ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

ดั่งลอยคว้าง กลางทะเล ว้าเหว่ไหว
มองทางไหน ไม่เห็น ว่าเป็นฝั่ง
แทบจะล้ม จมดิ้น สิ้นพลัง
มันคลุ้มคลั่ง ถั่งโถม โหมซัดมา

แหวกเวียนว่าย ป่ายปีน แทบสิ้นฤทธิ์
ฟ้าลิขิต ติดเล่ห์ สเน่หา
ต้องลอยคอ ท้อใจ ในน้ำตา
ทุกข์เหว่ว้า พาเรา เศร้าเหลือเกิน

ความผิดหวัง ซังเซ เทมาซ้ำ
ช่วยกระหน่ำ ย่ำยี อยากหนีเหิร
หลงวจี ปรี่ล้น จนยับเยิน
แล้วก็เมิน เดินออก นอกสายตา

เมื่อพลัดหลง ลงนที ที่โง่เขลา
ใครไหนเล่า เข้าใจ ใฝ่ฝันหา
ขอไออุ่น หนุนตัก พักกายา
พิศเพ่งหา ที่ตั้ง ฝั่งหัวใจ




พิมพิลาไลย

[บอม ซอง ดุ๊ก]

Oo..เพียงสักคน..oO

ทนระกำนำรักชักใบต้าน
โผนทะยานผ่านฝนบนเรือร่อง
เกลียวคลื่นโถมโทรมซัดผลัดประคอง
ใจเราสองพองล้นบนด้ามพาย

พิสูจน์ตนทนทวนมวลคลื่นทุกข์
แม้คลานคลุกปลุกเร่งเพ่งจุดหมาย
ด้วยเชื่อมั่นฉันเธอเผลอผ่อนคลาย
คลื่นพรางพ่ายส่ายรักหักเรือจม

ต้องตะหนกตกตื่นเมื่อคลื่นแทรก
เรือรักแตกแหลกราญพาลขื่นขม
ด้นร่างกายแหวกว่ายกลางสายลม
ความระทมถมทับจับห้วงใจ

สถิตตรึงขึงติดพิษความจริง
รอยรักทิ้งคำสาปคราบอ่อนไหว
แม้นหนาวเหน็บเจ็บล้นทนฝืนไป
มีบ้างใหม..มีใคร ช่วยเมตตา

เพียงสักคนยื่นมือมาฉุดดึง
ให้ฉันพึ่ง "ฝั่งใจ" ไคร่ปัญหา
ก่อนเรี่ยวแรงสุดท้ายจะโรยรา
ก่อนคลื่นถา..กลืนร่าง...สู่นิรันดิ์

บอม ซอง ดุ๊ก

[ปากะญอ]

ธารเวลามาพรากจากคนรัก
ซึ้งประจักษ์ถึงการลาพาห่างเหิน
อยู่ต่างแดนแฟนไกลใจเขาเมิน
คงเผชิญอยู่เดียวเปลี่ยวเอกา

ฝั่งหัวใจเคยข้ามยามมีรัก
ไปตั้งหลักยังล้มก้มหยิบหา
สิ่งที่ได้คือคำรัก,ตัด,หักลา
เวทนาให้อดสูสู่ตัวตน