยงงอ่อนน้อมยอมแด่เธอ

๐ แอบยิ้มนิดถูกใจในเสน่ห์
อุตส่าห์เทเวลามิพาเก้อ
วันรวมมิตรวันนี้ชี้เลิศเลอ
ใครต่อใครได้เจอเผลอเอ็นดู

๐ จึงเป่ามนต์เศรษฐีปรี่ลูบหน้า
จิตใจพาผนึกดึกยิ่งสู้
วันของเราวันนี้ราศีกรู
คนเป็นหมู่สยบสบยามยล

๐ มางานเลี้ยงกินดื่มปลื้มจนอิ่ม
ความสุขปริ่มรวมเพื่อนเหมือนหวังผล
ตั้งวงไพ่วันนี้นิรมล
ขอตั้งตนเป็นเจ้า..เหมาทั้งคืน..

ระนาดเอก

..ขอขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

[ทอฝัน]

...กลางสายฝน...หล่นพรำ...เธอย่ำเท้า
ที่เปลื่อยเปล่า...เร้าเร่ง...เขย่งฝืน
กำไลวง...สวมครบ...กระทบครืน
ต้องหยุดยืน...ข้างตึก...นึกหวาดกลัว

...กลุ่มวัยรุ่น...สี่คน...บนฟุตบาท
มันเดินปราด...เลี้ยวมุม...แล้วสุมหัว
แสงนีออน...อ่อนไหว...ในความมัว
แลสลัว...หม่นมืด...สีจืดจาง

...สั่นสะท้าน...รานรัว...หัวใจเต้น
จำต้องเค้น...ความกล้า...ค่อยพาร่าง
ทีละก้าว...สาวสืบ...กระดืบวาง
เหลียวหลังพลาง...ว่างคน...บนหนทาง

...พลัน!หวีดร้อง...สุดเสียง...เธอเพลี่ยงพล้ำ
สะดุดคว่ำ...ชายผ้า...หลุดมาขวาง
มันเปียกยุ่ย...รุ่ยร่าย...ระบายบาง
รอยขาดกว้าง...ข้างน่อง...เป็นร่องยาว

...ยันกายยืน...สะอื้นอาย...คล้ายลูกนก
ดูงันงก...หวั่นไหว...ในใจหนาว
ระโยงสาย...สร้อยพวง...หล่นล่วงกราว
เสียงคนก้าว...เท้ารัว...ถึงตัวเธอ

..."เฮ้ย!นี่ไง...ยายข้า...มาเร็วโว้ย"
เสียงวายโวย...เข้ารุม...สุมจนเซ่อ
แต่หัวค่ำ...ตามหา...พึ่งมาเจอ
ยายคนเอ๋อ...นี้หรือ...ชื่อ"นางรำ"
......................//ทอฝัน

...ขอบพระคุณ"ครูระนาดเอก" ที่ช่วยแจ้งข้อผิดพลาดเพื่อแก้ไขค่ะ...

[ปรางทิพย์]

จัดสำรับสับไพ่แล้วไล่แจก
หลายคนแปลกแลกลุ้นวุ่นวายหวัง
ขึ้นสามขอบรอบแต้มกระแอมดัง
เถอะของขลังยังย่านหากขานตอง

เป็นเจ้ามือถือไพ่แล้วไล่ถาม
อยู่หรือข้ามตามขาพาสนอง
ตบร่ายมนต์บนหลังดั่งคะนอง
เอ้าพี่น้องผองเพื่อนอย่าเคลื่อนกาย

เจ้าหน้าที่รี่คว้าข้อหาไพ่
รู้หรือไม่ใครแจ้งเป็นแหล่งสาย
คุณตำรวจปวดหัวมั่วกระจาย
หนีลืมตายป้ายผิดพิษนางรำ...อิอิ...

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ขับรถแล่น เชยชม รับลมเล่น
ชะเง้อเห็น โรงละคร ค่อนข้างใกล้
เลยจอดรถ ปลดเกียร์ ระเหี่ยใจ
ไม่มีใคร แสดงอยู่ หดหู่ทรวง

ไม่นานนัก หญิงกลางคน หน้ามนต์ร้อง
ไงเพื่อนพ้อง เคยอยากไหม ไปบนสรวง
คำกล่าวนี้ หาได้มี ซึ่งคำลวง
คล้องแขนควง ล่วงลับ  จากนิทรา

หญิงกลางคน คุยเฟื่อง เรื่องสวรรค์
สถานอัน สรรค์สร้าง อหิงสา
อยู่บนโลก โศกเศร้าไซร้ ธรรมดา
ทุกสรรพา ล้วนชิด อนิจจัง

นางบรรยาย ขยายความ ถึงภูมิชาติ
ครั้งที่พลาด จากชีวิต พิษทุกขัง
อยู่บนโลก โศกโศกา วายชีวัง
น้ำตาพลั่ง คลั่งออกมา ดั่งสายธาร

นางเคยเกิด กำเนิด เป็นนางรำ
งานประจำ แสดงบท พจน์กล่าวขาน
เฟื่องละคร ครบเครื่อง เรื่องตำนาน
ฉันท์กลอนกานท์ ขานรับ สดับฟัง

พอตื่นมา ร้องหาแม่ เจอนางรำ
นางระบำ  บอกเล่า เคล้าความหลัง
คิดว่าเป็น เห็นเรื่องจริง อย่างจีรัง
แม่ตบดัง ฟังแม่ ลูกฝันไป

บัณฑิตเมืองสิงห์