กุหา ถทฺธา ลปา สิงฺคี
อุนฺนฬา จาสมาหิตา
น เต ธมฺเม วิรูหนฺติ
สมฺมาสมฺพุทฺธเทสิเตฯ
(องฺ. จ. ๒๑/๒๖/๓๔)
คนใด ล่อลวง กระด้าง ประจบ
วางท่า มานะดุจไม้อ้อ และไม่ตั้งมั่น
คนนั้นย่อมไม่งอกงามในธรรม
ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง
บุคคลใดล่อลวงล่วงต่ำช้า
กายวาจากระด้างอวดอ้างยิ่ง
วางท่าทางเกรงขามเกินความจริง
ทั้งเย่อหยิ่งลำพองมองคนทราม
บุคคลนั้นห่างธรรมตกต่ำแล้ว
ความเพริศแพร้วจากไกลเกินไถ่ถาม
อยู่ในศาสนาหมดความงดงาม
ท่านเอ่ยห้ามบอกว่าอย่าสัมพันธ์ฯ
จากหนังสือ เสียงธรรมจากพระโอษฐ์
เจริญในธรรมครับผม
กว่าจะถึง ธรรมา หนาประสพ
ผ่านหลายภพ อุปสรรค แลขวากหนาม
แม้จะเพียร มานะ พยายาม
หากกรรมตาม ทรามถ่อย จิตถอยลง
เป็นแม่แก่ ดูแลลูก เฝ้าปลูกสร้าง
บนเส้นทาง ธรรมา หาว่าหลง
ทั้งกลั่นแกล้ง แรงปาด สาดสีส่ง
ใครที่ลง หลงหลอก ลอกว่าดี
เห็นกงจักร เป็นดอกบัว ตัวที่หลง
กลับไสส่ง ว่าธรรมา ส่ายหน้าหนี
ทั้งโลภโม โทสัน โรมรันตี
ยังว่าดี บีบบังคับ จะจับเอา
